Siła i wiara

Od czasu podróży Jana Pawła II na Słowację, kiedy to poczuł się wyjątkowo słabo, nawet błaha jego niedyspozycja niepokoi opinię publiczną. Co ciekawe, od tego czasu ustały żywe dotąd spekulacje na temat ewentualnego ustąpienia Papieża „jakby zmiecione przez podziw i miłość, jakimi otoczony jest ten nieugięty starzec” - napisał niedawno Marco Politi, watykanista rzymskiego dziennika „La Repubblica”. Zdaniem bliskich współpracowników Ojca Świętego, Jego żywotność ma swoje źródło w głębokiej wierze oraz wyjątkowo silnej osobowości, a rytmowi pracy Papieża nie podołałby nawet człowiek młodszy o dwadzieścia lat.

Pomimo podeszłego wieku i słabego zdrowia plan dnia Ojca Świętego wypełniony jest licznymi obowiązkami. Po długiej, prywatnej modlitwie porannej odprawia w swojej kaplicy Mszę św., w której uczestniczą kapłani, siostry zakonne oraz zaproszeni goście. Po Mszy św. ma jeszcze zwykle czas na przywitania i rozmowę z nimi. Ojciec Święty znany jest z tego, że nie lubi jadać samotnie. Goście są często zapraszani na wspólne z nim śniadanie. Potem Papież wraca do modlitwy. Po niej rozpoczyna dyktowanie tekstów przemówień i dokumentów. O godzinie 11.30 schodzi do Sali Klementyńskiej, gdzie przyjmuje głowy państw, ministrów, ambasadorów, nuncjuszy, biskupów z całego świata, delegacje organizacji i inne osobistości. Około 13.00 powraca do siebie. Zwykle na nowo podejmuje modlitwę. O godzinie 13.30 rozpoczyna się obiad, w którym zwykle biorą udział zaproszeni goście, najczęściej biskupi przybywający do Rzymu z wizytą ad limina. Po obiedzie krótki odpoczynek. Ojciec Święty nie robi zwyczajnej we Włoszech sjesty. Najczęściej odpoczywa, czytając. Od 16.00 do 18.00 czyta, przegląda dokumenty, modli się, przygotowuje się do kolejnych zajęć. O godzinie 18.00 przyjmuje prefektów kongregacji Kurii, omawia z nimi bieżące sprawy Kościoła, podejmuje decyzje w konkretnych sprawach. O 19.30 spożywa kolację, zwykle w towarzystwie współpracowników i zaproszonych gości. Po kolacji modli się i czyta. Około godziny 23.00 przygotowuje się do snu. W niedzielę Papież może trochę wypocząć. Po modlitwie „Anioł Pański” Ojciec Święty zazwyczaj udaje się do kaplicy, gdzie pozostaje aż do obiadu, który tego dnia jest pół godziny wcześniej. Po posiłku wraca do swych zwyczajnych zajęć: modlitwy, medytacji, czytania. Papież czyta bez okularów, nie nosi też soczewek kontaktowych. Czyta wszystko, co go zainteresuje: od pozycji teologicznych i filozoficznych, poprzez literaturę piękną i poezję czy historię, aż do opracowań z takich dziedzin jak politologia czy fizyka. Ojciec Święty zasadniczo nie ogląda telewizji. Nie ogląda też programów sportowych, choć chętnie spotyka się ze sportowcami i sport jest mu bliski. W Jubileuszowym roku 2000 uczestniczył w Jubileuszu Sportowców na Stadionie Olimpijskim w Rzymie.

Na pełnych obrotach

Papież jest na bieżąco informowany o wszystkim, co się dzieje na świecie. Codziennie rano przygotowuje się dla Niego (i dla całego Sekretariatu Stanu) przegląd wiadomości. Robi to biuro informacji w Sekretariacie Stanu. Pracują w nim nie tylko księża, ale również osoby świeckie. Przygotowują oni tzw. Rassegna stampa, czyli przegląd informacji prasowych. Jest to zbiór fotokopii artykułów z prasy włoskiej i światowej, poprzedzony spisem treści i krótkim streszczeniem każdego doniesienia. Liczy on zwykle około 100 stron. Ojciec Święty nawet podczas swych niedyspozycji jest na bieżąco informowany o rozwoju wydarzeń w świecie, dzięki czemu może natychmiast na nie reagować, zarówno przez przemówienia, jak i poprzez placówki dyplomatyczne Stolicy Apostolskiej. Podstawową czynnością kapłańską Ojca Świętego jest odprawianie codziennej Mszy świętej. Wyjątkowo udziela też Sakramentów Świętych. W każdy Wielki Piątek spowiada. Penitentów wybiera się przypadkowo, spośród tych, którzy akurat oczekują na spowiedź w Bazylice św. Piotra. Dokonuje tego Rektor watykańskich spowiedników. Ojciec Święty udziela dzieciom chrztu w niedzielę Chrztu Pańskiego, po Bożym Narodzeniu, a dorosłym w Wigilię Paschalną Wielkiej Soboty. Oczywiście liczba kandydatów jest ograniczona. Doboru dokonuje Biuro Ceremonii Papieskich.

Trudny pacjent

Ojciec Święty nie poddaje się chorobie i jako pierwszy Papież nie waha się przed publicznym jej pokazywaniem. Szczegóły dotyczące leczenia Ojca Świętego nie są znane. Opiekuje się nim osobisty lekarz Renato Buzonetti, który konsultuje się z innymi specjalistami z różnych dziedzin medycyny. Kłopoty ze zdrowiem Papieża zaczęły się w 1981 r., gdy podczas zamachu został postrzelony w brzuch. W ciągu 25 lat Jan Paweł II przeszedł w sumie pięć operacji, m.in. usunięcia guza jelita grubego i wyrostka robaczkowego oraz wszczepienia endoprotezy prawego stawu biodrowego. Od około 10 lat cierpi na chorobę Parkinsona. Niestety, mimo nawet najskuteczniejszego leczenia nie można jej powstrzymać. Papież jest trudnym pacjentem, gdyż wbrew zaleceniom lekarskim niełatwo zmusić go do odpoczynku. Wydaje się jednak, że Papież wie, co robi. Każde wykonanie duszpasterskiego zadania, jak np. pielgrzymki, dodaje mu sił do pokonywania niesprawności ciała. Od początku pontyfikatu wiadomo, że Jan Paweł II jest człowiekiem modlitwy. W kaplicy spędza każdą wolną chwilę. Nawet wtedy, gdy pracuje czy czyta, często robi przerwy na krótką modlitwę. Otoczenie Papieża wyczuwa, że Ojciec Święty, nawet gdy dyktuje teksty przemówień i dokumentów, cały czas wznosi myśli do Boga. Ma duszę mistyka. Posiada umiejętność łatwego przechodzenia od kontaktu z ludźmi do skupienia się na rozmowie z Bogiem. Modli się przed każdą pracą i podjęciem decyzji. Ojciec Święty stara się postępować tak, jak tego wymagał od apostołów Jezus Chrystus -idzie do różnych narodów i kultur, by głosić Ewangelię. Spełnia swą misję, nie zważając na sytuację społeczną, czy polityczną na świecie, ani na swe kruche zdrowie.

opr. mg/mg