Widzialne centrum Kościoła katolickiego

12 lutego wieczorem Benedykt xvi wysłuchał w Auli Pawła vi koncertu Irlandzkiej Orkiestry Radia i Telewizji oraz chóru «Our Lady's Choral Society» z Dublina, zorganizowanego z okazji 80-lecia Państwa Watykańskiego. Wykonane zostały fragmenty słynnego oratorium «Mesjasz» Georga Friedricha Händla, którego partytura muzyczna ma za kanwę wybrane teksty Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu. W przemówieniu Ojciec Święty podkreślił, że muzyka i śpiew, umiejętnie powiązane z wiarą, odgrywają doniosłą rolę pedagogiczną w dziedzinie religijnej. Zakończył przemówienie zachętą do modlitwy o to, aby Bóg nadal «czuwał nad tym małym państwem».

Księża kardynałowie, czcigodni bracia w biskupstwie i kapłaństwie, szanowni panowie i panie!

Na zakończenie tego pięknego wieczoru z przyjemnością pozdrawiam serdecznie was wszystkich, uczestników koncertu zorganizowanego z okazji 80. rocznicy powstania Państwa Watykańskiego. Pozdrawiam przedstawicieli władz kościelnych, cywilnych i wojskowych, znakomitych gości, a w szczególności dostojników z Kurii Rzymskiej oraz współpracowników z rozmaitych urzędów Gubernatoratu Państwa Watykańskiego, przybyłych tu, by również poprzez to wydarzenie upamiętnić tę znaczącą rocznicę. Pragnę przede wszystkim wyrazić szczerą wdzięczność przewodniczącemu Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego kard. Giovanniemu Lajolowi, któremu dziękuję również za wyrazy życzliwości i szacunku, z jakimi zwrócił się do mnie na początku koncertu. Pozdrawiam także sekretarza generalnego Gubernatoratu, bpa Renata Boccarda, oraz jego dyrekcję, i oczywiście wyrażam uznanie wszystkim, którzy na różne sposoby współpracowali przy organizacji i realizacji tego muzycznego wydarzenia.

W przekonaniu, że wyrażam uczucia wszystkich tu obecnych, pragnę skierować szczególne słowa podziękowania i uznania do członków RTE Concert Orchestra (Irlandzkiej Orkiestry Radia i Telewizji), do chórzystów z Our Lady's Choral Society z Dublina, do dyrektora Proinnsiasa O Duinna, do dyrygenta chóru Paula Warda oraz do solistów. W szczególny sposób chciałbym pozdrowić liczną reprezentację wiernych z Dublina, przybyłych tu, by towarzyszyć chórowi swojego miasta.

Mieliśmy okazję wysłuchać fragmentów słynnego oratorium Mesjasz Georga Friedricha Händla, stwarzającego urzekający klimat duchowy dzięki bogatemu wyborowi świętych tekstów Starego i Nowego Testamentu, które stanowią jakby kanwę całej partytury. Również orkiestra i chór zdołały wspaniale przywołać postać Mesjasza, Chrystusa, w świetle mesjańskich proroctw starotestamentowych. I tak bogactwo muzycznego kontrapunktu oraz harmonia śpiewu pomogły nam kontemplować głęboką i niepojętą tajemnicę wiary chrześcijańskiej. Po raz kolejny okazuje się wyraźnie, że muzyka i śpiew, dzięki ich zręcznemu połączeniu z wiarą, mogą odegrać znaczącą rolę pedagogiczną w dziedzinie religii. Muzyka, jak i sztuka, może być szczególnie istotnym sposobem głoszenia Chrystusa, gdyż z właściwą sobie wymową pozwala dotknąć Jego tajemnicy.

Ten koncert, zorganizowany dla uczczenia znaczącej dla Państwa Watykańskiego rocznicy, wpisuje się w program zwołanego z tej okazji kongresu poświęconego tematowi: «Małe terytorium z wielką misją». Naturalnie nie jest teraz odpowiednia chwila na analizę tego historycznego wydarzenia, którym na kongresie zajmują się różni znawcy, wnoszący swój cenny wkład w pogłębienie różnych jego aspektów. Będę miał zresztą okazję spotkać się w przyszłą sobotę z uczestnikami tych obrad naukowych i do nich przemówić. Chciałbym także w tych okolicznościach podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do zorganizowania uroczystych obchodów tak ważnej dla Kościoła katolickiego rocznicy. Świętując 80-lecie Civitas Vaticana, powinniśmy uznać zasługi tych, którzy byli i są bohaterami minionych ośmiu dziesięcioleci historii tego małego skrawka ziemi. Przede wszystkim chciałbym przypomnieć głównego bohatera, mojego czcigodnego poprzednika Piusa xi. Ogłaszając podpisanie Traktatów Laterańskich, a przede wszystkim utworzenie Państwa Watykańskiego, nawiązał on do św. Franciszka z Asyżu. Powiedział, że nowe suwerenne państwo było dla Kościoła tym, czym dla Biedaczyny «owa odrobina ciała, która wystarcza, by dusza mogła się zaczepić» (por. przemówienie z 11 lutego 1929 r.).

Prośmy Pana, który niewzruszenie prowadzi «Łódź Piotrową» pośród nie zawsze spokojnych wydarzeń dziejowych, by nadal czuwał nad tym małym państwem. Prośmy Go przede wszystkim o to, by mocą swojego Ducha wspierał tego, który stoi u steru owej Łodzi, Następcę Piotra, żeby wiernie i skutecznie wypełniał posługę umacniania jedności Kościoła katolickiego, który w Watykanie ma swoje widzialne centrum, a który rozciąga się aż po krańce ziemi. Zawierzam tę modlitwę wstawiennictwu Maryi, Niepokalanej Dziewicy i Matki Kościoła, i jeszcze raz, w imieniu wszystkich tu obecnych, serdecznie dziekuję inicjatorom tego wieczoru, znakomitym członkom orkiestry, chórzystom, a w szczególności solistom, i zapewniając każdego o pamięci w modlitwie, wypraszam dla wszystkich Boże błogosławieństwo.

opr. mg/mg