W trosce o tożsamość Europy

1. Liturgia przedwczorajszej uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wzywała nas, byśmy skierowali spojrzenie ku niebu i kontemplowali Maryję w Nowym Jeruzalem, Mieście Świętym zstępującym od Boga (por. Ap 21, 2).

«Oto — mówi Pan — czynię wszystko nowe» (tamże, 21, 5). W Apokalipsie mocno rozbrzmiewa Ewangelia nadziei, zachęcająca do przyjęcia «nowości Bożej», daru eschatologicznego, który przekracza wszelkie możliwości ludzkie, a który jedynie On może uczynić. Choć ta «nowość» urzeczywistni się w pełni na końcu czasów, jest już obecna w historii. Już teraz bowiem, poprzez Kościół, Bóg odnawia i przemienia świat, a przejawy Jego działania są widoczne także «w każdej formie ludzkiej społeczności ożywianej Ewangelią» (Ecclesia in Europa, 107).

2. Kontynent europejski, który od dwóch tysięcy lat «słucha Ewangelii o Królestwie zapoczątkowanym przez Jezusa» (tamże, 107), nie może pozostać obojętny wobec owej «nowości». Wiara chrześcijańska nadała mu kształt, a niektóre jej fundamentalne wartości zainspirowały następnie «ideał demokracji i prawa człowieka» nowożytnej Europy. Europa nie jest tylko «miejscem geograficznym», lecz także «pojęciem w głównej mierze kulturowym i historycznym»; ukształtowała się ona jako kontynent również dzięki jednoczącej sile chrześcijaństwa, które zdołało zintegrować różne ludy i kultury (por. tamże, 108).

Niewątpliwie Europa przeżywa w obecnych czasach pewien kryzys wartości, ważne jest zatem, aby odnalazła swoją prawdziwą tożsamość. Proces rozszerzania Unii Europejskiej na inne kraje nie może obejmować jedynie aspektów geograficznych i ekonomicznych, lecz musi polegać na przywróceniu harmonii wartości, które winny wyrażać się w prawie i w życiu (por. n. 110).

3. Prośmy Świętą Dziewicę, czczoną w tak licznych sanktuariach Europy, by pomogła temu kontynentowi zachowywać zawsze świadomość swego powołania duchowego i przyczyniła się do budowania solidarności i pokoju «w obrębie jego granic i na całym świecie» (por. n. 112).

opr. mg/mg