Jesteśmy mieszkańcami ziemi i nieba

1. We Włoszech i w innych krajach obchodzona jest dzisiaj uroczystość Wniebowstąpienia Jezusa. Według tradycji uroczystość przypadała w ubiegły czwartek, ale ze względów duszpasterskich została przeniesiona na dzisiejszą niedzielę.

Wniebowstąpienie Jezusa jest wydarzeniem, które pozostawiło niezatarty ślad w pamięci pierwszych uczniów i dlatego znajdujemy jego opis w Ewangeliach i w Dziejach Apostolskich. Czterdzieści dni po zmartwychwstaniu Jezus zaprowadził swoich uczniów na Górę Oliwną, «ku Betanii» i «kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba» (Łk 24, 50-51). Oni oczywiście dalej stali w miejscu i patrzyli w górę, ale wtedy dwaj aniołowie napomnieli ich słowami: «dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus (...) przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba» (Dz 1, 11).

2. «Jak w niebie tak i na ziemi»: te słowa, które powtarzamy codziennie w modlitwie «Ojcze nasz», dobrze opisują nową sytuację uczniów, których przemieniło doświadczenie tajemnicy paschalnej Chrystusa. Są oni jednocześnie mieszkańcami ziemi i nieba.

Chrystus stworzył bowiem w samym sobie pomost między niebem i ziemią: On jest Pośrednikiem między Bogiem i człowiekiem, między Królestwem Niebieskim i historią świata. Zjednoczeni z Nim w Jego własnym Duchu, wierni tworzą nową wspólnotę, Kościół, który ze swej natury jest widzialny i duchowy, pielgrzymujący w świecie i uczestniczący w chwale niebieskiej (por. Lumen gentium, 8. 48-51).

3. Pośród wszystkich stworzeń, najściślej związana jest z tą tajemnicą Maryja. Jako nowa Ewa, z której narodził się nowy Adam, wskazuje Ona drogę naszej działalności na ziemi; a ponieważ została wzięta do nieba z ciałem i duszą, zachęca nas, byśmy dążyli do naszej prawdziwej ojczyzny, gdzie czeka nas pełnia życia w miłości Boga w Trójcy Jedynego.

Wypływając na ocean nowego tysiąclecia, Kościół nie traci z oczu gwiazdy polarnej, która wyznacza kierunek jego żeglugi. Tą gwiazdą jest Chrystus, Pan wieków. Obok Niego obecna jest Jego i nasza Matka, która towarzyszy nieustannie swoim dzieciom w ich ziemskiej pielgrzymce. Na Nią patrzymy ze szczerą nadzieją. Jej zawierzamy oczekiwania i zamierzenia Kościoła, które wyłoniły się podczas zakończonego w ostatnich dniach Konsystorza Nadzwyczajnego. Ją prosimy o dar pokoju dla całego świata, śpiewając z odnowioną ufnością Regina caeli.

opr. mg/mg