Słowa pełne światła

Św. Hildegarda z Bingen

Słowa pełne światła

Wydawnictwo M
ISBN: 978-83-7595-462-3

fragment książki:

Bądź cierpliwy i nie patrz surowym wzrokiem na swoich bliźnich.

Epistola LXIII

Otwórz swoje serce, nie bądź ospały, ale uważny, zwracaj swą uwagę na Boga, a łaska Boża oświeci cię.

Epistola LXIII

Podążaj prostą drogą, rozpogódź swojego ducha, bądź czujny, szukaj mnie, a będziesz żył [mówi Pan Bóg].

Epistola LXIII

Staraj się poznać zasady życia duchowego, a wtedy twoja droga do Boga stanie się pewniejsza.

Epistola LXIV

Post i wewnętrzna dyscyplina otworzą cię na Boże miłosierdzie, a ono pokonuje grzech i chroni duszę przed zatraceniem się w smutku.

Epistola LXIV

Nieustannie zwracaj się ku Bożemu miłosierdziu, bo ono gładzi grzech i prowadzi człowieka do odnawiania się w dobru.

Epistola LXIV

Strzeż się, abyś nie ranił innych swoimi słowami.

Epistola LXIV

Myśl o Bogu z miłością, a wówczas wszystko, co robisz dla innych, będzie miało dobre korzenie.

Epistola LXIV

Niekiedy Bóg doświadcza nasze ciało wieloma cierpieniami, wówczas o tyle stajemy się wewnętrznie mocniejsi, im silniejsze jest nasze oczekiwanie na nadejście Jego łaski.

Epistola LXVII

Dobry nauczyciel jest dla innych niczym skarb, który biedaków może uczynić zamożniejszymi ludźmi.

Epistola LXVII

Jako nauczyciel masz być uważny i dobry dla innych, z troskliwą łagodnością przekazuj swą wiedzę. Nie bądź surowy dla tych, którzy przeżywają trudności, lecz miej dla nich cierpliwość i wspieraj ich, z miłosiernym współczuciem odnosząc się do ich słabości.

Epistola LXVII

Uczyń miłość miłosierną najważniejszym narzędziem swego postępowania, a żył będziesz na wieki.

Epistola LXVII

Módl się i przyjmuj z wdzięcznością trudy życia, a dla innych staniesz się znakiem nadziei.

Epistola LXVII

Spodobało się Bogu postawić cię w miejscu, w którym obecnie się znajdujesz. Jeśli są sprawy, które cię przygnębiają i nie wiesz, jak postąpić – bierz przykład ze świętych, podpatruj ich sposób życia i prowadzenia innych na drodze wiary. Dobrych i prawych kochaj, próżnych i niestałych poprawiaj, upartych znoś cierpliwie. Nigdy nie kieruj się gniewem, unikaj napadów złości, postępuj wobec innych z łagodnym umiarem, byś swym przykładem nie zrażał ludzi do Pana Boga, któremu przecież pragniesz służyć.

Epistola LXIX

Narzuć sobie dyscyplinę i żyj według zasad danych nam przez Chrystusa. Badaj swe pragnienia i emocje w świetle Bożych Przykazań, w życiu świętych odnajduj drogowskazy dla własnego postępowania. Naucz się panować nad swym ciałem. Zawsze kieruj się najwyższym dobrem, do którego dążysz, aby innych wspierać w ich wzrastaniu w wierze.

Epistola LXIX

Stań się dla innych niczym słońce – dzięki wiedzy, jaką posiądziesz, niczym księżyc – dzięki twej szlachetnej postawie, niczym wiatr – dzięki nauczaniu innych z mocą, niczym powietrze – dzięki twej łagodności i niczym ogień – dzięki sile i pięknu słów, które do nich kierujesz.

Epistola LXIX

Staraj się, by twego serca nie opanowały zniechęcenie i złość, by twego umysłu nie zdominowały odraza i nienawiść do kogokolwiek, bo wszystko to przeszkadza w pełnieniu dobrych uczynków. Otwórz się na moc Ducha Świętego, by On uzdolnił cię do owocnego działania w czasie, który jest ci dany.

Epistola LXX

Ostatecznym zwycięzcą zawsze jest ten, kto kocha sprawiedliwość, a odrzuca nieprawość i nie chce mieć z nią nic wspólnego. Nawet wówczas, jeśli nie jest on przez innych słuchany, jego postępowanie jest słuszne.

Epistola LXXII

Jeśli w swym sercu będziesz łagodny i pokorny, wówczas sam Bóg kształtować będzie twoją sprawiedliwość.

Epistola LXXII

Napisane jest: „gniewajcie się, a nie grzeszcie”, innymi słowy: waszemu gniewowi nie może towarzyszyć przyzwolenie na jakąkolwiek nieprawość i nie wolno dopuszczać do tego, by wasze zachowanie kogoś innego skłoniło do zła.

