Fragmenty przedmowy (Bogdan De Barbaro) do książki "Odkrywanie duchowości w psychoterapii"
ISBN: 978-83-7505-109-4
wyd.: WAM 2008
Z końcem XX wieku owa odrębność zaczęła coraz bardziej uwierać, zwłaszcza tym, którym bliska była całościowa wizja człowieka. Klimat postmodernistycznego pluralizmu (a wcześniej: otwarcie posoborowe Kościoła) sprawiają, że stosunki między psychoterapeutami a księżmi zaczęły ulegać poprawie. Psychoterapeuci zaczynają uznawać, że o duchowości pacjenta nie tylko wolno, ale i należy rozmawiać w czasie sesji psychoterapeutycznej. W podręcznikach psychiatrii pojawia się zachęta do szkoleń, jak rozmawiać na tematy religijne. Z drugiej strony, alumni coraz częściej uczą się podstaw pomocy psychologicznej, a duszpasterze zaczynają doceniać profesjonalną psychoterapię i już jej nie traktują jako źródła libertyńskiego przyzwolenia na nieodpowiedzialne i niemoralne życie. Na rynku księgarskim pojawiają się prace na temat związków między psychologią a teologią oraz między psychoterapią a duszpasterstwem.
Oczywiście nie oznacza to, by każda ze stron nie przejawiała ciągot do zawłaszczania tej drugiej. Z jednej strony Kościół obawia się, że owo otwarcie może doprowadzić do spłaszczenia przekazu metafizycznego. Znamienne są tu słowa arcybiskupa Canterbery, George'a Careya, oskarżającego kulturę Zachodu o zastąpienie Chrystusa Zbawcy Chrystusem Doradcą [Christ the saviour becoming Christ the councellor]2. Z drugiej strony pomimo zachęty do otwartości wobec tego, co duchowe3, wiele szkół psychoterapeutycznych nadal utrzymuje zakaz wstępu w krainę duchowości pacjenta.
Nie przesądzając, jak silnie te trendy są obecne w naszej kulturze, i nie rozstrzygając, na ile proces wzajemnego zaciekawienia i otwierania się na siebie jest silniejszy niż wzajemna nieufność, warto zwrócić uwagę na zjawiska pozostające na styku psychoterapii i duszpasterstwa.2 R. Gledhill, Therapy is replacing religion — says Carrey, „The Times”, August 1, 2000.
3 Por. D. Buckley, Where the Waters Meet. Convergence and Complementarity in Therapy and Theology, Karnak 2008.
opr. aw/aw