Budowa wieży Babel

Rzekli: „Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób zdobędziemy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi”.
Rdz 11,4

Babel z perspektywy zesłania Ducha Świętego Według opowiadania biblijnego rozproszenie ludów i pomieszanie języków zaczęło się podczas wznoszenia wieży Babel, owocu pychy i dumy człowieka, pragnącego zbudować o własnych siłach, bez pomocy Boga, „miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba” (Rdz 11,4). W dniu Pięćdziesiątnicy te podziały zostają przezwyciężone. Nie ma już dumy w stosunku do Boga ani zamknięcia jednych na drugich, ale jest otwarcie się na Boga, jest wychodzenie, by głosić Jego Słowo: nowy język, język miłości, który Duch Święty wlewa w serca (por. Rz 5,5); język, który wszyscy mogą zrozumieć.

Niekiedy odnosi się wrażenie, że dziś powtarza się to, co się wydarzyło w mieście Babel: podziały, niezdolność do wzajemnego zrozumienia, rywalizacja, zazdrość, egoizm. Co robię ze swoim życiem? Czy buduję wokół siebie jedność? Czy też dzielę — gadaniną, krytykowaniem, zazdrością? Co robię? Zastanówmy się nad tym.