Epistola LXXII

Jeśli chcesz krytycznie spojrzeć na samego siebie, rób to w sposób stanowczy i surowy, a zarazem delikatny i pełen miłości. Oceniaj siebie w świetle wiary i bojaźni Bożej, a wtedy Duch Święty powoli będzie cię leczył z twoich wad i słabości.

Epistola LXXII

Nie pozwólcie, by w waszym życiu zagościło zło: unikajcie grzesznych myśli i pragnień, uczynków, które są bezużyteczne, bo nie prowadzą do świętości, lecz wprowadzają chaos, bylejakość i pogoń za wrażeniami. Starajcie się zawsze trwać na drodze ku świętości, bo nie wiecie, kiedy wasze życie na ziemi dobiegnie końca.

Epistola LXXIII

W każdym człowieku walczą ze sobą dobro i zło. Codziennie stawajcie do boju po stronie Chrystusa: unikajcie tego, co wprowadza zamęt do waszego życia: wszelkiego braku umiaru i pokory. Dbajcie o to, by wasze postępowanie przynosiło innym dobro. Czystość i prostota niech będą waszym orężem. A Bóg, który jest źródłem prawdziwej radości i dobroci, będzie działał przez wasze dobre uczynki.

Epistola LXXIII

Często widzę ludzi, których Bóg bardzo kocha, a którzy pogrążają się w zwątpieniu i rozgoryczeniu. Doświadczenia te pochodzą od złego ducha, który pragnie uczynić tych ludzi swymi sługami. Bóg dopuszcza w ich życiu wszelkie utrapienia i wewnętrzne walki, ale nigdy nie opuści tych, których wybrał, czuwa nad nimi i ucisza burze szalejące w ludzkich sercach.

Epistola LXXIV

Miej oczy zawsze zwrócone w stronę sprawiedliwości i prawdy, bądź czujny, aby nie uwikłać się w zgiełk tego świata.

Epistola LXXIV

Gdy Bóg wybiera kogoś, nakładając na niego brzemię cięższe niż u innych, niech ten, tak jak potrafi, pokornie przyjmie ów ciężar. Wówczas to doświadczenie stanie się miejscem jego uświęcenia. A jeżeli po drodze dopuści się jakichś zaniedbań, nie podoła jej trudom, ulegnie jakiejś słabości, to nic nie szkodzi, ponieważ Bóg przewidział, że tak się stanie.

Epistola LXXIX

Pomyśl: ile razy zamiast adorować Boga, wołasz: „Boże mój, Boże, pomóż mi!”, a później wcale nie podejmujesz żadnego działania?

Epistola LXXIX

Szczęśliwy ten, którego Bóg podtrzymuje we wszystkich jego sprawach, ponieważ nigdy nie oszuka go diabeł.

Epistola LXXX

Powstań ku Światłości i żyj na wieki.

Epistola LXXX

Bóg obficie cię obdarował i kieruje twoim życiem, a ty ciągle szukasz nowych doznań i narzekasz nawet na drobne przeciwności, z którymi musisz się zmierzyć. Skoncentruj się na zadaniu, które masz wykonać, a gdy miotają tobą sprzeczne emocje i nie potrafisz samego siebie zrozumieć, proś Boga o światło, a Jego wola niech stanie się Twoim drogowskazem. Bóg nie prowadzi ludzi, którzy sami chcą sterować swoim życiem. On z pocieszeniem i łaską przychodzi do tego, kto prosi Go o ratunek. Tak postępuj, a twoje życie będzie dobre i zdrowe.

Epistola LXXXI

Moc darów Ducha Świętego towarzyszy ludziom wiernym Bogu.

Epistola LXXXII

…zabiegaj o zbawienie twej duszy, dopóki Bóg udziela ci swej łaski. Wątpliwości, które nosisz w sercu, nie przyniosą ci poczucia bezpieczeństwa. Dlatego trwaj na swoim miejscu, ciesząc się tym, co otrzymałeś od Boga, i wdzięczny za doświadczenia, dzięki którym twa dusza rozwija się w dobrym kierunku. Zmiana miejsca życia niekoniecznie przyniesie twej duszy pożytek. Nie dopuszczaj więc niepotrzebnego niepokoju do swych myśli. Bądź takim, abyś stał się przyjacielem Boga. Nie unikaj okazji do służenia Jemu, a Bóg cię zbawi.

Epistola LXXXII

Gdy dusza człowieka otwarta jest na Boga, jego umysł z radością kieruje się ku Niemu, lecz gdy dusza dotknięta grzechem choruje, wtedy i umysł jest jakby dotknięty tą chorobą.

Epistola LXXXIII

Skieruj się ku mnie [mówi Bóg] i zawsze proś o moją łaskę, tak w dniach radości, jak i pośród burz życia, a będziesz żył na wieki.

Epistola LXXXIII

Przestrzegaj słusznego prawa, unikaj niszczących cię wątpliwości, a Bóg cię zbawi.

