Bądźcie sługami Prawdy, aby dawać ludziom radość

18 lutego w Sali Klementyńskiej Benedykt XVI po raz pierwszy spotkał się z diakonami stałymi diecezji rzymskiej, w której ta posługa została przywrócona 25 lat temu. W ciągu minionych 25 lat — jak powiedział w przemówieniu powitalnym kard. Camillo Ruini — w Rzymie wyświęcono 102 diakonów stałych, a wielu mężczyzn przygotowuje się do przyjęcia święceń. Formacja kandydatów obejmuje zarówno studia teologiczne, jak i wybrane zagadnienia z dziedziny duchowości. Szczególną troską otacza się życie rodzinne diakona, aby jego posługa mogła się przyczyniać do uświęcenia wszystkich jego bliskich.

Drodzy Diakoni rzymscy!

Bardzo się cieszę z dzisiejszego spotkania, które odbywa się w 25. rocznicę przywrócenia diakonatu stałego w diecezji rzymskiej. Witam serdecznie Kardynała Wikariusza, dziękując mu za słowa, jakie skierował do mnie w imieniu wszystkich obecnych. Witam również bpa Vincenza Apicellę, który do tej pory kieruje Diecezjalnym Centrum Diakonatu Stałego, oraz prał. Francesca Peracchiego, delegata Kardynała Wikariusza, który od wielu lat zajmuje się waszą formacją. Każdego z was i wasze rodziny najserdeczniej pozdrawiam.

Sakrament służby

W znanym fragmencie Listu do Filipian Apostoł Paweł pisze, że Chrystus «ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi» (Flp 2, 7). To On, Chrystus, jest wzorem do naśladowania. W Ewangelii mówi do swoich uczniów, że nie przyszedł «aby Mu służono, lecz aby służyć» (Mt 20, 28). W szczególności podczas Ostatniej Wieczerzy, po tym jak kolejny raz wyjaśnił apostołom, że jest wśród nich «jako ten, kto służy» (Łk 22, 27), wykonał gest będący wyrazem wielkiej pokory, uczynił to, co należało do niewolników: umył stopy Dwunastu, dając w ten sposób przykład uczniom, aby mogli Go naśladować w służbie i wzajemnej miłości. Zjednoczenie z Chrystusem, które należy pogłębiać przez modlitwę, życie sakramentalne, a zwłaszcza adorację eucharystyczną, ma ogromne znaczenie dla waszej posługi; dzięki niemu może ona być naprawdę świadectwem miłości Boga. Jak bowiem napisałem w Encyklice Deus caritas est, Bóg «może 'przykazać' miłość, bo najpierw ją darował» (por. n. 14). Drodzy diakoni, przyjmijcie z radością i wdzięcznością miłość, którą Pan was darzy i którą napełnia wasze życie, i hojnie dawajcie ludziom to, co darmo otrzymaliście.

Nowe formy ubóstwa

Kościół w Rzymie ma długą tradycję służby ubogim mieszkańcom miasta. W ostatnich latach pojawiły się nowe formy ubóstwa: wielu ludzi utraciło bowiem poczucie sensu życia i brakuje im prawdy, na której mogliby zbudować swoje życie; wielu młodych pragnie spotkać ludzi, którzy umieliby ich wysłuchać i służyć radą w zmaganiach z życiowymi trudnościami. Oprócz ubóstwa materialnego istnieje także ubóstwo duchowe i kulturalne. Nasza diecezja, świadoma tego, że spotkanie z Chrystusem «nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie» (Deus caritas est, 1), poświęca szczególnie wiele uwagi sprawie przekazywania wiary.

