Teologia życia

Miłość Polaków do wziętego spośród nas Biskupa Rzymu każe nam skrzętnie odnotowywać w pamięci wyjątkowe wydarzenia jego pontyfikatu. Jego wieloletnia posługa na Stolicy Piętrowej przynosi też owoce, których ogromu być może nie dostrzegamy w codziennym życiu Kościoła. Jan Paweł II w ciągu pierwszych 5 lat swojego pontyfikatu kanonizował więcej świętych niż jego poprzednicy na przestrzeni 232 lat! Nie znam najnowszych danych, ale być może już teraz zaliczył do grona świętych więcej osób niż wszyscy jego poprzednicy w historii Kościoła.

Oczywiście nie byty to decyzje przypadkowe. Wynikały z obranego dalekosiężnego zamysłu. Na zakończenie Jubileuszu Papież sam wyjaśnia ich najgłębszy sens. W liście apostolskim „Nuovo millennio ineunte” z 6 stycznia 2001 r. za „fundament programu duszpasterskiego” na przyszłość uznaje właśnie prawdę o świętości. Duszpasterstwo powinno być przeniknięte dążeniem do świętości, dlatego że wszyscy - jako grzesznicy - do świętości zostaliśmy powołani. Wszyscy - a więc nie tylko jacyś wyjątkowi chrześcijanie, nie tylko ci, którzy obrali drogę rad ewangelicznych czy powołania duchownego. W swoim dziękczynieniu Bogu za dar błogosławionych i świętych Papież wymienia „licznych wiernych świeckich, którzy uświęcili się w najzwyklejszych okolicznościach życia”. Pokazuje też, na czym w istocie polega dar świętości: jest to „przynależność do Tego, który jest w najgłębszym sensie Święty” - a więc do Boga. Jan Paweł nawiązuje do nowotestamentowego rozumienia tego pojęcia: „święty” znaczy tam tyle, co przynależący do Kościoła.

Przez chrzest - wszczepiający nas w Chrystusa, wprowadzający do Kościoła - otrzymaliśmy dar świętości. Odtąd przynależymy do Boga. Odtąd możemy być tej przynależności wierni lub nie dorastać do niej. Jedno pozostaje pewne: na drogach świętości - bo jest ich tyle, ilu ludzi nimi kroczących — nie jesteśmy sami. Lekcji udzielać nam mogą ci, którzy już przeszli swą drogę aż po granicę śmierci, świadcząc o Chrystusie. Papież zaprasza nas do uczenia się z ich dziedzictwa, ich „teologii życia”.

opr. mg/mg