Zarys wiary: Jedno jest konieczne

JEDNO JEST KONIECZNE

Kto ufa, że Bóg go kocha, może powierzyć Mu swoje życie. A to oznacza miłość do Boga. O potrzebie tej ufności mówił Jezus: „Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie” (Mt 6, 31-32).

Ten, kto ufa Bogu, musi wprawdzie troszczyć się o rzeczy konieczne do życia, ale ma świadomość, że nie one są niezbędne do szczęścia i że szczęście nie od nich zależy. Co więcej, wierzący doświadcza, że nie sam musi troszczyć się o siebie. W ten sposób uwalnia się od myślenia tylko o sobie. Wprawdzie doświadcza wielu konieczności, które uzależniają życie na świecie, ale one go już nie opanowują. Tym samym uniezależnia się od ziemskich mocy i pożądań, staje się bardziej posłuszny prawom Bożym niż ludzkim.

Kto kieruje swe życie ku Bogu, nie potrzebuje się obawiać, że przyjmuje na siebie ciężar nie do udźwignięcia. Jezus powiedział: &#8222Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie” (Mt 11, 30). W swym Liście do Galatów św. Paweł upomina wiernych, aby nie pozwolili nałożyć sobie jarzma przepisów: „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus” (Ga 5, l). Życiem chrześcijan ma kierować „nowe przykazanie” (J 13, 34) - moc miłości Jezusa. Ponieważ przez Niego staliśmy się synami Bożymi, przeto uczestniczymy „w wolności i chwale dzieci Bożych” (Rz 8, 21).

Poeta Angelus Silesius (Anioł Ślązak) opiewa bezinteresowną miłość Boga:
Pragnę Cię kochać, najwspanialszy Panie,
Pragnę Cię kochać, mój Boże.
Pragnę Cię kochać nie dla nagrody -
nawet w skrajnej nędzy;
Pragnę Cię kochać. Najpiękniejsze Światło,
aż pęknie moje serce.

opr. mg/lb