VIII Kongregacja: wypowiedzi Ojców Synodalnych

24.IV - VIII Kongregacja

Bp Charles Soreng SJ
Ordynariusz Hazaribag (Indie)

Rola kobiet w ewangelizacji

Ojcowie: Jezus uczynił kobiety swymi wysłanniczkami, które miały oznajmić innym o Jego zmartwychwstaniu. On jest Panem życia. On jest nadzieją ubogich i cierpiących. Ponad połowa mieszkańców Azji to ludność plemienna i tubylcza. Ludy plemienne wyznają tradycyjną religię. Czczą najwyższą Istotę — Boga. Wyrażają swoją wiarę w Boga przez obchodzenie różnych świąt w ciągu roku. Wizja życia i wartości tych ludzi są podobne do chrześcijańskich. Dość wielu z nich przyjęło Jezusa. Bardzo żywo reagują na głoszenie orędzia o Jezusie. Istnieje pilna potrzeba umocnienia wiary ludów plemiennych, głoszenia Jezusa im przede wszystkim, aby za ich pośrednictwem głosić Jezusa innym ludom Azji. Dlatego chcę mówić o miejscu kobiet w tych społecznościach i o ich roli w ewangelizacji. W historii plemienia Chotanagpur w Indiach kobiety odegrały doniosłą rolę w zapewnieniu dobrobytu społeczeństwu. Wiele chrześcijańskich dziewcząt podejmuje pracę jako pielęgniarki. Niektóre z nich są zatrudnione w prywatnych klinikach i domach opieki. Te pielęgniarki mają znakomitą sposobność, by okazać chorym i cierpiącym miłość, współczucie i uzdrawiającą moc Jezusa. Kościół powinien otoczyć szczególną duchową opieką te pielęgniarki, gdy opuszczają one swoje rodzinne strony w poszukiwaniu pracy. Wiele z nich jest zatrudnianych jako prywatne pielęgniarki w bogatych rodzinach w różnych miastach Azji lub w innych krajach. Często są wyzyskiwane jako tania siła robocza lub wykorzystywane seksualnie przez swoich pracodawców, ale gdyby zapewnić im pewne bezpieczeństwo i odpowiednią formację w wierze, mogłyby stać się wspaniałymi świadkami Ewangelii w niechrześcijańskich domach. Rola kobiet w ewangelizacji wiąże się bezpośrednio z ich rolą w społeczeństwie. Niektórzy wiążą ją głównie z rolą matki rodziny. Nie ulega wątpliwości, że autentyczna wiara Ludu Bożego jest zakorzeniona przede wszystkim w wierze i pobożności matek rodzin, które mogą też odgrywać czołową rolę w budzeniu powołań. Kobiety z ludów plemiennych są bardzo dobrymi katechistkami. Jeśli otrzymały dobrą formację chrześcijańską, mają wielką przewagę nad katechistami-mężczyznami. Jeśli zostaną przygotowane do pracy ewangelizacyjnej, będą znakomitymi głosicielkami Ewangelii Chrystusa. Proszę Ojców Synodalnych, aby poświęcili szczególną uwagę ewangelizacji tysięcy członków ludów plemiennych, którzy są przyszłością Kościoła w Azji.

Bp Andrew Tsien Chih-ch'un
Ordynariusz Hwalien (Tajwan)

W obronie wolności religijnej

Podziemny Kościół w Chinach, lojalny wobec Papieża, jest nadal prześladowany przez komunistyczne władze chińskie. Chińska Konferencja Episkopatu, ustanowiona przez 57 lojalnych biskupów z Podziemnego Kościoła Chin w 1989 r., prosi Synod Biskupów Azji, aby okazał solidarność, miłość i komunię swoim ubogim, prześladowanym braciom. Są wdzięczni Ojcu Świętemu, który w swoich przemówieniach i orędziach przekazał słowa otuchy lojalnemu Kościołowi, zwłaszcza w przemówieniu z 3 grudnia 1996 r. do Kościoła w Chinach, w którym zaapelował do rządu Chińskiej Republiki Ludowej, by nie bał się Boga i Jego Kościoła oraz szanował prawo człowieka do życia zgodnie z własnym sumieniem. Proszą Synod i Kościół «budujący mosty» (the Bridge Church), by wypowiedział się w tym samym duchu, i proponują:

1. Aby Synod okazał poparcie lojalnym biskupom i uznał ich Konferencję.

2. Aby Synod powiedział wyraźnie biskupom Kościoła jawnego, jak to uczynił Ojciec Święty, że aby być biskupem Kościoła, należy stanowczo odrzucić zasady Stowarzyszenia Patriotycznego i złożyć wyznanie jedności z Papieżem i z całym Kościołem powszechnym.

3. Aby Kościół pośredniczący wysłuchał opinii i uszanował uczucia Kościoła lojalnego.

Lojalni biskupi chińscy będą wdzięczni wszystkim Ojcom Synodu poświęconego Azji, jeśli pomogą im w uzyskaniu wolności religijnej.

Ks. K. M. George
Rektor Prawosławnego Malankarskiego Seminarium Teologicznego (Indie) — audytor

Jedność wymaga troski

Wasza Świątobliwość, pragnę wyrazić głęboką wdzięczność w imieniu Kościołów należących do Chrześcijańskiej Konferencji Azji i mojego własnego Kościoła — Malankarskiego Kościoła Prawosławnego w Indiach.

1. Porównanie tego Synodu i misji w Azji do pielgrzymki jest trafne. Trzeba widzieć różnice między nią a wyprawami, których celem był zysk. Misja kolonialna, która rozpoczęła się w 1498 r., gdy przybył do Indii Vasco da Gama, musi zostać poddana ponownej krytycznej ocenie, zwłaszcza że w tym roku mija pięćset lat od tamtego wydarzenia. Oczyszczenie przestrzeni azjatyckiej z dominacji ekonomicznej i kulturowej jest niezbędnym warunkiem misji.

2. Ludy Azji mają swoje własne kalendarze, zgodne z rytmem natury i pulsem życia kosmicznego. Natomiast obliczają datę nadejścia światła i życia, czyli narodzin Chrystusa według kalendarza rzymskiego. Ustanowienie w Azji nowej rachuby czasu, wolnej od wszelkiej zachodniej dominacji, jest wstępnym warunkiem misji. Jubileusz narodzin Chrystusa nie powinien być triumfalną celebracją panowania jednej kultury nad innymi.

3. Nowa samoświadomość starożytnych religii Azji jest wroga wszelkiej misji chrześcijańskiej. Jednakże prostota i autentyczność życia zgodnego z Ewangelią Chrystusa zostanie życzliwie przyjęta przez wszystkich. W takiej misji nie ma żadnych ukrytych intencji.

4. Chrześcijańska jedność w Azji wymaga szczególnej troski. Zasady dotyczące komunii i władzy w Kościele są nadal przedmiotem dyskusji między różnymi rodzinami Kościołów. Kościół rzymski nie powinien ich kształtować jednostronnie, ale w dialogu z tradycją prawosławną i protestancką.