Z historii wychowania przedszkolnego. Sylwetki wybranych postaci - Platon

Podstawy pedagogiki przedszkolnej z metodyką - Jolanta Karbowniczek, Małgorzata Kwaśniewska, Barbara Surma(fragmenty)

Z historii wychowania przedszkolnego. Sylwetki wybranych postaci - Platon

Jolanta Karbowniczek, Małgorzata Kwaśniewska, Barbara Surma

PODSTAWY PEDAGOGIKI PRZEDSZKOLNEJ Z METODYKĄ

ISBN: 978-83-7505-888-8
wyd.: Wydawnictwo WAM 2011

Spis wybranych fragmentów
Wstęp
Z historii wychowania przedszkolnego
opr. Jolanta Karbowniczek
Sylwetki wybranych postaci — ich koncepcje, fakty z działalności edukacyjnej oraz poglądy na wychowanie przedszkolne
Platon (427-347 p.n.e.)
Arystoteles (384-322 p.n.e.)
Plutarch (50-120 r. n. e.)
Marek Fabiusz Kwintylian (35-95 r. n. e.)
Vittorino De Feltre (1378-1446)
Erazm z Rotterdamu (1467-1536)

Rozdział 1
Z historii wychowania przedszkolnego
opr. Jolanta Karbowniczek

1.1. Sylwetki wybranych postaci — ich koncepcje, fakty z działalności edukacyjnej oraz poglądy na wychowanie przedszkolne

Historia wychowania przedszkolnego to nie tylko informacje o kierunkach i rozwoju myśli pedagogicznej na przestrzeni wieków, ale również etapy kształtowania się — jakże cennej dla wielu pokoleń — teorii i praktyki pedagogicznej. Zaprezentowany szkic historyczny zawiera sylwetki wybitnych filozofów, pedagogów, psychologów, pisarzy, ich poglądy na wychowanie, koncepcje dotyczące edukacji dzieci oraz niektóre fakty z działalności edukacyjnej. O ważności i znaczeniu tej problematyki stanowi fakt, że przetrwała ona do czasów współczesnych jako otwarte oraz żywe źródło refleksji.

Platon (427-347 p.n.e.)

Grecki filozof, uczeń Sokratesa, założyciel Akademii Platońskiej. Dzieła:Rzeczpospolita, Państwo, Prawa, Protagoras. Twórca jednej z pierwszych koncepcji wychowania dziecka, opartej na przepisach i zasadach arystokratycznego państwa. A. Gąsiorowski pisze: „Platon pierwszy w literaturze europejskiej pojął ogromną rolę wychowania (...) dla Platona nie istnieje zupełnie zagadnienie wychowania indywidualnego. Pajdeja, czyli prawdziwa kultura może być wszczepiona w człowieku tylko przez wychowanie w zbiorowości”1. System wychowania Platona stanowił próbę syntezy doświadczeń ateńskiego wychowania prywatnego i państwowej pedagogiki Sparty. Wzorował się na ateńskim programie kształcenia umysłu oraz na idei harmonijnego rozwoju fizycznego i duchowego. Ze Sparty natomiast przejął zasadę wychowania jednostek pod opieką państwa, ideę wychowania, wykształcenie dziewcząt według tego samego programu, co chłopców oraz postulat wielkiej dumy narodowej2. Chcąc zapewnić dzieciom jak najlepsze warunki rozwoju fizycznego, umysłowego i moralnego, Platon radził otoczyć je troskliwą opieką jeszcze przed przyjściem na świat. Po urodzeniu oddawano je do domów dziecka, gdzie pod opieką wyszkolonych nianiek miały zapewnione odpowiednie odżywianie, zabiegi higieniczne, odpoczynek i sen. Zgodnie z tym, co pisze Platon w dziele Prawa, systematyczne i planowe zabiegi wychowawcze należało rozpocząć od trzeciego roku życia. Wychowanie przedszkolne odbywało się w ogródkach dziecięcych tuż przy świątyniach pod nadzorem specjalnie zatrudnionej wychowawczyni.

Głównym celem wychowania przedszkolnego był harmonijny rozwój sił fizycznych, umysłowych oraz kształcenie moralnej postawy dziecka, natomiast podstawowymi środkami wychowania były: zabawy i gry na świeżym powietrzu, bajki, wierszyki i muzyka.

Platon podkreślał rolę i znaczenie zabaw, twierdząc, że przyczyniają się one do rozwoju zdolności i zainteresowań najmłodszych. Ciekawostką jest fakt, że odpowiednie władze ustaliły przepisy, dotyczące sposobu i organizacji prowadzenia każdej zabawy.

Platon zalecał wypełniać czas pouczającą zabawą zespołową, wspólną dla obu płci w gromadkach, które należało podzielić na grupy w taki sposób, aby zabawy odzwierciedlały czynności związane z ich przyszłym życiem. Zabawy tematyczne miały odbywać się na miniaturowych wzorach prawdziwych narzędzi, oswajając w ten sposób najmłodszych z przeznaczonym dla nich zajęciem.

Ten wybitny filozof uważał, że ,,zabawy, począwszy od ruchowych, poprzez muzykę i śpiew, a na sposobie myślenia kończąc, powinny być kierowane, aby zapewnić posłuszeństwo jednostki wobec jego utopijnej wizji idealnego państwa. Harmonijny rozwój fizyczny uczyni z dziecka człowieka dobrze zbudowanego, pięknego dla oka, a wychowanie artystyczne uwrażliwi go. W parze z rozwojem moralnym i umysłowym dążył do uczynienia z niego jednostki w pełni idealnej''3. Pedagogikę opierał na podstawach psychologii i rozszerzaniu programu nauczania.

Platon to pierwszy filozof, który podkreślił dużą rolę gier w wychowaniu przedszkolnym, konieczność doboru odpowiednich dla tego wieku opowiadań oraz utworów poetyckich.

1Historia wychowania. Słownik biograficzny , red. A. Gąsiorowski, Olsztyn 2002, s. 131-133.

2Historia wychowania , red. Ł. Kurdybacha, Warszawa 1967, s. 82.

3W. Bobrowska-Nowak, Historia wychowania przedszkolnego , Warszawa 1978, s. 17.

opr. ab/ab



« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama