Zarys wiary: Członek Kościoła

Zarys wiary - katechizm

CZŁONEK KOŚCIOŁA

Wiara każdego człowieka związana jest z wiarą tych, którzy wraz z nim kroczą drogą Jezusa. Ta więź wzmacnia wiarę jednostki.

Wspólnota wiary uwidacznia się podczas udzielania chrztu. Dopiero gdy w wyznaniu wiary przyjmujący chrzest zaświadczy, że prawdziwie pragnie żyć w duchu wiary wspólnoty wierzących, można udzielić mu chrztu. Natomiast przy chrzcie dziecka rodzice i chrzestni we własnym imieniu wyrzekają się zła, podobnie jak we własnym imieniu wyznają wraz z zebranymi wiarę w Boga i Jego zbawcze działanie. Czynią to w poczuciu odpowiedzialności za wychowanie dziecka w wierze, którą sami wyznają, i w poczuciu jedności z Kościołem, w wierze którego dziecko otrzymuje chrzest. Aktowi temu powinni towarzyszyć inni wierzący, aby uwidocznić i podkreślić jego istotę, a więc to, że ochrzczony zostaje przyjęty do Ludu Bożego, do Kościoła, a przez to wszczepiony w Ciało Chrystusa. Chrzest nie jest zatem sprawą „prywatną”, lecz wspólną sprawą wszystkich wierzących. Dlatego bardzo często udziela się go podczas sprawowania Eucharystii, która jest centrum życia Kościoła.

W pierwszych wiekach kandydat do chrztu musiał przejść okres przygotowawczy, tzw. katechumenat. W tym czasie uczył się i praktykował zasady życia chrześcijańskiego. Pragnący przyjąć chrzest uczestniczyli w liturgii słowa w okresie Wielkiego Postu. Dlatego uwzględniała ona szczególnie przygotowanie do chrztu. Podobnie i dzisiaj, jeśli dorosły człowiek chce zostać chrześcijaninem i być ochrzczony, jest najpierw przez dłuższy czas pouczany w wierze.

Przy chrzcie dziecka społeczność wierzących - razem z rodzicami i chrzestnymi - przyjmuje na siebie obowiązek umożliwienia mu późniejszej świadomej decyzji &#8222bycia chrześcijaninem”. Rodzice, rodzice chrzestni i świadkowie zobowiązują się uczynić to przez przykład własnego życia i pouczania o niej. Przed chrztem rodzice oświadczają wobec wszystkich obecnych, że są świadomi tych zadań.

Ochrzczony otrzymuje na chrzcie udział w nowym, danym przez Boga życiu i zostaje przyjęty do społeczności ochrzczonych. Dlatego może powiedzieć:

Chrystus Pan wybrał mnie
i dla Niego mam odtąd żyć.
Jemu chcę służyć w świecie
i o Nim pragnę dawać świadectwo.
Tak więc nie żyję już sam,
mogę być Jego przyjacielem i uczniem.
Noszę Jego imię.
Jego własnością pozostanę na wieki. Amen.

opr. mg/lb