Ignacy Loyola

Życie i dzieło

Dalmases Cándido de, SJ

IGNACY LOYOLA

Życie i dzieło

Tytuł oryginału: EL PADRE MAESTRO IGNACIO
BREVE BIOGRAFIA IGNACIANA
Bibliotecka de Autores Cristianos, Madrid 1982
© Wydawnictwo WAM, 2002

Spis treści
SŁOWO WSTĘPNE	5
I. Syn Pana z Loyoli	7
1. Historia imienia	7
2. Rodzina Oźaz-Loyola	8
3. Rodzina matki	13
4. Rodzeństwo	14
5. Azpeitia — miasto w sercu prowincji Guipúzcoa	16
6. Sytuacja społeczna, ekonomiczna i religijna rodziny Oźaz-Loyola	19
7. Ostatni z synów pana z Loyoli	24
II. Na służbie ziemskiego Króla	27
1. W domu wielkiego podskarbiego Juana Velazqueza de Cuéllar	27
2. Szlachcic na służbie wicekróla Nawarry	33
3. Ranny w Pampelunie	35
4. Nawrócenie w Loyoli	38
III. Pielgrzym w Montserracie	43
1. W drodze na świętą górę	43
2. Czuwanie pod bronią u stóp Czarnej Madonny	45
IV. Manresa, pierwotny Kościół Ignacego	47
1. Dlaczego zatrzymał się w Manresie?	47
2. Życie zewnętrzne	48
3. Trzy okresy wewnętrznej przemiany	50
4. Oświecenie nad Cardonerem	53
5. Ćwiczenia duchowne	55
6. Pierwszy rekolektant	57
V. Śladami Jezusa	61
1. Postój w Barcelonie	61
2. W drodze do Rzymu	63
3. W Wenecji	64
4. Pielgrzym w Ziemi Świętej	65
5. W ojczyźnie Jezusa	67
6. Powrót do Wenecji i Barcelony	69
VI. Student w Barcelonie 1524 — 1526	73
1. Nauki humanistyczne w Barcelonie	74
2. Uczeń Jerónima Ardévola	75
3. Klasztory mniszek	76
4. Erazmianizm	79
VII. Alkala i Salamanka 1526-1527	81
1. Studia	81
2. Procesy	83
3. Wyrok sądowy	87
4. Salamanka — rok 1527	88
VIII. Studia w Paryżu 1528-1535	93
1. Studia humanistyczne w kolegium Montaigu	94
2. Do Flandrii w poszukiwaniu środków utrzymania	96
3. Filozofia w kolegium Św. Barbary	98
4. Przyjaciele w Panu	103
5. Ślub na Montmartre — 15 sierpnia 1534	104
6. Student teologii (1533-1535)	106
7. Inkwizytor Liévin a „Ćwiczenia”	108
IX. Apostoł w ojczystej ziemi	111
1. Z Paryża do Azpeitii	112
2. W szpitalu Św. Magdaleny	113
3. Dobroczynne dzieła Ignacego	115
4. Zawarcie ugody z „izabelitkami”	117
5. Podróż po Hiszpanii	118
X. Życie ewangeliczne we Włoszech 1535 — 1538	121
1. Podróż do Włoch	121
2. Wenecja — rok 1536	122
3. Przyjaciele zbierają się	124
4. Święcenia kapłańskie — czerwiec 1537 r.	127
5. W oczekiwaniu na okręt do Ziemi Świętej	128
6. Znów razem w Vicenzy	129
7. Towarzystwo Jezusowe	130
8. Wizja w La Storta	132
9. Na zawsze w Rzymie	134
X. NARODZINY TOWARZYSTWA JEZUSOWEGO	137
1. Proces w Rzymie	137
2. Prymicyjna msza Ignacego	141
3. W domu Antonia Frangipaniego	142
4. Narady pierwszych ojców w 1539 roku	143
5. Pierwsza „Formuła” Instytutu	146
6. Ignacy pierwszym generałem Towarzystwa	149
XII. Apostoł Rzymu	155
1. Dzieło pomocy dla katechumenów	156
2. Dom Św. Marty	157
3. Pomoc dla dziewcząt zagrożonych moralnie	158
4. Duchowa opieka nad chorymi	159
5. Troska o sieroty	160
6. Rzymska inkwizycja	160
7. Kolegium Rzymskie	161
8. Bractwa rzymskie	163
XIII. W obronie wiary	165
1. Postawa Ignacego wobec protestantyzmu	168
2. Jezuici w Trydencie	175
XIV. „Idźcie na cały świat” Europa	179
1. Hiszpania	179
2. Portugalia	181
3. Włochy	184
4. Francja	187
XV. „Idźcie na cały świat” Misje	191
1. Indie i Daleki Wschód	192
2. Ameryka	196
XVI Ignacy i sprawy wschodu	199
1. Jerozolima, Cypr, Konstantynopol	200
2. Etiopia	201
XVII. Konstytucje Towarzystwa Jezusowego	205
1. „Egzamin”	206
2. Historia Konstytucji	208
3. Treść Konstytucji	211
4. Duch Konstytucji	216
XVIII. DUCHOWE I OJCOWSKIE RZĄDY	221
1. Przyjmowanie do Towarzystwa i usuwanie członków nieodpowiednich	222
2. Sprawa Izabeli Roser	224
3. Duchowe zasady	226
4. Miłość do podwładnych	227
5. Troska o chorych	228
6. Umiejętność obcowania z ludźmi	228
7. Wyznaczanie zajęć podwładnym	230
8. Sposób załatwiania spraw	231
XIX. Codzienne życie w domu „Santa Maria Della Strada”	233
1. Dom Santa Maria della Strada	233
2. Rozkład zajęć	235
3. Modlitwa Ignacego	236
4. Msza święta	237
5. Kontemplatywny w działaniu	238
6. Najbliżsi współpracownicy: Nadal, Ribadeneira, Polanco, Cámara	240
7. Korespondencja	245
8. Ignacy i czterej papieże	247
9. Zdrowie	250
10. Ubiór	252
11. Różaniec	252
12. Odżywianie się	253
XX. „Umarł święty”	255
1. Choroba i śmierć Ignacego	255
2. Prawdziwe oblicze Ojca	259
3. Człowiek, który wypełnił zadanie	260
Dodatek	263
Jezuici w Polsce	268

