Ducha nie można poskramiać

W porannej Mszy św. papieskiej w Domu św. Marty uczestniczyli m.in. przedstawiciele zarządu i głównych urzędów Gubernatoratu Państwa Watykańskiego, przybyli z przewodniczącym kard. Giuseppe Bertellem i sekretarzem generalnym bpem Giuseppe Sciaccą, którzy koncelebrowali, a także dyrekcja księgowości watykańskiej z dyrektorem Antoniem Chiminiellem. Wśród koncelebrujących był także łaciński patriarcha Jerozolimy Fouad Twal. Papież Franciszek Mszę św. ofiarował za Benedykta XVI w dniu jego 86. urodzin.

«Dzisiaj są urodziny Benedykta XVI. Ofiarujmy za niego tę Mszę św., aby Pan był z nim, umacniał go i dał mu wiele pociechy». Na początku Eucharystii Papież Franciszek wspomniał swojego poprzednika w dniu jego 86. urodzin. Natomiast homilia stała się okazją do napomnienia tych, którzy dają się zwieść pokusie sprzeciwiania się Duchowi Świętemu (por. J 6, 30-35). «Ducha — podkreślił z łagodną stanowczością — nie można poskramiać!» Nie przypadkiem Papież odniósł się do Soboru WatykańskiegoII, który — powiedział — «był pięknym dziełem Ducha Świętego. Pomyślcie o papieżu Janie: wydawał się on dobrym proboszczem i był posłuszny Duchowi Świętemu», wykonując to, czego chciał Duch.

«A po 50 latach — zapytywał się — czy wypełniliśmy wszystko to, co Duch nam powiedział na Soborze», kontynuując ten «rozwój Kościoła, jakim był Sobór?». «Nie» — odpowiedział. «Świętujemy tę rocznicę» — wyjaśnił — jakby wznosząc «pomnik» Soborowi, ale martwimy się przede wszystkim o to, «aby nam nie przeszkadzał. Nie chcemy zmian». A wręcz jest «coś więcej: są głosy, które chciałyby nawrotu wstecz. To nazywa się 'uporem', to oznacza chcieć 'poskromić Ducha Świętego', to oznacza stać się nierozumnym i nieskorego serca'».

Papież nawiązał do pierwszego czytania, fragmentu z Dziejów Apostolskich (7, 51-8, 1a). 'Słowa Szczepana są mocne: [Ludzie] twardego karku i opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak ojcowie wasi, tak i wy. Któregoż z proroków nie prześladowali wasi ojcowie? Pozabijali nawet tych, którzy przepowiadali przyjście Sprawiedliwego. A wyście zdradzili Go teraz i zamordowali'. Proroków 'pozabijaliście', później wystawiliście im piękny grób, pomnik, może nie? — nie wiem, czy właśnie tak się mówi — a potem czciliście ich, ale po tym, jak ich zabiliście. Tu widoczny jest ten opór stawiany Duchowi Świętemu. Także sam Jezus nieco łagodniej mówi to, z większym umiarem do uczniów z Emaus: 'O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!'». Także wśród nas przejawia się», dodał Papież, ten sprzeciw Duchowi Świętemu.

Co więcej, «by powiedzieć jasno, Duch Święty nam przeszkadza. Ponieważ — wyjaśnił — porusza nas, każe nam iść, ponagla Kościół, by szedł dalej. A my jesteśmy jak Piotr w scenie przemienienia: «Ach, jak pięknie jest być tutaj, wszyscy razem!» Ale niech nam nie przeszkadza. Chcemy, aby Duch Święty się uciszył. Chcemy poskromić Ducha Świętego. A tak nie można. Ponieważ On jest Bogiem i On jest tym wiatrem, który wieje, a ty nie wiesz skąd. Jest mocą Boga; jest Tym, który daje nam pociechę i siłę, by iść naprzód. Ale iść naprawdę naprzód! A to nam wadzi. Wygoda jest lepsza. Moglibyście powiedzieć: «Ależ, ojcze, tak było w tamtych czasach. Teraz wszyscy cieszymy się Duchem Świętym». Nie, to nieprawda! Ta pokusa istnieje dziś nadal», czego dowodzi właśnie doświadczenie recepcji Soboru Watykańskiego II. «Także w naszym życiu osobistym, w życiu prywatnym — mówił dalej Papież — dzieje się tak samo: Duch nas ponagla, abyśmy obrali bardziej ewangeliczną drogę, a my: 'Ależ nie, tak jest dobrze, Panie...'» Stąd końcowe napomnienie: «Nie stawiać oporu Duchowi Świętemu». Ponieważ «to Duch czyni nas wolnymi, tą wolnością Jezusa, tą wolnością dzieci Bożych! Nie sprzeciwiać się Duchowi Świętemu — to jest łaska, o którą, chciałbym, abyśmy wszyscy prosili Pana; o posłuszeństwo Duchowi Świętemu, temu Duchowi, który przychodzi do nas i każe nam iść naprzód drogą świętości, tej jakże pięknej świętości Kościoła. O łaskę posłuszeństwa Duchowi Świętemu».

opr. mg/mg