Potrzeba kapłanów ogarniętych pasją do Ewangelii

Kard. Stanisław Dziwisz
Metropolita krakowski (Polska)

Potrzeba kapłanów ogarniętych pasją do Ewangelii

Instrumentum laboris zwraca uwagę na pewien paradoks: «na głód Słowa Bożego nie zawsze odpowiada adekwatne nauczanie pasterzy Kościoła, z powodu braków w przygotowaniu seminaryjnym czy w praktyce duszpasterskiej» (n. 27).

Dotykamy tu ważnego dla życia i misji Kościoła problemu.

Wierzymy, że pełna prawda o losie człowieka zawarta jest w Słowie Bożym. Zasadniczy problem polega na tym, że to Słowo potrzebuje żarliwych świadków, gotowych dzielić się z innymi poznaną prawdą, która odmieniła ich życie.

Okres formacji seminaryjnej to szczególny czas przygotowania takich świadków. Tymczasem wydaje się, że niekiedy kandydaci do kapłaństwa traktują tekst Pisma Świętego raczej jako przedmiot poznania intelektualnego, pomijając w lekturze jego wymiar duchowy.

Pismo nie staje się dla nich Słowem ich życia. Lektura nie wyzwala z Pisma mocy Słowa, zdolnej nawrócić i przemienić człowieka.

Powinniśmy przemyśleć na nowo miejsce Słowa Bożego w formacji seminaryjnej i dalej, w stałej formacji kapłanów. W seminariach duchownych wypracowano wiele różnych form indywidualnego i wspólnotowego spotkania z Pismem Świętym. Rodzi się potrzeba wymiany doświadczeń w tym zakresie, poprzez dialog pomiędzy naszymi seminariami.

Tę potrzebę sygnalizuje Instrumentum laboris, które nie tylko podkreśla konieczność zdobywania odpowiedniej wiedzy biblijnej w okresie formacji seminaryjnej, ale także «prawdziwej inicjacji w duchowość biblijną» oraz «wielkiej pasji do Słowa i do służby ludowi Bożemu» (n. 49).

Lud Boży potrzebuje takich kapłanów — ogarniętych pasją do Słowa i do służby.

To jeden z fundamentalnych warunków «nowej ewangelizacji», która tak bardzo leżała na sercu słudze Bożemu Janowi Pawłowi II.

opr. mg/mg