SŁOWO WSTĘPNE

Ojciec Magister Ignacy — takim zazwyczaj imieniem obdarzali pierwsi jezuici założyciela Towarzystwa Jezusowego.

Ignacy otrzymał stopień magistra filozofii w Uniwersytecie Paryskim 14 marca 1535 roku. Zrozumiałą jest rzeczą, że współcześni Ignacego, włączając do jego imienia tytuł akademicki, stosowali się do zwyczajów epoki.

Tytuł „Ojciec” lub częściej „nasz Ojciec” w odniesieniu do Ignacego nie był zwyczajną formułką, lecz miał głębokie znaczenie dla jego współtowarzyszy. Nie ulega wątpliwości, że wszyscy oni uważali Ignacego za swojego duchowego ojca. Stało się to widoczne przy szczególnie ważnej i uroczystej okazji, jaką był wybór pierwszego przełożonego generalnego Towarzystwa. Jednomyślny głos pierwszych jezuitów padł na Ignacego. Franciszek Ksawery, wyrażając jakby uczucia wszystkich, zaznaczył, że głosuje na „naszego prawdziwego i od dawna już Ojca — Ignacego, który niemałym wysiłkiem połączył nas wszystkich i który będzie mógł nas prowadzić i pomnażać w nas dobro”.

Chodzi nam w tej książce o krótkie przedstawienie biografii św. Ignacego. Książka jest niezbyt obszerna i pozbawiona całego aparatu naukowego, stosownie do wymogów i charakteru serii, w której zostaje wydana.

Jakkolwiek nie brak jest życiorysów Ignacego z Loyoli, to jednak wielu uważa, że prawdziwy życiorys tego świętego jest jeszcze do napisania. Będzie to przedsięwzięcie trudne, może nieosiągalne, pomimo obfitej dokumentacji zachowanej w archiwach i wydanej w 26 tomach zbioru „Monumenta Historica Societatis Iesu”. Trudność napisania wyczerpującej biografii św. Ignacego wynika nie tylko z bogactwa duchowego tej osoby, lecz także z rozmiarów materiału, jaki posiadamy. Bibliografia ignacjańska powiększa się z roku na rok o dziesiątki nowych tytułów.

Podejmując się możliwie wyczerpującego przedstawienia życia i dzieła św. Ignacego, można zasadniczo wybrać dwie metody: albo napisać specjalistyczną monografię o różnych fragmentach życia Świętego czy o różnych aspektach jego osobowości, albo też podjąć próbę napisania całościowej biografii. W książce niniejszej chcemy trzymać się tej drugiej metody.

Rzym, w uroczystość św. Franciszka Ksawerego, 1979 r.

Cándido de Dalmases SJ

opr. ab/ab

« ‹ 1 › »

oceń artykuł