Przedmowa do wydania dziesiątego i spis treści
ISBN: 978-83-7318-947-8
wyd.: WAM 2008
Spis treści | |
Przedmowa do wydania dziesiątego | 7 |
1. Basen Morza Śródziemnego około 1095 roku | 9 |
2. Narodziny krucjat | 20 |
3. Pierwsza Krucjata 1096—1099 | 65 |
4. Państwa krzyżowców w latach 1099—1146 | 103 |
5. Druga Krucjata 1145—1149 | 157 |
6. Państwa krzyżowców w latach 1149—1187 | 177 |
7. Trzecia Krucjata 1187—1192 | 223 |
8. Wewnętrzny rozwój państw krzyżowców w XII i XIII w. | 246 |
9. Czwarta Krucjata (1198-1204) i Grecja frankijska (1204—1311) | 315 |
10. Krucjata Dziecięca 1212 roku i krucjata przeciwko Damietcie (1217—1221) | 343 |
11. Krucjata cesarza Fryderyka II 1228—1229 | 367 |
12. Królestwo Cypru do 1489 roku i państwa krzyżowców w latach 1192—1244 | 383 |
13. Pierwsza krucjata Ludwika Świętego (1248—1254) i najazd Mongołów na Azję Przednią | 413 |
14. Państwa krzyżowców | 431 |
15. Bibliografia | 457 |
Jeśli jakaś książka, mając dziewięć wydań, utrzymała się na rynku przez czterdzieści lat, to można zapewne powiedzieć, że sprostała próbie czasu. Ponieważ jednak dyskusja fachowa wokół wypraw krzyżowych, rozpoczęta energicznie w 1950 roku, trwa nieprzerwanie, książka ta, gdyby nie została zaktualizowana, jak stało się to przy okazji szóstego wydania już w 1985 roku, musiałaby się kiedyś zestarzeć. Dlatego wyrażam wdzięczność wydawnictwu Kohlhammer za sposobność opracowania na nowo i od podstaw jej dziewiątej edycji. W samym wydawnictwie zaś dziękuję przede wszystkim jej redaktorce, pani Monice Wejwar, która już od lat wzorowo się nią opiekuje. Choć tekst z 1965 roku zachowany został jako fundament wydania dziesiątego, to przecież zmiany są bardzo głębokie, poczynając od dogłębnego przemyślenia pewnych niuansów, co miało swe przyczyny w większej pewności albo w większych wątpliwościach, a kończąc na gruntownym przekształceniu lub rozszerzeniu całych fragmentów. Ponieważ badacze znacznie częściej zajmowali się państwami krzyżowców niż samymi krucjatami, punkt ciężkości przeróbek spoczywa ponownie, podobnie jak w wydaniu szóstym, na rozdziałach 4, 6, 8 i 14, jednak tym razem większą objętość zyskał także rozdział 3, traktujący o zobowiązującej tradycji, jaką w wielu rodach stały się wyprawy krzyżowe. Nieuniknione było przy tym zwiększenie rozmiarów pracy w stosunku do wydań szóstego i dziewiątego. Wzorem wcześniejszych edycji, poczynając od szóstej, opuszczony został rozdział 15 wydania pierwotnego z 1965 roku, zawierający pobieżny rzut oka na późne krucjaty, po 1291 roku, a w jego miejsce wskazano jedynie na nową najwyższej próby literaturę przedmiotu. I tak jak uprzednio poprzestano jedynie na nielicznych odwołaniach do źródeł — uwzględniając za to mocniej opracowania do tychże źródeł wprowadzające — oraz pominięto znaki diakrytyczne w wyrazach arabskich i tureckich.
Więcej, niż potrafię to wypowiedzieć, zawdzięczam towarzyszom mych poszukiwań naukowych, prowadzonych w ciągu ostatnich czterdziestu lat: Michaelowi Balardowi, Oliverowi Berggötzwi, Jamesowi A. Brundage'owi, Claude'owi Cahenowi (†), Gilesowi Constable'owi, Thomasowi Eckowi, Peterowi W. Edbury'emu, Anne-Marie Eddé, Marie-Luise Favreau-Lilie, Johnowi Gilinghamowi, który z wielką znajomością rzeczy sporządził także angielski przekład książki, Bernardowi Hamiltonowi, Rudolfowi Hiestandowi, Robertowi B.C. Huygensowi, Davidowi Jacoby'emu, Benjaminowi Z. Kedarowi, Andreasowi Kiesewetterowi, Ralphowi J. Liliemu, Alanowi V. Murrayowi, Marie-Adelaide Nielen, Joshui Prawerowi (†), Denysowi Pringlemu, Martinowi Rheinheimerowi, Jeanowi Richardowi, Jonathanowi Riley-Smithowi, Gerhardowi Röschowi (†), R.C. Smailowi (†) i Thomasowi Vogtherrowi. Meliora eis, falsa mihi.
Kilonia, maj 2005
Hans Eberhard Mayer
opr. aw/aw