Wstawiaj się za nami u Ojca miłosierdzia

Słowo przy grobie papieża Jana Pawła II wygłoszone w 3 rocznicę śmierci Jana Pawła II, 2.04.2008

Trzecia rocznica śmierci Jana Pawła II

W Rzymie obchody trzeciej rocznicy śmierci Jana Pawła II rozpoczęły się wieczorem 1 kwietnia wspomnieniowym spotkaniem w bazylice Matki Bożej na Zatybrzu, kościele tytularnym prymasa Polski, przy którym działa Wspólnota św. Idziego. Swoimi wspomnieniami o zmarłym Papieżu i refleksjami dzielili się kard. Stanisław Dziwisz, prof. Andrea Riccardi, założyciel Wspólnoty św. Idziego, ks. Sławomir Oder, postulator procesu beatyfikacyjnego, Piotr Adamczyk, aktor, który odtwarzał postać Jana Pawła II w poświęconych mu filmach, a także pielęgniarka, która czuwała przy chorym Papieżu, i mężczyzna, który przez wiele lat sprzątał papieski apartament. «Jak Rybak z Galilei — mówił kard. Dziwisz — tak i Rybak pochodzący ze Wschodu został przyjęty w duchu wiary jako Namiestnik Chrystusa. Jako nowy Piotr. W czasie pierwszego spotkania ludu rzymskiego z Papieżem, który mówił od siebie w 'waszym' — 'naszym' języku włoskim, nawiązany został dialog, który trwał nieprzerwanie przez następnych 26 lat».

Rano 2 kwietnia w Grotach Watykańskich przy grobie Jana Pawła II została odprawiona Msza św., której przewodniczył metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz, a uczestniczyli w niej najbliżsi współpracownicy Papieża i polscy duchowni.

Eucharystii na placu św. Piotra przewodniczył Benedykt XVI. W homilii ukazał duchowość Jana Pawła II oraz związek jego życia i misji z tajemnicą zmartwychwstania.

Wieczorem przy grobie Ojca Świętego odbyło się modlitewne czuwanie młodzieży, w którym uczestniczyli także liczni wierni zgromadzeni na placu św. Piotra. Modlitwę i rozważania prowadzili kardynałowie: Camillo Ruini, Angelo Comastri oraz Stanisław Dziwisz.

Eucharystia na placu św. Piotra zainaugurowała też I Światowy Kongres Apostolski Miłosierdzia Bożego, który odbywał się w bazylice św. Jana na Lateranie. Obrady rozpoczął kard. Christoph Schönborn, metropolita Wiednia, wykładem, w którym w sposób syntetyczny przedstawił orędzie Bożego miłosierdzia, historię jego kultu oraz rolę Jana Pawła II w jego szerzeniu. Każdy dzień obrad miał swoje hasło: «Tajemnica Bożego miłosierdzia jako skarb Kościoła», «Miłosierdzie i komunia Kościoła», «Boże miłosierdzie i misja Kościoła». Prelegentami byli m.in.: kard. Stanisław Dziwisz; kard. Audrys Bačkis, metropolita Wilna; kard. Philippe Barbarin, metropolita Lyonu; kard. Francis Arinze, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, oraz jej sekretarz abp Albert Ranjith; bp Hilarion Ałfiejew z rosyjskiego Kościoła prawosławnego. Kongres zakończyła w niedzielę 6 kwietnia Msza św. sprawowana przez kard. Christopha Schönborna w Bazylice św. Piotra. Poniżej zamieszczamy homilię Benedykta XVI z rocznicowej Mszy św., refleksję kard. Dziwisza po różańcu w Grotach Watykańskich, jego homilię z Mszy św., odprawionej 3 kwietnia w polskim kościele św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie, oraz referat wygłoszony 4 kwietnia na Kongresie Miłosierdzia Bożego.

Ojcze Święty, dziś trzecia rocznica Twojego odejścia do domu Ojca. W duchowej pielgrzymce przyprowadziłem do Ciebie wszystkich Twoich rodaków. Uklęknęliśmy przy Twoim grobie, by w duchowej jedności z Tobą odmówić różaniec. Był on Twoją ulubioną modlitwą. Za Twoim przykładem wszystkie nasze sprawy — te osobiste i te wspólne, publiczne i narodowe — przenieśliśmy na paciorki różańca, by rozjaśnić je światłem tajemnicy Jezusa z Nazaretu.

Ojcze Święty, w imieniu wszystkich Twoich rodaków, tu obecnych, a także tych, którzy łączą się z nami za pośrednictwem radia i telewizji, pragnę Ci podziękować za to, kim, za łaską Bożą, byłeś i jesteś dla nas. Twoja obecność w naszej świadomości jest ważna, bo nas gromadzisz wokół Chrystusa i prowadzisz na drogi człowieka. Na drogi jego radości i niepokojów. Na drogi zmagań o prawdę, miłość, solidarność, pojednanie. Na drogi jedności w budowaniu wspólnego dobra rodzin, gmin, miast i ojczyzny. Bądź z nami i wspieraj nas w dawaniu świadectwa Ewangelii, szczególnie wtedy, gdy wymaga to wytrwałości i szlachetności w różnieniu się, w poszukiwaniu dobra wszystkich ludzi w ojczyźnie, w Europie i świecie.

Ojcze Święty, przychodzę do Ciebie z młodzieżą, która dzisiaj gromadzi się w różnych miejscach na wspólną modlitwę. Przychodzę z tymi młodymi, którzy modlą się pod oknem przy ulicy Franciszkańskiej w Krakowie, gdzie palą się świece, tak jak paliły się w chwili Twojego odejścia do domu Ojca. Te płonące świece przypominają Twoją miłość do nas. Wyrażają także nasze pragnienie wierności Jezusowi, Odkupicielowi człowieka, i tęsknotę za spotkaniem się w domu Ojca, gdzie jest mieszkań wiele (por. J 14, 2). I choć świece się wypalą, to jednak wierzymy, że mocniejsza niż śmierć jest miłość (por. Pnp 8, 6). Ta miłość, którą nam dałeś poznać, głosząc Jezusa, który do końca nas umiłował (por. J 13, 1). Tej miłości pragniemy i szukamy.

Ojcze Święty, wstawiaj się za nami u Ojca miłosierdzia i wypraszaj nam dar poznania, umiłowania i naśladowania Mistrza z Nazaretu.

opr. mg/mg

« ‹ 1 › »

oceń artykuł