Przykłady realizacji "żywych obrazów" w katechezie

NIEDZIELA  PALMOWA

1.  Sytuacja egzystencjalna

Formułuję kilka pytań, dotyczących bieżącego dnia, nadziei, oczekiwań i obaw z nim związanych. Proponuję, aby w tym dniu dostrzec i powitać Jezusa jako swojego Pana i Króla, przeżyć wraz z Nim uroczysty wjazd do Jerozolimy.

2.  Obwieszczenie Słowa Bożego

Czytam fragment z Pisma św. - Mt 21,1-11. Omawiamy go krótko, po czym ukazuję opisane wydarzenie w szerszym kontekście.

3.  Sformułowanie pytania

np.: Ujrzeliśmy właśnie Jezusa, który wjeżdża na osiołku do Jerozolimy. Ludzie kładą swe płaszcze na drogę, chwytają palmowe gałązki. Każdy z nas może znaleźć się w tej chwili blisko Niego. Pomyśl, kim jesteś na tym obrazie?

4.  Odpowiedź katechety

np.: Jestem jednym z płaszczy leżących na drodze. Uderzenie oślich kopyt trochę mnie boli, ale radość z bliskości Jezusa jest nieporównanie większa.

5.  Odpowiedzi uczniów, tworzenie się wspólnoty wokół stołu

Uczniowie kolejno podchodzą do stołu i wypowiadają się, np.:

• Jestem gałązką palmową. Jaką? Dużą, z zielonymi listkami.
  
• Ja jestem dzieckiem. Czy możesz opowiedzieć nam o nim? Tak, to jest wesoła dziewczynka, która macha palmą. Przyszłaś tutaj sama? Nie, z całą moją rodziną.
  
• Chcę być bramą. Jaką bramą? Tą bramą, przez którą wjeżdżał Pan Jezus. Chcę być szeroką bramą, do której wszyscy weszliby.
  
• Na tym obrazku jestem osiołkiem. Jak czuje się osiołek? Ja cieszę się, że mogę nieść Jezusa.
  
• Jestem szczęśliwym chłopcem, który wita Pana Jezusa gałązką palmową. Mama Cię przysłała? Nie, sam chciałem przyjść. Gdzie stoisz? Przy samej drodze, Jezus przejeżdża blisko mnie. Co zrobisz, gdy On już Cię minie i pojedzie dalej? Pójdę za Nim.
  

6.  Wspólna modlitwa

"Ojcze nasz" (można chwycić się za ręce) i "Śpiewaj hosanna".

7.  Z Chrystusem w dalszą drogę, czyli co z tego spotkania wynika

Chrystus nas posyła - dokąd? do kogo? po co? - odwołuję się do wypowiedzi, które padły na początku katechezy. Uczniowie wiedzą, o co chodzi. Podkreślają radość płynącą ze spotkania z Jezusem i nie chcą się z Nim rozstawać. Nawet, gdyby to przeżycie okazało się ulotne, przecież było prawdziwe.

klasa  VI

OSTATNIA  WIECZERZA

1.  Sytuacja egzystencjalna

Formułuję kilka pytań, dotyczących udziału uczniów w niedzielnych Mszach świętych. Pytania obejmują m.in. motywacje, uczucia, rozumienie, zaangażowanie. Podsumowując wypowiedzi uczniów, ukazuję następującą możliwość: dziś możemy uczestniczyć w Ostatniej Wieczerzy.

2.  Obwieszczenie Słowa Bożego

Wspólnie opowiadamy o Ostatniej Wieczerzy; czytamy fragment Pisma św. - J 13,33-35;14,1-6.

3.  Sformułowanie pytania

np.: Ujrzeliśmy właśnie Jezusa, który wraz z uczniami spożywa Wieczerzę Paschalną. Pan Jezus przemienia chleb w swoje Ciało i wino w swoją Krew, daje siebie jako pokarm. Każdy z nas może znaleźć się w tej chwili blisko Niego. Pomyśl, kim jesteś na tym obrazie?

4.  Odpowiedź katechety

np.: Jestem jednym z uczniów siedzących przy stole. Jest wiele spraw, których nie rozumiem, ale ufam mojemu Panu i cieszę się, że mogę być przy Nim w Wieczerniku.

5.  Odpowiedzi uczniów, tworzenie się wspólnoty wokół stołu

Uczniowie kolejno podchodzą do stołu i wypowiadają się, np.:

• Jestem kielichem. Jakim? Dużym i pozłacanym. Gdzie jesteś? W tej chwili jestem w rękach Pana Jezusa.
  
• Na tym obrazie jestem stołem. Jaki to jest stół? Mocny, długi i szeroki, żeby wszyscy się przy nim zmieścili.
  
• Jestem winem w kielichu. Przemienionym? Jeszcze nie.
  
• Jestem szatą Jezusa. Jak wygląda szata? Jest czerwona i miękko otula Pana Jezusa.
  
• Jestem tą izbą, w której właśnie odbywa się wieczerza. Jaka to izba? Skromna, ale duża i jasna. Jak czujesz się w tej chwili? Cieszę się, że to wszystko mogę w sobie pomieścić.
  

6.  Wspólna modlitwa

np.: śpiew: "Ty jesteś radością mojego życia", "Gdy kiedyś Pan powróci znów".

Wieczernik jest miejscem ofiarowania siebie. Uczy nas tego sam Pan Jezus. Pomódlmy się, abyśmy potrafili hojnie ofiarowywać siebie - swój czas, energię, może nawet cierpienie - na chwałę Bożą i dla dobra bliźnich. "Ojcze nasz..."

Wieczernik jest miejscem przemiany. Ta przemiana może dotyczyć także naszych serc. Pomyślmy o swoich największych słabościach i wadach; złóżmy je symbolicznie w otwartych dłoniach przed Chrystusem. "Ojcze nasz..."

Wieczernik jest miejscem spotkania, przede wszystkim z Panem Jezusem, ale także z tymi wszystkimi, którzy Go kochają. Pomyśl, kogo jeszcze chciałbyś dziś tutaj spotkać, kogo chciałbyś zachęcić do przyjścia na to spotkanie? Może komuś na powitanie chciałbyś podać rękę na zgodę? "Ojcze nasz..."

Uwaga: Ważne są tu chwile ciszy i możliwość spontanicznych wypowiedzi uczniów.

7.  Z Chrystusem w dalszą drogę, czyli co z tego spotkania wynika

Chrystus nas posyła:

• Tutaj mamy tylko obraz Wieczernika. Prawdziwy Wieczernik jest wszędzie tam, gdzie sprawowana jest Ofiara Mszy świętej. Tam właśnie można przeżyć i odnaleźć nieskończenie więcej dobra.
  
• "Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali" (J 13,35) - jesteśmy posłani od razu: na przerwę, która za chwilę się rozpocznie, na pozostałe lekcje, na całe dziś i każde jutro, by życiem świadczyć o Zmartwychwstaniu Chrystusa i głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu.
  

opr. ab/ab