Wiek szkolny: 6-12 lat

Henri J. M. Nouwen

Intymność

ISBN: 978-83-60703-34-2

wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2007

fragmenty dostępne na naszych stronach:

• 1. Od magii do wiary
• Rozwój religijny w perspektywie psychologicznej
• A. Pierwsze pięć lat życia
• B. Wiek szkolny: 6—12 lat
• C. Dorastanie: 12—18 lat
• D. Wiek młodzieńczy
• E. Człowiek dorosły
• Intymność a kapłaństwo
• Ksiądz i jego zdrowie psychiczne
• 1. Właściwe gospodarowanie czasem
• 2. Właściwe gospodarowanie przestrzenią
• 3. Właściwe rozumienie siebie

Od magii do wiary

Wiek szkolny: 6—12 lat

W wieku sześciu lat idziemy do szkoły. W tak małej grupie, jaką jest rodzina, najważniejsze wzory zachowań były zasadniczo ustalone. Nasze pierwsze doświadczenia dotyczące zaufania, szczęścia, lęku, przyjaźni, radości i rozczarowania, a także pierwsze reakcje na te doświadczenia miały miejsce w rodzinnym domu. A potem wchodzimy w nowy świat. W szkole spotykamy chłopców i dziewczęta, którzy także mają swoich rodziców i domy. Dowiadujemy się wówczas, czy to, czego nauczyliśmy się w domu, rzeczywiście się sprawdza. W dużej mierze lata szkolne to czas, w którym nasze główne wzory zachowań podlegają umocnieniu, modyfikacji, rozszerzeniu lub zniweczeniu, to lata doświadczania sukcesów i niepowodzeń w ramach większej społeczności niż ta, do której przyzwyczailiśmy się w pierwszych latach życia.

W naszym społeczeństwie religia jest na ogół sprawą prywatną. Kiedy tylko poznaliśmy nową matematykę, historię człowieka, nauczyliśmy się wszystko robić sami i staliśmy się panami świata, religia została odizolowana jako rzeczywistość oddzielna, dobra na niedzielę oraz pobożne godziny w tygodniu, ale tak naprawdę niezwiązana z tym wszystkim, czego dowiedzieliśmy się o tym i innych światach. Allport mówi, że dojrzałość zaczyna się dopiero wtedy, gdy rozwijająca się inteligencja jest w jakiś sposób pobudzana pragnieniem, aby nie hamować swojego rozwoju, lecz nadążać za ważnymi doświadczeniami. „Jeśli chodzi o uczucia religijne, to wielu ludzi nie ma w stosunku do nich żadnej wewnętrznej potrzeby. Widząc, że religijność typu dziecięcego ma wartość pocieszania, i nie będąc poddanymi presji z zewnątrz, ludzie lgną do sformułowań faktycznie dziecinnych”.

Dojrzała religijność jest z natury wystarczająco elastyczna, aby wzbogacać się o nową wiedzę i nadążać za wszystkimi odkryciami ludzkiego umysłu. Zabiera naprawdę krzyż na pokład statku kosmicznego. Pójście do szkoły oznacza wejście na drogę nauki i jeśli religijność krytycznie i z otwartością nie podąża tą samą drogą, to dorosły człowiek, który przemierza ocean superodrzutowcem, w sferze religii będzie się zadowalał rowerkiem na trzech kółkach. Zasadnicza dla dojrzałości religijnej jest nieustanna gotowość do zmiany biegów, przyswajania nowych punktów widzenia i rewizji postaw.

opr. aw/aw