Drodzy diakoni, dziękuję wam za posługi, które z wielkim oddaniem pełnicie w licznych wspólnotach parafialnych Rzymu, zajmując się zwłaszcza duszpasterstwem rodzinnym przygotowującym do przyjęcia chrztu św. Nauczając Ewangelii Chrystusa, którą powierzył wam biskup w dniu waszych święceń, pomagacie rodzicom, proszącym o chrzest dla swoich dzieci, w głębszym poznaniu tajemnicy Bożego życia, które zostało nam dane, oraz tajemnicy Kościoła, wielkiej rodziny Bożej. Natomiast narzeczonym, pragnącym przyjąć sakrament małżeństwa, głosicie prawdę o ludzkiej miłości, wyjaśniając im, że «małżeństwo oparte na miłości wyłącznej i nieodwołalnej staje się obrazem relacji Boga do Jego ludu, i odwrotnie» (Deus caritas est, 11). Wielu z was pracuje w urzędach, szpitalach i szkołach. W tych środowiskach możecie być sługami prawdy. Głosząc Ewangelię, będziecie mogli przekazywać Słowo zdolne napełnić światłem i sensem ludzką pracę i cierpienie chorych, pomożecie nowym pokoleniom odkrywać piękno chrześcijańskiej wiary. W ten sposób będziecie diakonami prawdy, która wyzwala, i poprowadzicie mieszkańców tego miasta na spotkanie z Jezusem Chrystusem. Przyjęcie Odkupiciela we własnym życiu jest dla człowieka źródłem głębokiej radości, która może napełnić go pokojem nawet w chwilach próby. Bądźcie zatem sługami prawdy, aby nieść radość, którą Bóg pragnie dać każdemu człowiekowi.

Dziedzictwo św. Wawrzyńca

Nie wystarczy jednak głosić wiarę jedynie słowami, bo jak przypomina apostoł Jakub, wiara «jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie» (Jk 2, 17). Głoszenie Ewangelii trzeba zatem łączyć z konkretnym świadectwem miłości, która «nie jest dla Kościoła rodzajem opieki społecznej, (...) ale należy do jego natury, jest niezbywalnym wyrazem jego istoty» (Deus caritas est, 25). Praktyka miłosierdzia od samego początku należy do posługi diakonów: Dzieje Apostolskie mówią o siedmiu diakonach, którzy zostali wybrani dla obsługi stołów. Wy, należący do Kościoła w Rzymie, jesteście dziedzicami długiej tradycji, w której postacią szczególnie piękną i świetlaną jest diakon Wawrzyniec. Wielu ubogich, pochodzących często z krajów bardzo odległych od Włoch, puka do drzwi wspólnot parafialnych, aby prosić o niezbędną pomoc, która pozwoli im przetrwać najtrudniejsze chwile. Przyjmujcie tych braci bardzo serdecznie i gościnnie i w miarę możliwości starajcie się im pomóc w potrzebie, pamiętając zawsze o słowach Chrystusa: «Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili» (Mt 25, 40). Wyrażam wdzięczność tym spośród was, którzy na co dzień starają się dawać takie milczące świadectwo miłosierdzia. Dzięki waszej posłudze bowiem także ubodzy mogą poczuć, że należą do tej wielkiej rodziny dzieci Bożych, jaką jest Kościół.

Oparcie w rodzinie

Drodzy diakoni rzymscy, ukazujcie w życiu nieskończoną miłość Bożą i dawajcie o niej świadectwo, tak aby wasza posługa mogła zawsze przyczyniać się do budowy Kościoła jako wspólnoty. Niech wspiera was w waszej pracy miłość i modlitwa waszych rodzin. Wasze powołanie jest szczególną łaską dla waszego życia rodzinnego, które dzięki niemu powinno coraz bardziej otwierać się na przyjęcie woli Bożej i na potrzeby Kościoła. Niech Pan wynagrodzi wasze żony i dzieci za gotowość do wspomagania was w posłudze dla całej wspólnoty kościelnej.

Maryja, pokorna Służebnica Pańska, która wydała na świat Zbawiciela, i diakon Wawrzyniec, który tak bardzo umiłował Pana, że za Niego oddał życie, niech zawsze wstawiają się za wami. W tym duchu z całego serca udzielam każdemu z was Apostolskiego Błogosławieństwa, obejmując nim także waszych bliskich i tych, z którymi stykacie się w swojej posłudze.

opr. mg/mg