Bądźmy głosicielami Zmartwychwstałego

1. Orędzie: «Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja» (Sekwencja), nadal rozbrzmiewa w dzisiejszej liturgii. Dzięki temu paschalna radość trwa i szerzy się w Kościele i w sercach wiernych.

Zmartwychwstanie Chrystusa jest najbardziej przełomowym wydarzeniem w ludzkich dziejach. To wydarzenie przyniosło wszystkim nową nadzieję: od tej pory mieć nadzieję nie znaczy już czekać na coś, co ma się dopiero wydarzyć. Znaczy być pewnym, że to się już dokonało, ponieważ «Pan zmartwychwstał i króluje żywy!»

Po raz pierwszy słowa obwieszczające zmartwychwstanie zostały wypowiedziane przez anioła przy pustym grobie Chrystusa. Kobietom, które udały się do grobu pierwszego dnia po szabacie, anioł oznajmił: «Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał» (Mt 28, 6). Wówczas «z wielką radością pobiegły», aby powtórzyć te słowa uczniom (Mt 28, 8). Dla uczniów, przestraszonych i strapionych, to zwiastowanie niebieskiego posłańca, poparte kilkakrotnym ukazaniem się Zmartwychwstałego, stało się potwierdzeniem tego, co Chrystus zapowiedział. Umocnieni tą pewnością i napełnieni Duchem Świętym, będą przemierzać drogi całego świata, aby ogłaszać radosne orędzie paschalne.

2. Drodzy bracia i siostry, w dniu dzisiejszym, zwanym «Poniedziałkiem Anioła», liturgia przypomina nam słowa anioła, które także nam ogłaszają raz jeszcze wielkie wydarzenie, jakie dokonało się poprzedniego dnia. Zawierają one w sobie żywą istotę chrześcijaństwa. Opisują tajemnicę, która wszystko wyjaśnia. Po obrzędach Wielkiego Tygodnia nasze oczy kontemplują dziś zmartwychwstałego Chrystusa. My także jesteśmy powołani, aby spotkać Go osobiście i stać się Jego głosicielami i świadkami, wzorem kobiet i uczniów.

«Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja» — powtarzamy dziś, prosząc Go o odwagę wierności i wytrwanie w dobru. Prosimy Go zwłaszcza o pokój — dar, który nam wyjednał przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. Módlmy się, aby cenny dar pokoju udzielony został zwłaszcza naszym braciom w Kosowie, gdzie wielkanocne dzwony nie zwiastowały radości i gdzie nadal niestety toczy się wojna, niosąc zniszczenia, deportacje i śmierć.

3. Zawierzmy tę naszą żarliwą modlitwę Maryi. «Królowo niebios», która radujesz się, gdyż «Ten któregoś nosiła, zmartwychwstał», uproś łaskę pocieszenia i umocnienia dla uchodźców i dla wszystkich cierpiących z powodu wojny. Wyjednaj pokój i radość całemu światu.

Witam serdecznie mieszkańców Castel Gandolfo, którzy zawsze przyjmują mnie bardzo gościnnie, oraz wszystkich zgromadzonych tu dzisiaj w klimacie wypoczynku i odprężenia.

Nie możemy jednak zapominać o tych, którzy w tym samym czasie dotkliwie cierpią. Myślę ze współczuciem o bardzo licznych uchodźcach z Kosowa, których sytuacja jest dramatyczna.

Serdecznie dziękuję tym, którzy wielkodusznie starają się im pomóc. Wyrażam szczególne uznanie dla Włoch, które zarówno w Albanii, jak i na własnym terytorium podjęły rozległą i ofiarną akcję pomocy humanitarnej pod nazwą «Tęcza». Zachęcam instytucje publiczne i prywatne, organizacje wolontariatu i poszczególnych obywateli do wzmożenia wysiłków, aby można było zaspokoić potrzeby naszych braci tak boleśnie doświadczonych.