Internet, ale nie tylko

«Głoszenie Chrystusa w epoce cyfrowej» — na taki temat obradowali w dniach 5-7 grudnia w Rzymie uczestnicy sesji plenarnej Papieskiej Rady ds. Świeckich pod przewodnictwem jej zwierzchnika kard. Stanisława Ryłki. W ostatnim dniu obrad Papież przyjął ich w Sali Konsystorza i wygłosił do nich następujące przemówienie:

Księża Kardynałowie, drodzy Bracia Biskupi
i Kapłani, Bracia i Siostry!

Z radością spotykam się z Papieską Radą ds. Świeckich, odbywającą sesję plenarną. Jak lubił przypominać bł. Jan Paweł II, wraz z Soborem «wybiła godzina laikatu», a coraz bardziej potwierdzają to obfite owoce apostolskie. Dziękuję księdzu kardynałowi za słowa, które do mnie skierował.

Spośród ostatnich inicjatyw tej dykasterii chciałbym wspomnieć Kongres Panafrykański, który odbył się we wrześniu 2012 r., poświęcony formacji laikatu w Afryce; a także seminarium studyjne na temat: «Bóg powierza istotę ludzką kobiecie», zorganizowane z okazji 25. rocznicy ogłoszenia listu apostolskiego Mulieris dignitatem. A tę kwestię winniśmy bardziej zgłębić. W kryzysie kultury naszych czasów kobieta odgrywa pierwszorzędną rolę w walce o ochronę tego, co ludzkie. I wreszcie, dziękuję wraz z wami Panu za Światowy Dzień Młodzieży w Rio de Janeiro — prawdziwe święto wiary. To było prawdziwe święto. Mieszkańcy Rio byli szczęśliwi i sprawili, że wszyscy poczuliśmy się szczęśliwi. Temat tego Dnia: «Idźcie i nauczajcie wszystkie narody», wyraźnie uwydatnił misyjny wymiar życia chrześcijańskiego, konieczność wychodzenia ku tym, którzy oczekują żywej wody Ewangelii, ku najuboższym i wykluczonym. Przekonaliśmy się namacalnie, że misja rodzi się z zaraźliwej radości ze spotkania z Panem, która przemienia się w nadzieję dla wszystkich.

Na obecną sesję plenarną wybraliście bardzo aktualny temat: «Głoszenie Chrystusa w epoce cyfrowej». Jest to dziedzina szczególnie sprzyjająca działalności ludzi młodych, dla których «sieć» jest, by tak powiedzieć, czymś naturalnym. Internet jest rzeczywistością rozpowszechnioną, złożoną i ciągle ewoluującą, a jego rozwój na nowo uwydatnia zawsze aktualną kwestię relacji między wiarą a kulturą. Już w pierwszych wiekach ery chrześcijańskiej Kościół zechciał zmierzyć się z nadzwyczajnym dziedzictwem kultury greckiej. W obliczu głębokich myśli filozoficznych i niezwykle wartościowej metody wychowawczej, przenikniętych jednakże elementami pogańskimi, Ojcowie nie zamknęli się na konfrontację, ani też, z drugiej strony, nie godzili się na kompromis z pewnymi poglądami sprzecznymi z wiarą. Potrafili natomiast rozpoznać i przyswoić sobie najwznioślejsze idee, przemieniając je od wewnątrz w świetle Słowa Bożego. Wykonywali to, czego domaga się św. Paweł: «Wszystko badajcie, a co szlachetne — zachowujcie» (1 Tes 5, 21). Również biorąc pod uwagę możliwości i niebezpieczeństwa, jakie stwarza sieć, trzeba «wszystko badać», mając świadomość, że z pewnością natrafimy na fałszywe monety, niebezpieczne złudzenia i pułapki, których trzeba unikać. Jednak pod kierunkiem Ducha Świętego, odkryjemy także cenne możliwości prowadzenia ludzi przed pełne światła oblicze Pana.

Wśród możliwości, jakie daje komunikacja cyfrowa, najważniejsza wiąże się z głoszeniem Ewangelii. Oczywiście nie wystarcza nabyć umiejętności techniczne, choć są one ważne. Chodzi przede wszystkim o to, aby spotykać realnych ludzi, kobiety i mężczyzn, często zranionych lub zagubionych, aby dawać im prawdziwe powody do nadziei. Głoszenie wymaga autentycznych i bezpośrednich relacji międzyludzkich, aby mogło prowadzić do osobistego spotkania z Panem.

Dlatego internet nie wystarcza, technologia nie wystarcza. Nie znaczy to jednak, że obecność Kościoła w sieci jest niepotrzebna; przeciwnie, jest rzeczą niezbędną, by był obecny — zachowując zawsze styl ewangeliczny — w tym, co dla tak wielu ludzi, zwłaszcza młodych, stało się swego rodzaju środowiskiem życia, aby rozbudzać w sercu nie dające się stłumić pytania o sens istnienia i wskazywać drogę, prowadzącą do Tego, który jest odpowiedzią, wcielonym Miłosierdziem Bożym — Pana Jezusa.

Drodzy przyjaciele, Kościół jest wciąż w drodze, w poszukiwaniu nowych sposobów głoszenia Ewangelii. Wkład i świadectwo wiernych świeckich codziennie okazują się coraz bardziej niezbędne. Dlatego zawierzam Papieską Radę ds. Świeckich troskliwemu matczynemu wstawiennictwu Błogosławionej Dziewicy Maryi i z całego serca wam błogosławię. Dziękuję.

opr. mg/mg