Święty Kolumban

Kolumban urodził się w roku 543 lub 561 w prowincji Leinster w Irlandii. Pochodził z rodziny o niskiej pozycji społecznej. W historii Kolumban zwany jest Młodszym w odróżnieniu od św. Kolumbana Starszego, ur. w 521 r., pochodzącego z królewskiego rodu w Irlandii. Kolumban pod wpływem pewnej pustelniczki jako młodzieniec porzucił dom rodzinny i ówczesnym zwyczajem rozpowszechnionym w Irlandii rozpoczął pielgrzymowanie z miłości do Chrystusa. Podczas tej wędrówki zatrzymał się w klasztorze Cleenish Island na jeziorze Erne, gdzie uczył się Pisma Świętego, następnie udał się do klasztoru w Bangor będącym jednym z ośrodków duchowych i kulturalnych Irlandii, gdzie przełożonym był jego założyciel opat Comgall, późniejszy święty. Tu z czasem Kolumban został kierownikiem szkoły klasztornej i napisał nieistniejący obecnie komentarz do Psalmów. Po uzyskaniu pozwolenia opata Comgalla Kolumban wraz z 12 towarzyszami udał się około roku 590 do Galii, gdzie spotkał się z życzliwością galijskiej arystokracji oraz burgundzkich królów. Królowie burgundzcy: Guntram i Chikdebert II pozwolili Kolumbanowi na założenie klasztorów w Annegray, Fontanaines i Luxeuil. Ta ostatnia fundacja była najbardziej słynna w ówczesnych czasach. Panował w tych klasztorach iroszkocki styl życia. Kolumban napisał własną regułę zakonną, bardzo surową w swoich wymaganiach, gdzie nawet była przewidziana kara chłosty. „Na przykład kapłan, który przystępował do ołtarza nieogolony albo bez obciętych paznokci winien otrzymać 6 uderzeń. Furtian, zaniedbujący swoje obowiązki, winien otrzymać 50 uderzeń”. Ta tak bardzo surowa reguła z czasem została zastąpiona przez łagodniejszą regułę zakonną ułożoną przez św. Benedykta z Nursji (+ 547). Kolumban pozostawił też po sobie „Księgę pokutniczą”, w której wymienił wszystkie kary i winy zakonników (W. Zaleski).

Kolumban cieszył się uznaniem na dworze burgundzkim, jednakże naraził się królewskiej konkubinie Brunhildzie, ganiąc jej obyczaje niezgodne z Bożymi przykazaniami. Ta wymogła na królu Teodoryku wygnanie Kolumbana z Burgundii. Pod eskortą odprowadzono Kolumbana do Nantes, skąd miał odpłynąć do Irlandii. Wydostał się jednak spod zbrojnej opieki i udał się do Metz, gdzie spotkał się z życzliwym mu królem Teodobertem. Kolumban następnie przybył poprzez Alpy do Lombardii, gdzie za zgodą tamtejszego króla Agilulfa założył sławne do dzisiaj opactwo w Bobio. W tym klasztorze Kolumban odszedł do Pana 23 listopada 615 r. w opinii świętości. H. Fros pisał o św. Kolumbanie, że „pozostawił po sobie nie tylko sławę wielkiego fundatora, duchownego ojca wielu mnichów, ale także dorobek literacki: listy, mowy, reguły mnisze. Okazał się w tych pismach takim, jakim był w działalności: człowiekiem surowej niemal pierwotnej ascezy, wielkiej gorliwości i apostolskiego zapału, a równocześnie mężem wysokiej kultury, łagodności i wyrozumienia”.

Liturgiczny obchód ku czci św. Kolumbana, opata, przypada na dzień jego narodzin dla nieba, czyli 23 listopada i ma charakter wspomnienia dowolnego.

Święty Kolumban, opat, jest patronem Irlandii, orędownikiem przed Bogiem w niebezpieczeństwie powodzi i w chorobach psychicznych. W ikonografii przedstawia się św. Kolumbana jako opata z pastorałem, jak też jako brodatego mnicha z księgą lub jako eremitę z niedźwiedziem (J. Strzelczyk).

Na zakończenie zapoznajmy się ze „Wskazaniami” św. Kolumbana, w których znajdziemy jego radę, jak mamy dążyć do świętości: „Człowiek staje się podobny do Boga, kiedy w należyty sposób korzysta z umiejętności, jakie zostały dane jego duszy. Bóg polecił, abyśmy ujawniali te wszystkie cnoty, które On w nas złożył w chwili stworzenia. Nade wszystko poleca nam miłować Boga z całego serca, ponieważ On pierwszy nas umiłował od początku, zanim zaistnieliśmy. Miłość Boga jest odnawianiem Jego obrazu. Ten miłuje Boga, kto strzeże Jego przykazań (...) To jest Jego przykazanie: wzajemna miłość (...) Miłość zaś prawdziwa wyraża się nie tylko w słowach, ale raczej w czynach i prawdzie” (Liturgia Godzin, t. IV, s. 1381-1382).

Uczyńmy też własną mszalną modlitwę ku czci naszego Patrona: „Boże, Ty połączyłeś w Świętym Kolumbanie zapał misyjny i przywiązanie do życia monastycznego, spraw, abyśmy za Jego wstawiennictwem i przykładem szukali Ciebie ponad wszystko i starali się o wzrost liczby wierzących”.

opr. aw/aw