Przesłanie Ojca Świętego do biskupów Etiopii i Erytrei

W dniach 26-29 kwietnia w Papieskim Kolegium Etiopskim w Watykanie odbyły się obrady 59. sesji plenarnej Konferencji Episkopatu Etiopii i Erytrei. Wzięło w niej udział czterech eparchów obrządku aleksandryjskiego, pięciu wikariuszy apostolskich obrządku łacińskiego, emerytowany arcybiskup Addis Abeby kard. Paulos Tzadua oraz nuncjusz apostolski w Etiopii abp Silvano Tomasi. Tematem obrad był nowy statut Konferencji, a przede wszystkim sytuacja duszpasterska i polityczna w Etiopii i Erytrei, jaka wytworzyła się w związku z wybuchem kilka miesięcy temu bratobójczej wojny między dwoma krajami. Podjęto także kwestię rozwoju stosunków między państwem a Kościołem w tym regionie. Na forum Konferencji przemawiali m.in. prefekt Kongregacji dla Kościołów Wschodnich kard. Achille Silvestrini oraz prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów kard. Jozef Tomko. 27 kwietnia uczestnicy obrad zostali przyjęci na audiencji przez Ojca Świętego. Tekst przesłania, które skierował do nich Jan Paweł II, zamieszczamy poniżej.

Do moich czcigodnych Braci,

Biskupów Etiopii i Erytrei

Pełen ufności w Panu, witam serdecznie kard. Paulosa Tzaduę, emerytowanego arcybiskupa Addis Abeby, oraz pasterzy Kościoła w Etiopii i Erytrei. Wybuch wojny między Etiopią a Erytreą nie pozwala wam spotykać się we własnym kraju, przybyliście zatem do Rzymu, aby zgromadzić się jako jedna Konferencja Episkopatu. Na podstawie refleksji i propozycji sformułowanych podczas waszej wizyty ad limina we wrześniu 1997 r. staracie się teraz zacieśnić wzajemną współpracę w wielu dziedzinach dla dobra waszych Kościołów lokalnych.

Gdy po utworzeniu niepodległego państwa Erytrei nastąpił okres pokoju i przyjaźni między waszymi krajami, było to znakiem nadziei po latach zbrojnych powstań. Fakt, że przemoc wojenna ustąpiła miejsca braterskiej zgodzie, napawał otuchą inne kraje Afryki, a Kościół dzielił z waszymi narodami i ich władzami satysfakcję z nowych możliwości wzajemnego porozumienia i postępu. Wybuch wojny wiosną tego roku był w tej sytuacji faktem ogromnie bolesnym, jak już stwierdziłem przy wielu okazjach, apelując o powrót na drogę negocjacji i współpracy. Jako biskupi i pasterze Kościoła katolickiego w Etiopii i Erytrei przygotowujecie obecnie orędzie pokojowe, które zamierzacie skierować do swojego duchowieństwa, zakonników i świeckich, a także do wszystkich Etiopczyków i Erytrejczyków dobrej woli. Cały Kościół jest z wami i popiera wszelkie przedsięwzięcia na rzecz pokoju i wszelkie działania zmierzające do przywrócenia jedności i braterstwa.

Wojna niesie z sobą jedynie tragedie i rozpacz, zabija niewinnych, niszczy dorobek życia i domy, rodziny i narody. Podobnie jak czyniłem to wielokrotnie w przeszłości, pragnę dziś z mocą powtórzyć, że należy wykorzystać wszelkie alternatywy dla wojny. Bóg obdarzył swoje dzieci rozumem i zdolnościami twórczymi, dzięki którym mogą rozwiązywać napięcia i konflikty oraz pomyślnie budować społeczeństwo oparte na poszanowaniu niezbywalnej godności każdego człowieka.

Wiem, że podzielają to przekonanie katolicy obrządku wschodniego i łacińskiego w Etiopii i Erytrei, jestem też pewien, że wierni innych Kościołów i Wspólnot kościelnych w waszych dwóch krajach myślą podobnie.

Również wasi muzułmańscy bracia i siostry oraz wyznawcy afrykańskiej religii tradycyjnej zaznają trudów i cierpień obecnej chwili, oni także zatem tęsknią za pokojem i bezpieczeństwem. Waszym obowiązkiem, drodzy bracia, jest budować na fundamencie tych wspólnych odczuć i popierać wszelkie działania zmierzające do przywrócenia zgody i przyjaźni, jakie poprzednio cechowały relacje między waszymi krajami. Kościół katolicki na całym świecie wspomaga was w realizacji tego zadania i sam nie szczędzi wysiłków, aby umacniać solidarność i pokojowe współistnienie między narodami.

W miarę jak zbliża się coraz bardziej Wielki Jubileusz 2000-lecia narodzin naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, potwierdzamy nasze przekonanie, że «Chrystus, który za wszystkich umarł i zmartwychwstał, może człowiekowi przez Ducha swego udzielić światła i sił, aby zdolny był odpowiedzieć najwyższemu swemu powołaniu» (Gaudium et spes, 10). Dlatego wzywam was, abyście otworzyli serca na natchnienia Ducha Świętego i odważnie przewodzili ludziom, których Bóg powierzył waszej pasterskiej pieczy. Budźcie w nich wolę świętości życia i poznania Ewangelii, bo tylko tą drogą mogą się stać świadkami prawdy, sprawiedliwości, powszechnej życzliwości i braterstwa, które są budulcem pokoju.

Modlę się za wasze kraje i ich przywódców, aby serca wszystkich powróciły na drogi dialogu i pokoju. Ponownie zwracam się z apelem do społeczności międzynarodowej, aby niosąc pomoc, starała się szanować w pełni niepodległość waszych krajów i godność waszych narodów. Drogą do osiągnięcia tego celu jest natychmiastowa realizacja Planu Pokojowego, zaproponowanego przez Organizację Jedności Afrykańskiej i uzgodnionego już przez obydwa rządy.

Powierzam Kościół w Etiopii i Erytrei wstawiennictwu Maryi, Matki Odkupiciela, która dwa tysiące lat temu wydała na świat Wcielone Słowo, Światłość narodów. Niech Ona wyjedna wam, pasterzom, oraz kapłanom, zakonnikom i świeckim wiernym waszych Kościołów partykularnych pociechę łaski i moc wiary, nadzieję i miłość, które umocnią was w tym trudnym czasie. Niech Jezus Chrystus, jedyny Zbawiciel świata, «wczoraj i dziś, ten sam także na wieki» (Hbr 13, 8) będzie zawsze waszą nadzieją i otuchą.

Na znak mej troski o was i z zapewnieniem o solidarności w modlitwie udzielam wam z całego serca Apostolskiego Błogosławieństwa.

Watykan, 27 kwietnia 1999 r.