Świątynia Jerozolimska

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Świątynia Jerozolimska

Główna świątynia żydowska, zbudowana w Jerozolimie, i jedyne miejsce, w którym można było składać ofiary (zob. Pwt 12, 1-31). Po raz pierwszy zbudowano ją za panowania Salomona (ok. 970 — ok. 930 przed Chr.). Ta świątynia została zburzona przez Babilończyków w roku 586 przed Chr. Prorok Aggeusz oraz prorok Zachariasz zachęcali do budowy drugiej świątyni (520-515 przed Chr.; zob. Ezd 3, 1-13; Ag 2, 1-9, 15-19). Po jej zbezczeszczeniu przez króla Antiocha Epifanesa w roku 167 przed Chrystusem (Dn 9, 2-7, 11, 31; 1 Mch 1, 41-64; 2 Mch 6, 1-6) Juda Machabeusz dokonał jej oczyszczenia i ponownego poświęcenia (1 Mch 4, 36-59). Hannuka, doroczne święto świateł obchodzone w połowie grudnia, do dzisiaj przypomina to oczyszczenie świątyni. Herod Wielki, który panował w latach 37-4 przed Chrystusem, wybudował wspaniałą trzecią świątynię, którą zburzyli Rzymianie w roku 70 po Chrystusie. Na jej miejscu stoi meczet Al Aqsisa i „Kopuła Skały”; tradycja w tym miejscu umieszcza Abrahama składającego ofiarę z Izaaka oraz wniebowstąpienie Mahometa. Dla muzułmanów jest to drugie najświętsze miejsce w świecie po El-Kaaba w Mekce. Zob. islam, Jerozolima, synagoga.

opr. mg/mg