Epistola LXXXIII

Czyją duszę wypełnia bojaźń Boża i kto płacze nad swymi grzechami, ten usłyszy od Boga: „Synu umiłowany, dobry smak znajduję w tobie i tobą się rozkoszuję”.

Epistola LXXXIV

Najpierw opłakuj swe grzechy, a potem staraj się innych skierować ku dobru, miej cierpliwość dla tych, którzy upadają, ponieważ Bóg widzi wszystkich grzeszników, ale nie lekceważy tych, którzy czynią pokutę.

Epistola LXXXIV

Żyj w Bogu i chodź w Jego matczynej obecności.

Epistola LXXXIV

Unikaj dwulicowości, która jest raną dla duszy, i mów wszędzie prawdę, która jest niczym słońce, a wtedy ludzie chętnie otworzą przed tobą swe drzwi.

Epistola LXXXV

Gdy kapłan zmęczy się swą pracą i mówi: takie życie jest nie dla mnie, inne jest łatwiejsze, i porzuca swe kapłaństwo, jest wówczas niczym kwiat, który więdnie, i jak dzierżawca, który nie wywiązał się ze swej dzierżawy. (…) Dobry kapłan podnosi się ze swego upadku i spieszy innym z pomocą. Postaraj się więc postępować roztropnie i trwaj na obranej przez ciebie drodze wraz z tymi, którzy zostali ci dani, byś im posługiwał. Jeśli ulegniesz zmysłom, które tobą miotają, z każdej strony poniesiesz stratę i dopiero dzięki pokucie zrozumiesz, co utraciłeś. Trwaj więc z tymi ludźmi, wśród których zostałeś postawiony, i nie opuszczaj ich, abyś żył na wieki.

Epistola LXXXVI

Gdybyś zawsze doznawał pomyślności, podobny byłbyś do raka, który idąc, nie posuwa się do przodu. Pozwól więc, by Bóg cię doświadczał jak syna, którego ojciec kocha, lecz rózgą karze (...). Bóg zatwardziałego i gniewliwego w jego pracy upokarza, lecz życzliwego i łagodnego, który wszelkie dobre dzieła spełnia, ochoczo ogarnia czułą miłością.

Epistola LXXXVIII

Bóg w swej sprawiedliwości życzliwie wysłuchuje tych, którzy doń wołają, i pozwala odczuć trud braku Jego łaski tym, którzy by na nią nie odpowiedzieli.

Epistola LXXXVIII

Nie lękaj się przeciwności, które napotykasz, bo one nie zrujnują twojego życia. Najwyraźniej Bóg chce, byś obciążony był swoim brzemieniem. Tych, którzy lgną do ciebie, przygarniaj, innych znoś z miłosierdziem aż do dnia, gdy Bóg powoła cię do siebie.

Epistola LXXXVIII

Duch Święty nie przychodzi z darem poznania, po to by wprowadzać zamęt i ujawniać ludzkie występki, lecz dla ich sprawiedliwego osądu.

Epistola LXXXIX

Jedynie żyjącego Boga, który jest Królem królów, prosić możemy w modlitwie zanoszonej w Duchu Świętym o sprawiedliwe sądy i błagać Go, by odpuścił grzechy grzesznikom.

Epistola LXXXIX

Mówisz, że chciałbyś pełnić dobre uczynki, lecz w tym, co robisz, nie ma miłości, bo trwasz w grzechu. Proś Boga, by uzdolnił cię do czynienia dobra, a On cię wysłucha.

Epistola XC

Spójrz, dokąd prowadzą cię złe czyny, a dokąd dobre. W złych czynach usychasz, w dobrych – ożywasz.

Epistola XC

Ten, kto dobrze czyni, trwa w Bogu, a ten, komu jedynie wydaje się, że jego uczynki są dobre, nie doświadcza Jego obecności, a tylko jej pozór. A zatem nawróć się i zacznij spełniać dobre uczynki w sposób doskonały [z czystym sercem], a Bóg cię podźwignie.

Epistola XC

Na czym polega nawrócenie? (…) Bądź miłosierny i życzliwy, staraj się o cnoty, które pokonują pychę, pomagaj potrzebującym i tym, którzy cierpią, przebaczaj swym winowajcom. Nie bądź chciwy i nie obrażaj Boga przez nienawiść do tych, którym On błogosławi. I żyj.

Epistola XC

Bóg pragnie szczęścia człowieka. Niech i tobie na nie pozwoli. Niech uwolni cię od wszelkiej słabości. Uczyń swe serce czystym. (…) Zerwij ze swymi grzechami. Bóg nie chce Twej zguby, lecz patrzy na ciebie jak na zagubioną owieczkę, która teraz została odnaleziona. Dlaczego wątpisz w swe zbawienie? Dąż do Boga w trudnościach i bólach swej duszy, a będziesz żył.

Epistola XC

opr. aś/aś