Patrzmy razem na Jezusa w Eucharystii

17 marca w bazylice św. Jana na Lateranie odbyło się czuwanie modlitewne przed Światowym Dniem Młodzieży. Do 15 tys. młodych z Rzymu i regionu Lacjum Ojciec Święty skierował przesłanie poświęcone adoracji Najświętszego Sakramentu.

«Adoro Te devote, latens Deitas!»

1. Drodzy młodzi z Rzymu i regionu Lacjum, wasze spotkanie w bazylice św. Jana na Lateranie na adoracji Eucharystii, w tym roku jej poświęconym, służyć ma lepszemu przygotowaniu do Światowego Dnia Młodzieży. Pragnę duchowo być z wami i wyrazić wam całą moją miłość: wiem, że zawsze jesteście blisko mnie i niestrudzenie modlicie się za mnie. Z serca was pozdrawiam i dziękuję wam.

Z wdzięcznością pozdrawiam kardynała wikariusza, biskupów, kapłanów i siostry zakonne, którzy wam towarzyszą, a także wszystkich, którzy zorganizowali to wasze ważne spotkanie poświęcone refleksji i modlitwie.

2. «Adoro Te devote, latens Deitas!» Patrzmy razem na Jezusa w Eucharystii; kontemplujmy Go i powtarzajmy Mu wspólnie te słowa św. Tomasza z Akwinu, które wyrażają całą naszą wiarę i całą naszą miłość: Jezu, adoruję Ciebie, ukrytego w Hostii!

W epoce, naznaczonej przez nienawiść, egoizm, pragnienie niewłaściwie pojmowanego szczęścia, upadek obyczajów, brak wzorców ojcostwa i macierzyństwa, nietrwałość wielu młodych rodzin, tak liczne przejawy ludzkiej słabości i krzywdy wyrządzane młodym, patrzymy na Ciebie, Jezusie w Eucharystii, z nową nadzieją. Choć jesteśmy grzeszni, ufamy Twemu Boskiemu Miłosierdziu. Zwracamy się do Ciebie słowami uczniów z Emaus: «Mane nobiscum, Domine! — Zostań z nami, Panie!» W Eucharystii oddajesz Ojcu wszystko, co od Niego pochodzi, i w ten sposób urzeczywistnia się głęboka tajemnica sprawiedliwości oddawanej przez stworzenie swemu Stworzycielowi. Ojciec niebieski stworzył nas na swój obraz i swe podobieństwo; od Niego otrzymaliśmy dar życia, które uznajemy za tym cenniejsze — od samego początku aż do śmierci — im bardziej jest zagrożone i poddawane manipulacjom.

Adorujemy Cię, Jezu, i dziękujemy Ci za to, że w Eucharystii uobecnia się misterium tej jedynej ofiary, którą złożyłeś Ojcu przed dwoma tysiącami lat w ofierze Krzyża — ofierze, która odkupiła całą ludzkość i całe stworzenie.

3. «Adoro Te devote, latens Deitas!»

Adorujemy Cię, Jezu w Eucharystii! Adorujemy Twoje Ciało i Twą Krew, wydane za nas i za wszystkich na odpuszczenie grzechów: o Sakramencie nowego i wiecznego Przymierza!

A kiedy Cię adorujemy, nie sposób nie myśleć o tym, co powinniśmy czynić, by oddać Ci chwałę. Czyż jednak zarazem można nie przyznać racji św. Janowi od Krzyża, który mawiał: «Ci, którzy są bardzo aktywni i sądzą, że obejmują cały świat swymi kazaniami i zewnętrznymi czynami, niech pamiętają, że więcej pożytku przynieśliby Kościołowi i milsi byliby Bogu, nie mówiąc już o dobrym przykładzie, jaki mogliby dać, gdyby przynajmniej połowę tego czasu poświęcili na modlitwę do Niego»?

Pomóż nam, Jezu, zrozumieć, że aby «działać» w Twoim Kościele, także na polu tak pilnej nowej ewangelizacji, trzeba nauczyć się przede wszystkim «być», czyli trwać przy Tobie na adoracji, w Twym słodkim towarzystwie. Tylko ze ścisłej komunii z Tobą wypływa autentyczna, skuteczna, prawdziwa działalność apostolska.

Wielka święta, która wstąpiła do karmelu w Kolonii, św. Teresa Benedykta od Krzyża, w życiu świeckim Edyta Stein, często mawiała: «Członki Ciała Chrystusa, ożywiane Jego Duchem, składamy Ci siebie w ofierze z Chrystusem, przez Chrystusa, w Chrystusie i włączamy się w wiekuiste dziękczynienie».

4. «Adoro Te devote, latens Deitas!» Jezu, prosimy Cię, aby każdy obecny tu młody człowiek pragnął jednoczyć się z Tobą w wiekuistym dziękczynieniu i włączał się w budowanie w dzisiejszym i przyszłym świecie cywilizacji miłości.

Niech postawi Cię w centrum swego życia, niech Cię adoruje i sławi. Niech wzrasta jego zażyłość z Tobą, Jezu w Eucharystii! Niech Cię przyjmuje, uczestnicząc gorliwie we Mszy św. w każdą niedzielę, a jeśli to możliwe, każdego dnia. Niech z tego częstego obcowania z Tobą zrodzą się postanowienia dobrowolnego oddania życia Tobie, który jesteś pełną i prawdziwą wolnością. Niech zrodzą się święte powołania kapłańskie: bez kapłaństwa nie ma Eucharystii, źródła i szczytu życia Kościoła. Niech rozwijają się liczne powołania do życia zakonnego; niech obfitują powołania do świętości, która jest wysoką miarą zwykłego życia chrześcijańskiego, zwłaszcza w rodzinach, bo właśnie tego Kościół i społeczeństwo dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebują.

5. Jezu w Eucharystii, zawierzam Ci młodych Rzymu, Lacjum i całego świata: ich myśli, ich uczucia, ich plany. Oddaję Ci ich przez ręce Maryi, Twojej i naszej Matki.

Wszystkim z miłością udzielam mego błogosławieństwa.

Watykan, 15 marca 2005 r.

opr. mg/mg