Zarys wiary: Wolność dzieci Bożych

Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.


WOLNOŚĆ DZIECI BOŻYCH

Myli się, kto sądzi, że człowiek wtedy, gdy jest wolny, może czynić wszystko czego zapragnie. Wolność nie oznacza bowiem całkowitej swobody działania. Jest trudniejsza i bardziej wymagająca niż automatyczne podporządkowanie się nakazom i przepisom.

Kto nie otrzymuje jednoznacznych poleceń, ten musi sam odnaleźć właściwą drogę postępowania. Ponosi też odpowiedzialność przed sobą, wspólnotą i Bogiem za to, co czyni. Co więcej, jego obowiązkiem jest odkrywanie, na podstawie posiadanej wiedzy i doświadczeń, czego konkretna sytuacja od niego wymaga.

Na ogół ludzie mają rozeznanie dobra i zła. Wiedzą, co dobre a co złe - mają sumienie. Mówimy o wyrzutach sumienia, o tym, że ono nie daje spokoju, gdy postąpimy źle lub fałszywie. Sumienie skłania nas do czynienia dobra także wtedy, gdy nikt naszej dobroci się nie domaga ani jej nie nagradza.

Sumienie nasze należy „kształcić”. Przykazania mogą nam pomóc nauczyć się odróżnić dobro od zła. Im bardziej samodzielny i dojrzalszy staje się człowiek, tym bardziej przywiązuje się do tego, co uważa za wolę Bożą. Wyzwolony „z niewoli zepsucia” (Rz 8, 21), staje się z wolnej woli tym, który w swoim życiu chce służyć Bogu całym sercem.

O właściwym używaniu wolności przypomina Pierwszy list św. Piotra:
Jak ludzie wolni postępujcie, nie jak ci, dla których wolność jest usprawiedliwieniem zła, ale jak niewolnicy Boga (1 P 2, 16).

Sumienie: Jakkolwiek granice między dobrem a złem są różnie określane - w zależności od okoliczności życiowych, wychowania, otoczenia i wpływów historycznych, to jednak panuje powszechne przekonanie, że każdy musi czynić to, co po rozważeniu uzna za dobre, a zaniechać tego, co według jego przekonania jest złe.

Wolność sumienia: Jedno z podstawowych praw człowieka. Prawo czynienia lub zaniechania czegoś w zgodzie z własnym sumieniem, bez ulegania zewnętrznym naciskom. Błędne sumienie: Sumienie niezgodne z obiektywnymi normami wartości. Z moralnego punktu widzenia człowiek, który postępuje zgodnie z własnym sumieniem, nawet gdy błądzi, nie może być potępiony.

Sumienie szerokie: Sumienie „swobodne” (subiektywne), postępowanie według własnego „widzimisie”, dla osiągnięcia chwilowej korzyści.

Skrupuły: Nieuzasadnione lub przesadne wątpliwości. Ludzi przewrażliwionych nazywamy skrupulantami. Ten, kto działa bez zastanowienia i nie według sumienia, nazywany jest człowiekiem &#8222bez skrupułów”.


opr. mg/lb

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama