Wierzę ... w Syna Jedynego

Odmawiany w codziennym pacierzu "Skład Apostolski" wypowiedzieli przy nas po raz pierwszy najbliżsi, gdy w sakramencie chrztu świętego zostaliśmy oczyszczeni z grzechu pierworodnego, zjednoczeni z Chrystusem i włączeni do wspólnoty Kościoła.

Pierwszy indywidualny chrzest w Kościele Chrystusowym został opisany w Dziejach Apostolskich gdy diakon Filip spotyka wysokiego urzędnika królowej etiopskiej Kandaki (por. Dz 8, 25-40). W tekście tym zawarta jest najpierw katecheza chrzcielna, a potem pytanie o wiarę. Dworzanin odpowiada: "Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym" (8, 37).

Najkrótsze wyznanie wiary

Najkrótsze wyznanie wiary nawiązuje do słów wypowiedzianych pod Cezareą Filipową. Jezus pyta Apostołów: "A wy za kogo mnie uważacie?". Odpowiedź Piotra jest uroczystym wyznaniem wiary Kolegium Apostolskiego: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego" (Mt 16,16). Święty Piotr, syn Narodu Wybranego, żyjąc tradycją Starego Testamentu, posługuje się imionami, które nosił zapowiedziany przez proroków wysłannik Boga: Mesjasz i Syn Boży.

Święty Marek natomiast - opisując śmierć Chrystusa na krzyżu - odnotowuje wyznanie setnika, dowódcy wojsk rzymskich. Pełnił on zawodowo dozór prawidłowego wykonania egzekucji Skazańca, a równocześnie został obdarzony łaską rozeznania prawdy. Wypowiedział słowa wiary, którą Odkupiciel wypełnił na krzyżu dla nas wszystkich: "Doprawdy, człowiek ten był Synem Bożym" (15, 39).

Z kolei Szaweł, zaraz po wydarzeniu w drodze do Damaszku, po spotkaniu z Ananiaszem i odzyskaniu wzroku, udał się do synagogi. Miał listy od arcykapłana upoważniające go do aresztowania "zwolenników tej drogi" - wyznawców Chrystusa. Nawrócony uwierzył w Chrystusa i "zaraz zaczął nauczać w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym (Dz 9, 20).

Syn a Syn Boży

W języku hebrajskim, w tradycji Izraela, posługiwanie się słowem "syn" było częstym sposobem określania bliskości ludzi między sobą i ludzi z Bogiem. Terminami tymi wypowiadano nie tylko pochodzenie od rodziców w linii prostej, ale także przynależność do różnych społeczności. Synowie Izraela to cały lud Izraela, którego więzy społeczne pochodzą nie tyle z krwi wspólnych rodziców, co z faktu, że wszyscy są "dziećmi Boga Jahwe" (Pp 14,1). W podobnym znaczeniu używa się takich zwrotów jak: syn Syjonu, synowie proroków, albo syn Babilonu. Słowem tym określano też właściwość człowieka: syn pokoju czy syn światłości. Szeroko wykorzystywany był też termin "Syn Boży": na oznaczenie kogoś, kto był bliski Bogu, obdarowany przez Boga, cieszący się zaufaniem czy reprezentujący sprawy Boga. Mojżesz uzasadnia przed faraonem tytuł wyprowadzenia ludu Izraela z Egiptu: "To mówi Jahwe: Synem moim pierworodnym jest Izrael" (Wj 4,22).

Szczególnie król, namaszczony z Boskiego polecenia, nosi taki tytuł. Dla określenia więzi, jaka powstała między Jahwe a królewskim rodem Dawida, Bóg mówi przez proroka Natana: "Ja będę mu Ojcem, a on będzie mi synem" (2Sm 7,14).

A także Mesjasz, zapowiedziany Zbawiciel, nosił tytuł Syna Bożego. Skojarzony, zwłaszcza w naukach rabinów, z władzą królewską budził w umysłach Izraelitów nadzieję na wyzwolenie spod panowania obcej władzy i w konsekwencji polepszenie warunków życia.

Jezus, Jedyny Syn Boży

Dlatego potrzebna była szczególna katecheza nowotestamentalna, ażeby oczyścić w umysłach Izraela te wszystkie skojarzenia i aby nadać wyznaniu "Ty jesteś Syn Boży" właściwą treść. Katecheza ta, podjęta przez Apostołów, począwszy od pierwszych przemówień, opierała się na słowach Jezusa, który wielokrotnie Boga nazywa swym Ojcem; odnosiła się w szczególny sposób do Jezusowego chrztu w Jordanie i Przemienienia na Górze Tabor. "Ten jest mój Syn najmilszy, w którym mam upodobanie (Mt 3,17) i "To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie" (Łk 9,35). Dzięki tej katechezie, tak w czasie chrztu świętego i w codziennej liturgii, zebrani mogli w sposób precyzyjny wyznawać prawdę o Jezusie Chrystusie, Mesjaszu i Zbawicielu, używając określenia: "Jedyny Syn Boży." Zmartwychwstanie Chrystusa odkryło przed Apostołami pełnię prawdy o Boskim Synostwie Jezusa Chrystusa.

Święty Jan Ewangelista zapisał wszystkie słowa Jezusa, w których przekazał Apostołom konsekwencje faktu swego Boskiego synostwa: jedność działania i chwały oparta na miłości Ojca do Syna. Bóg posłał Syna na świat, aby go zbawił i dlatego tylko Syn zna Ojca i objawia Go światu.

Życie chrześcijanina opiera się na przyjęciu wiarą prawdy, iż: Jezus jest Synem Bożym, którego Ojciec posłał, by przynieść nam prawdę o Królestwie Bożym, który miłość do końca wypowiedział na Krzyżu i w ten sposób wybawił nas od Bożego sądu, który ustanowił wspólnotę Kościoła i przyjdzie w chwale, by zatryumfować jako Baranek zabity.

opr. mg/mg