Catholicam Christi Ecclesiam

Chrystusowy Kościół Katolicki, ponieważ od niego należy się spodziewać, by odnawiał się od wewnątrz i przystosowywał do czasów, w których żyje swoją zewnętrzną strukturę, to ma na uwadze, by na podstawie doświadczenia nagromadzonego w ciągu wieków, doskonalić z biegiem czasu coraz bardziej swoją postawę wobec ludzi⁽¹⁾, dla których zbawienia został ustanowiony przez Boskiego Odkupiciela.

Na podstawie pouczeń Soboru Watykańskiego II jest rzeczą konieczną, ażeby wszyscy wierni, z racji przynależności do ludu Bożego, każdy w swoim zakresie, podejmowali posłannictwo zbawienia⁽²⁾. Tenże Sobór - który w licznych dokumentach naświetlił szczególne miejsce, jakie zajmują świeccy w Ludzie Bożym i który - jak się zdaje - tym się m.in. charakteryzował, ze określił rolę świeckich w Kościele, wydał specjalny Dekret, w którym zalecał utworzenie jakiejś Rady, która by "służyła apostolstwu świeckich i udzielała mu nowych bodźców"⁽³⁾.

W tym samym czasie Sobór, pragnąc nawiązać dialog z ludźmi współczesnego świata, rozważanie swoje skierował na pewne główne pragnienia i zainteresowania ludzi współczesnych (należą tutaj sprawy dotyczące wyjaśnienie problemów związanych z rozwojem państw, propagowania sprawiedliwości wśród narodów, wprowadzania pokoju między ludźmi) i wyraził życzenie, aby Stolica Apostolska ustanowiła jakąś Radę, która by zachęciła społeczność katolików do badania tego rodzaju problemów⁽⁴⁾.

Stąd to po zakończeniu Soboru Powszechnego jedna z Komisji posoborowych badała na Nasze zlecenie, w jaki sposób najlepiej zrealizować postanowienia Soboru odnośnie n. 26 Dekretu Apostolicam actuositatem, stąd też - znowu z Naszego polecenia - specjalny zespół zajął się sprawą ustanowienia Rady, zaleconej w n. 90 Konstytucji Gaudium et spes.

Dnia zaś 7 lipca ub. roku powołaliśmy tymczasową Komisję, której powierzyliśmy zadanie, ażeby biorąc pod uwagę prace, podjęte przez co dopiero wspomniane Zespoły, odpowiednio zrealizowała to, co dokumenty Soborowe zarządzały i życzyły sobie.

Ponieważ poruszano równocześnie dwie sprawy, należało rozstrzygnąć, które aspekty spraw są różne, a które wspólne. Tak jak się to okazało pożytecznym, będą powołane dwie oddzielne Rady, posiadające Jednak wspólne naczelne kierownictwo: tj. Rada świeckich i Papieska Komisja, zwana Sprawiedliwość i Pokój.

I. - Zobaczmy przeto najpierw, co powinno należeć do Rady świeckich.

Ta (Rada), ponieważ w pierwszym rzędzie ma na wadze prowadzenie i popieranie apostolstwa świeckich, powinna:

1) rozwijać apostolstwo świeckich w różnych krajach, albo już działające porządkować i zespalać. Coraz bardziej wcielać je do ogólnego apostolstwa Kościoła, wiązać z apostolstwem każdego kraju; doprowadzać swoją działalnością do tego, by w ramach świętego Kościoła spotykali się i prowadzili dialog, czy to Hierarchia z świeckimi, czy to różne stowarzyszenia świeckich między sobą w tym celu, który jest wskazany na ostatnich kartach Encykliki Ecclesiam suam; zbierać na zebraniach przedstawicieli różnych narodów dla zajmowania się sprawami apostolstwa świeckich; czuwać, by przepisy kościelne dotyczące świeckich były wiernie przestrzegane;

2) służyć swoimi radami Hierarchii i świeckim w dziełach apostolskich⁽⁵⁾;

3) popierać badania w celu coraz dokładniejszego precyzowania kwestii dotyczących świeckich; pilnie badać problemy powstające w związku z wykonywaniem apostolstwa; ustalać powiązania zachodzące między stowarzyszeniami świeckich a duszpasterstwem. Jeżeli to możliwe badania te winny być publikowane drukiem;

4) nie tylko wysyłać i przyjmować informacje (wiadomości) z zakresu apostolstwa świeckich, lecz także zorganizować ośrodek, gdzie zbierano by pisane pomoce z tej dziedziny. Dzięki nim można by ustalić drogi i sposoby do odpowiedniego kształtowania ducha świeckich, by stali się wydatną pomocą dla Kościoła Chrystusowego.

