Przemówienie podczas spotkania z przedstawicielami wspólnoty muzułmańskiej - podróż apostolska do Kamerunu i Angoli 17-23.03.2009
Drodzy przyjaciele!
Bardzo się cieszę, że dane mi jest spotkać się z przedstawicielami kameruńskiej wspólnoty muzułmańskiej, i wyrażam moje szczere podziękowania panu Amadou Bello za miłe słowa powitania, skierowane do mnie w waszym imieniu. Nasze spotkanie jest konkretnym znakiem, że — tak jak wszyscy ludzie dobrej woli — w Kamerunie, całej Afryce i na całym świecie pragniemy poszukiwać okazji do wymiany poglądów na temat istotnego wkładu, jaki wnosi religia w nasze rozumienie kultury i świata, jak również w pokojowe współistnienie wszystkich członków rodziny ludzkiej. W Kamerunie działalność takich organizacji jak Kameruńskie Stowarzyszenie na rzecz Dialogu Międzyreligijnego ukazuje, jak bardzo dialog ten sprzyja wzajemnemu zrozumieniu i przyczynia się do budowania trwałego i sprawiedliwego ładu politycznego.
W Kamerunie żyją tysiące chrześcijan i muzułmanów, którzy często mieszkają obok siebie, pracują i oddają się swoim praktykom religijnym w bezpośrednim sąsiedztwie. Wszyscy oni wierzą w Boga jedynego i miłosiernego, który sądzić będzie ludzi w dniu ostatecznym (por. Lumen gentium, 16). Wspólnie dają świadectwo o podstawowych wartościach rodziny, o społecznej odpowiedzialności i o posłuszeństwie prawu Bożemu, a także otaczają życzliwą troską ludzi chorych i cierpiących. Chrześcijanie i muzułmanie, którzy budują swe życie w oparciu o te cnoty i wpajają je młodym ludziom, dają świadectwo, że działają na rzecz pełnego rozwoju osoby ludzkiej, a także zacieśniają więzi solidarności z bliźnimi i przyczyniają się do wzrostu wspólnego dobra.
Drodzy przyjaciele, sądzę, iż szczególnie pilnym zadaniem, jakie stoi dzisiaj przed religiami, jest ukazanie ogromnego potencjału ludzkiego rozumu, który także jest darem Bożym i którego rolę wywyższa objawienie i wiara. Wiara w tego samego Boga nie ogranicza wcale naszej zdolności rozumienia samych siebie i świata, lecz ją zwiększa. Bynajmniej nie nastawia nas przeciw światu, lecz nakłada zobowiązania wobec niego. Powołani jesteśmy, by pomagać innym w dostrzeganiu ledwo uchwytnych śladów i tajemniczej obecności Boga w świecie, który On stworzył w cudowny sposób i wciąż umacnia swoją niewysłowioną i wszechogarniającą miłością. Chociaż w tym życiu nasze ograniczone umysły nigdy nie będą mogły bezpośrednio pojąć Jego nieskończonej chwały, to jednak dostrzegamy jej przebłyski w otaczającym nas pięknie. Kiedy ludzie pozwalają, żeby wspaniały porządek świata i blask ludzkiej godności oświecił ich umysły, odkrywają, iż to co «zgodne z rozumem» jest czymś, co wymyka się matematycznym obliczeniom, logicznej dedukcji czy naukowym eksperymentom, zawiera w sobie dobro i wrodzony urok życia prawego i zgodnego z etyką, o którym mówi nam język stworzenia.
To poczucie skłania nas do poszukiwania wszystkiego, co prawe i sprawiedliwe, a także wychodzenia poza ciasną sferę własnych korzyści i zabiegania o dobro innych. Tak więc prawdziwa religia poszerza horyzonty ludzkiego rozumienia i stanowi podstawę prawdziwie ludzkiej kultury. Odrzuca wszelkie formy przemocy i totalitaryzmu — nie tylko ze względu na zasady wiary, lecz także prawego rozumu. Zatem religia i rozum wzajemnie się umacniają, ponieważ rozum oczyszcza i porządkuje religię, a objawienie i wiara wyzwalają cały potencjał rozumu.
Zachęcam więc was, drodzy przyjaciele muzułmanie, byście upowszechniali w społeczeństwie wartości, które rodzi taki sposób patrzenia i które uszlachetniają kulturę ludzką, a także, byście zachęcali inne osoby do udziału w budowaniu cywilizacji miłości. Oby pełna zapału współpraca muzułmanów, katolików i innych chrześcijan w Kamerunie mogła jasno pokazać innym narodom afrykańskim, jak wielkie możliwości stoją przed międzynarodowym zaangażowaniem na rzecz pokoju, sprawiedliwości i wspólnego dobra!
W tym duchu jeszcze raz wyrażam wam wdzięczność za to, że mogłem spotkać się z wami w czasie mojej podróży do Kamerunu. Dziękuję Bogu Wszechmogącemu za łaski, jakimi obdarzył was i waszych rodaków, i modlę się, by więzi, które jednoczą chrześcijan i muzułmanów w głębokim szacunku dla Jedynego Boga, nadal się umacniały i wyraźniej odzwierciedlały Mądrość Wszechmocnego, która oświeca serca wszystkich ludzi.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (5/2009) and Polish Bishops Conference