Historia święta Miłosierdzia Bożego

Zapewne niejednego z nas zdziwi historyczna odnotacja Stolicy Apostolskiej, podająca do publicznej wiadomości, że „Kongregacja Świętego Oficjum, wziąwszy pod uwagę wizje i objawienia św. Faustyny Kowalskiej z zakonu Matki Bożej Miłosierdzia, która zmarła w 1938 r. w Krakowie, postanowiła co następuje:

Dla niezbyt dobrze zorientowanych w sprawach Kurii Rzymskiej, trzeba tylko dodać, że Kongregacja Świętego Oficjum, to dzisiejsza Kongregacja Nauki Wiary.

Zapewne niewielu z nas wiedziało, że kult do Miłosierdzia Bożego, ten zapoczątkowany pismami i praktyką świętej siostry Faustyny (1905-1938), polskiej zakonnicy ze zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, musiał przechodzić swoją drogę krzyżową, jak każde dzieło Jezusa Chrystusa i wielkie dzieło Kościoła. Próba czasu, można powiedzieć, jest świadectwem autentyczności i wielkości samej sprawy, jakiej ciągle domagał się Kościół na przestrzeni swych dziejów. Tak samo było w tym przypadku, choć historia powstania Święta Miłosierdzia Bożego nie jest taka długa.

Dlaczego odrzucony?

Najpierw rodzi się słuszne, niekoniecznie buntownicze, pytanie dlaczego został odrzucony? Czyżby Miłosierdzie Boże nie zasługiwało na swoje doczesne miejsce w nauczaniu i liturgii Kościoła. Kościół od dawna naucza o Miłosierdziu Bożym, podając je za największy przymiot Boga, w którym mieści się racja zbawienia. Nauczanie to zostało ostatnio dowartościowane przez teologów, a nawet Stolicę Apostolską, która wydała specjalną encyklikę papieską, Dives in misericordia. Oczywiście odrzucenie to należy już dziś do historii, bowiem, w 1978 r. Kongregacja Nauki Wiary odwołała swoje oświadczenie i pozwoliła na kult Miłosierdzia Bożego. W uzasadnieniu tego odwołania można się zorientować o przyczynach, dla których je pierwotnie odrzucono. W nocie Stolicy Apostolskiej czytamy:.

Jak więc można się zorientować, przyczyną odrzucenia była nieznajomość niektórych oryginalnych dokumentów oraz brak ogólnego porozumienia w Episkopacie Polski, bo w Polsce miał ten Kult najpierw obowiązywać, co do jego oficjalnej formy. Ponadto, zgłębienie teologii Miłosierdzia Bożego przez teologów i oficjalne nauczanie Kościoła (1980: encyklika Jana Pawła II, Dives in misericordia) dało podstawę do zaaprobowania kultu, a zaraz potem ustanowienia Święta do Miłosierdzia Bożego.

Święto Miłosierdzia Bożego

Obchodzi je po raz pierwszy w ciszy własnej celi zakonnej siostra Faustyna Kowalska w 1934, z polecenia Bożego, jakie otrzymała w swoim prywatnym objawieniu. Rok później celebrowały je już wszystkie siostry Matki Bożego Miłosierdzia w klasztorze w Łagiewnikach. W 1947 r. biskupi polscy kierują prośbę do Kongregacji Obrzędów o zatwierdzenie Święta, które, ze swojej strony aprobuje kard. Sapieha dla krakowskich Łagiewnik (1951). W latach 1959- 1978 obowiązuje wspomniany już wyżej zakaz szerzenia kultu w kościele w formach prywatnych przedstawionych przez s. Faustynę. W 1985 r., kard. Macharski, Metropolita Krakowski, wprowadza po raz pierwszy w swojej diecezji Święto Miłosierdzia Bożego. W 1993 odbyła beatyfikacja s. Faustyny, a dwa lata później zezwolenie na celebrowanie Święta Miłosierdzia w całej Polsce. W 2000 r., Jan Paweł II, podczas kanonizacji s. Faustyny Kowalskiej, zgodnie z treścią jej prywatnych objawień, ustanowił drugą Niedzielę Wielkanocną Świętem Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła.

Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy nie jest przypadkowy; na ten dzień przypada bowiem oktawa Zmartwychwstania Pańskiego, które wieńczy obchody Misterium Paschalnego Chrystusa. Ten okres w liturgii Kościoła wyraźniej niż pozostałe ukazuje tajemnicę Miłosierdzia Bożego, która najpełniej została objawiona właśnie w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Nie było by bowiem dzieła odkupienia, gdyby nie było Miłosierdzia Bożego. Przygotowaniem do tego święta jest nowenna, polegająca na odmawianiu przez 9 dni, poczynając od Wielkiego Piątku, koronki do Miłosierdzia Bożego. Jak zawsze, w przypadku każdego święta, można wtedy uzyskać wiele duchowych łask odpuszczenia win grzechowych naszych zmarłych oraz nawrócenie wielu zagubionych.

opr. mg/mg