Dla dobra Kościoła i świata

Jan Paweł II

DLA DOBRA KOŚCIOŁA I ŚWIATA

21 maja 2001 — Przemówienie Ojca Świętego na rozpoczęcie obrad

Czcigodni Bracia Kardynałowie!

«Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!» (Rz 1, 7).

Tymi słowami apostoła Pawła pozdrawiam każdego z was i wszystkich serdecznie witam.

Dziękuję z całego serca kard. Bernardinowi Gantinowi, dziekanowi Świętego Kolegium, który zechciał wystąpić tu jako rzecznik wszystkich zgromadzonych. Skierował do mnie uprzejme i pełne szacunku słowa nie tylko w imieniu obecnych, ale także tych, którzy nie mogąc być z nami fizycznie, będą w najbliższych dniach włączać się przez modlitwę w nasze obrady, ukazujące bardzo wyraziście komunię między Następcą Piotra a kardynałami, jego pierwszymi i najbliższymi współpracownikami. Skład tego czcigodnego zgromadzenia, do którego należą purpuraci z różnych części świata, reprezentujący odmienne kultury, jest trafnym obrazem jedności, powszechności i misyjności Kościoła, zmierzającego ku nowym celom apostolskim.

2. Spotkanie rozpoczynające się dzisiaj jest niezwykle doniosłe i nawiązuje symbolicznie do Wielkiego Jubileuszu, którego echa są nadal żywe w sercach nas wszystkich. Wspominając ze wzruszeniem jego kolejne etapy i liczne spotkania, jakie wspólnie przeżyliśmy w ciągu Roku Świętego, modlę się, aby Duch Święty, który pozwolił nam być uczestnikami tak niezwykłych wydarzeń w życiu Kościoła, nadal nas prowadził i pomagał nam teraz dostrzegać nowe wyzwania, pojawiające się w obecnej przełomowej epoce. W Liście apostolskim Novo millennio ineunte, który celowo podpisałem właśnie podczas uroczystego zakończenia obchodów jubileuszowych, podkreśliłem potrzebę należytego uwypuklenia «konkretnych kierunków programowych» działalności ewangelizacyjnej Kościoła u zarania nowego tysiąclecia. Trzeba precyzyjnie określić pierwszoplanowe cele misyjne i najwłaściwsze metody działania, a także poszukiwać niezbędnych środków. Należy zabiegać o odpowiednią formację i pełne wykorzystanie wszystkich, którzy pracują na polu duszpasterstwa, bo mamy przed sobą rozległy i złożony obszar pracy apostolskiej.

Wiemy jednak, że choć nasz wysiłek jest nieodzowny, wszystko zależy od działania Bożego. Dlatego najważniejszym celem działań podejmowanych przez każdego wierzącego i przez wspólnotę kościelną nie może być nic innego jak dążenie do świętości, pełne pasji poszukiwanie Boga, kontemplowanie z miłością Jego oblicza.

3. Czcigodni i drodzy bracia, w najbliższych dniach będziemy słuchać refleksji i świadectw; podejmiemy braterską dyskusję na temat problemów i wyzwań duszpasterskich; razem będziemy szukać najwłaściwszych kierunków działania, aby także dzisiaj być wiarygodnym znakiem miłości Bożej do każdego człowieka. Przede wszystkim zaś będziemy trwali na modlitwie, posłuszni Duchowi Świętemu i Jego natchnieniom, mając świadomość, że tak jak w początkach chrześcijaństwa jest z nami zjednoczony cały Lud Boży, do którego Ojciec niebieski nieustannie nas posyła, abyśmy mu służyli.

Niech nam towarzyszy — jak towarzyszyła apostołom w Wieczerniku — Maryja, Matka Kościoła i Gwiazda Ewangelizacji. W Jej macierzyńskich dłoniach pragnę złożyć zwłaszcza obrady tego Nadzwyczajnego Konsystorza oraz upragnione owoce duchowe i duszpasterskie, jakie wyda on dla dobra Kościoła i całego świata.

opr. mg/mg