Inny chleb na inny głód

Jezus dokonał właśnie cudu rozmnożenia chleba i rozpoczął wielką mowę o chlebie żywym. Wychodząc od zwyczajnego głodu ludzi, którzy przyszli słuchać Jezusa, i od chleba, który Jezus rozmnożył, będziemy zmierzać ku innemu głodowi i ku innemu chlebowi.

Jezus pyta: „O jaki pokarm się troszczycie?”. Niech to pytanie zapadnie nam głęboko w serce — nasze głody wszystko nam pokażą. Chcemy jeść, to oczywiste, ale chcemy też o wiele więcej: chcemy znać, oglądać piękne rzeczy, kochać, mieć interesującą pracę. Oto nasze głody i pokarm, o który się troszczymy.

Jezus próbuje skierować swoich słuchaczy ku głodom głębszym, ku głodowi życia intensywnego i życia wiecznego: „Nie troszczcie się jedynie o głody, które przemijają, wzbudźcie w sobie głód, który nie przeminie”. Trudno Mu nakłonić ich, by porzucili myśl o nadziei na łatwe i cudowne otrzymywanie pożywienia. Nie daje się wciągnąć w mecz, który oni Mu proponują: „Ty nam dałeś chleb, Mojżesz dał mannę. Jest więc remis. Dokonaj większego znaku!”.

Kto wie, czy i my nie oczekujemy po cichu na większe znaki? Pokaż Panie, że istniejesz, że jesteś wszechmocny, że wysłuchałeś modlitwy, że działasz przez sakramenty. Pokaż! Dokonaj znaku!

To jest być może nasz głód. Głód rzeczy nadzwyczajnych, głód cudowności. A zatem wsłuchajmy się dobrze w słowa Jezusa.

— Tym znakiem jest chleb, który dałem, i tym znakiem była już manna. To znaki jeszcze wspanialszego pokarmu na większy głód: jest nim chleb życia, który daje życie najpełniejsze, jakiego tylko możecie pragnąć, życie na tym świecie i w wieczności.

— Daj nam tego chleba!

— Ja nim jestem.

Chleb jest symbolem życia. Jezus — nasz chleb, to Jezus — nasze życie. Bóg chce, abyśmy odczuwali olbrzymi głód tego, co dla nas wymarzył, i na ten głód daje nam Jezusa. Oto zamysł Boży, który mamy przyjąć. Ale w jaki sposób?

Przyjmujemy zamysł Boga, kiedy wierzymy w Tego, którego posłał, kiedy mamy nie małe głody, lecz olbrzymie pragnienia, i kiedy wierzymy, że Jezus jest chlebem na ten głód.

ANDRÉ SÈVE, Homilie niedzielne Kraków 1999