II. - Z kolei sprawa Papieskiej Komisji studiów zwanej Sprawiedliwość i Pokój.

Komisja ta stawia sobie za cel rozbudzanie pełnej świadomości wśród całego ludu Bożego odnośnie zadania powierzonego mu przez dzisiejsze czasy. A więc popieranie postępu krajów uboższych, zaprowadzanie sprawiedliwości społecznej między narodami, świadczenie pomocy krajom mniej rozwiniętym, by w ten sposób same swoimi siłami mogły sobie zaradzić. Dlatego do tej Komisji Papieskiej będzie należało:

1) zbierać i krótko podawać na piśmie ważniejsze osiągnięcia naukowe oraz pomoce naukowe, dotyczące czy to wszelkiego rodzaju osiągnięć, mianowicie na polu wychowania i kultury umysłowej, spraw ekonomicznych i społecznych itp. - czy to pokoju, w tych wszystkich sprawach, które stają się przyczyną postępu.

2) wspierać w celu pogłębienia, w zakresie dotyczącym nauki (doktryny), duszpasterstwa i działalności apostolskiej - kwestie ogólne, zalecane dla osiągnięcia postępu i pokoju;

3) troszczyć się o to, by ta wiedza oraz zbiór tego rodzaju wiadomości dotarły do wiadomości wszystkich Instytutów Kościelnych, których to dotyczy;

4) zacieśniać więzy między wszystkimi Instytutami w tym mianowicie celu, by popierać właściwe zespolenie sił, podtrzymywać wzajemne wsparcie, ażeby nie podejmować w tym samym celu, z nakładem sił, różnych poczynań i działań.

III. - Organizacja tych dwóch Rad będzie następująca.

1) Rada świeckich i Papieska Komisja studiów Sprawiedliwość i Pokój będą miały wspólnego Przewodniczącego, Jednego z Kardynałów.

2) Również obydwie Rady będą miały wspólnego Wiceprzewodniczącego, posiadającego godność biskupią.

3) Rada Świeckich i Papieska Komisja studiów Sprawiedliwość i Pokój otrzyma każda swój własny Sekretariat.

4) Sekretarzowi Rady Świeckich będą świadczyli pomoc dwaj Podsekretarze.

5) Obydwie Rady składają się z członków i konsultorów, wybieranych w odpowiedni sposób, których nominacja będzie należała do Stolicy Apostolskiej.

6) Wszystkie funkcje (tj. Przewodniczącego, Wiceprzewodniczącego, Sekretarza i Podsekretarzy) będą wygasać po upływie pięciolecia. Będzie jednak pozostawało w mocy Stolicy Apostolskiej, po upływie pięciolecia, powierzenie tych funkcji tym samym, co przedtem osobom.

7) Rada Świeckich i Papieska Komisja studiów Sprawiedliwość i Pokój na sposób eksperymentu zostają ustanowione na pięciolecie. Wypełnianie bowiem funkcji i praktyka mogą podsunąć wiele korzystnych zmian, dotyczących ich celów i stałej organizacji.

8) Siedzibą obydwu Rad będzie Rzym.

9) Zarządzamy ponadto, by z dniem dzisiejszym skończyła się nieobowiązywalność prawa, dotycząca Dekretu Soboru Powszechnego, zaczynającego się od słów: Apostolicam actuositatem. Do Biskupów jednak i Konferencji Biskupich należeć będzie realizacja w swoich diecezjach i krajach niniejszego Dekretu.

Z istnienia tych dwóch Rad, które chętnie powołaliśmy do życia rodzi się w Nas pewna i silna nadzieja, że ludzie świeccy członkowie Ludu Bożego, którym przez to oficjalne zarządzenie daliśmy nowy dowód Naszego uznania i życzliwości - będą się czuli odtąd ściślej związani z działalnością i zapobiegliwością Stolicy Apostolskiej oraz w przyszłości bardziej poświęcą na co dzień świętemu Kościołowi pracę, siły, gorliwość.

Cokolwiek zaś zostało tym Naszym Pismem wydanym z własnej woli zarządzone, to nakazujemy uważać za zatwierdzone, bez względu na jakiekolwiek inne zarządzenia.

Dan w Rzymie, u św. Piotra, dnia 6 stycznia, w uroczystość Objawienia Pańskiego, 1967 roku, czwartego Naszego Pontyfikatu.

PAULUS PP. VI

---