Krótkie rozważania będące przedstawieniem treści Reguły św. Benedykta - fragmrnty książki "Wokół Reguły Św. Benedykta"
o. Tomasz Dąbek Wokół Reguły Św. Benedykta |
|
Różne rodzaje są w RB przedstawione z umiarem, zasadniczo zgodnie z RM, ale bez przytaczania długich, bardzo krytycznych odnoszących się w RM zwłaszcza do gyrowagów (RM 1,14-74 z nawet barwnymi opisami ich życia) oraz uzasadniających w tym miejscu potrzebę posłuszeństwa i autorytet przełożonego (76-92).
Charakterystyczne dla św. Benedykta zdanie 1,12: „o godnym pożałowania postępowaniu tych wszystkich lepiej jest milczeć niż mówić” występuje także w RM 1,13 bezpośrednio przed długim potępiającym wywodem. W RB nie ma takich niekonsekwencji ani zamiłowania do wielu słów.
Cenobici to mnisi prowadzący życie wspólne, w klasztorze pod regułą i opatem (sub regula vel abbate 1,2), ich formowanie jest celem Reguły. RB wyraża także szacunek dla anachoretów, ale zwraca uwagę na potrzebę odpowiedniego przygotowania. Można tu widzieć rodzaj tworzenia perspektywy, otwarcia drzwi dla różnych form tego życia we wspólnocie i obok niej.
Może w tym kierunku poszła ewolucja życia mnichów w klasztorach, przejście do mieszkania osobno ze wspólnego dormitorium (sypialni). Właściwe jest też stwarzanie warunków do odczuwania nieco więcej samotności dla żyjących w klasztorze, zwłaszcza tych, którzy odczuwają taką potrzebę. Indywidualne cele stosunkowo szybko wprowadzone w zachodnich klasztorach stwarzają taką sposobność, natomiast nie ma jej w klasztorze RM, gdzie dekanie żyjące stale pod opieką przełożonych można porównać do stadek zwierząt albo kołchoźnych kolektywów, popartych wzniosłymi rozważaniami o wartości takiego życia jako jedynej pewnej drodze zbawienia.
opr. aw/aw