Bogumiłowcy

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Bogumiłowcy

(SCS „umiłowani przez Boga”) Dualistyczna i doketyczna sekta średniowieczna, która przez jakiś czas cieszyła się poparciem Bizancjum. Za jej założycieli uważano kapłana Jeremiasza (połowa X wieku; w Bułgarii) oraz jakiegoś Teofila (Bogumił to słowiański przekład greckiego imienia Teofil), działającego w latach 927-950. Pogarda dla jakiejkolwiek materii doprowadziła bogumiłowców do odrzucenia (a) Starego Testamentu (oprócz fragmentów prorockich kładących nacisk na postać Chrystusa i Psalmów) oraz (b) różnych praktyk „materialnych”, takich jak: kult obrazów (łącznie z Krzyżem), chrzest wodą, jakikolwiek chrzest dzieci, wreszcie małżeństwo. Z modlitw dozwolona była tylko Modlitwa Pańska. Sekta się szybko rozprzestrzeniła na Bałkanach (szczególnie w Bułgarii), ale po inwazji tureckiej wielu jej zwolenników przyjęło islam. Bogumiłowcy mieli pewien wpływ na powstanie sekty albigensów. Zob. albigensi, doketyzm, dualizm, gnostycyzm, katarzy, manicheizm, marcjonizm, pryscylianizm.

opr. mg/mg