Bł. Wincenty Eugeniusz Bosiłkow

Urodził się 16 listopada 1900 r. w Belene (Bułgaria), w chłopskiej rodzinie głęboko przywiązanej do wiary katolickiej. Od 1911 r. przebywał w internacie pasjonistów w Oreszu, skąd został skierowany do niższego seminarium w Ruse, a następnie do szkoły średniej w Kortrijk w Belgii. W 1919 r. wstąpił do nowicjatu pasjonistów w Ere (Belgia), przyjmując imię Eugeniusz od Najświętszego Serca Jezusa.

Po ukończeniu studiów teologicznych w Ruse, 25 lipca 1925 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Damiana Teelena. Na dalszą naukę udał się do Rzymu. W 1931 r. uzyskał tytuł doktora w Papieskim Instytucie Studiów Wschodnich na podstawie pracy: «Unia bułgarska z Kościołem Rzymskim w pierwszej połowie XIII w.» Po powrocie do kraju, w latach 1932-1934, pełnił obowiązki proboszcza katedry w Ruse i sekretarza biskupa, a następnie został mianowany proboszczem w Bardarskim Geranie, gdzie pozostał do 1947 r. Pracując wśród ubogiego ludu, rozwinął wieloraką działalność duszpasterską i kulturalną, którą kontynuował podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu, gdy władzę objęli komuniści.

Sługa Boży katechizował wytrwale dzieci, młodzież i dorosłych, zbudował z nimi nowy kościół, dom parafialny, szkołę języków obcych i boisko sportowe.

Po śmierci bpa Damiana Teelena w 1946 r. został mianowany wikariuszem apostolskim, a 26 lipca 1947 r. biskupem Nikopoli. Jako pasterz diecezji wypełniał swoje obowiązki z niezwykłym zapałem i oddaniem, odwiedzał parafie i utrzymywał bezpośrednie kontakty z wiernymi. W okresie otwartej walki z Kościołem głosił prawdę i stawał w obronie krzywdzonych, nie odstępując od powierzonej sobie owczarni, choć przeczuwał nadchodzące prześladowanie grożące utratą życia. «Bóg czuwa nad nami — powtarzał — i bez Jego woli włos nam z głowy nie spadnie».

Został aresztowany przez władze komunistyczne 16 lipca 1952 r., podczas wakacyjnego wypoczynku poza Sofią. Uwięzienie biskupa otoczone było tajemnicą. Dopiero 2 września w porannych gazetach ukazały się artykuły zawierające zarzuty, które zostały mu postawione podczas wielogodzinnych przesłuchań. Poddano go również torturom moralnym i fizycznym. Proces — farsa, trwający zaledwie kilka dni (od 29 września do 3 października), zakończył się wydaniem ustalonego dużo wcześniej wyroku śmierci. Został rozstrzelany w sofijskim więzieniu w nocy 12 listopada 1952 r. Przed śmiercią powiedział do jednego ze swoich krewnych: «Nie martwcie się o mnie; otrzymałem już Bożą łaskę i pozostałem wierny Chrystusowi i Kościołowi». Ciało biskupa zostało wrzucone wraz ze zwłokami wielu innych zamordowanych do zbiorowej mogiły.

Proces beatyfikacyjny Wincentego Eugeniusza Bosiłkowa trwał od 25 października 1985 r. do 7 kwietnia 1992 r. Dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych dotyczący męczeństwa sługi Bożego został promulgowany w obecności Ojca Świętego 26 marca 1994 r.