Wielki Post - czas naszego odnowienia w Chrystusie

Umiłowani Synowie i Córki,

Upłynęło już około dziesięciu miesięcy od czasu ogłoszenia Roku Świętego. "Odnowienie" i "pojednanie" są głównymi motywami tej uroczystości: one są właśnie Naszymi nadziejami, pokładanymi w Jubileuszu; ale - jak zaznaczyliśmy - nie będą one miały pożądanej skuteczności, jeżeli nie nastąpi w nas "zerwanie z grzechem" (p. Alokucja z dn. 9 maja 1973).

Oto już nadszedł Wielki Post - stosowny czas dla naszego odnowienia się w Chrystusie, pojednania się z Bogiem i naszymi braćmi. Wielki Post w rzeczywistości to łączenie się nasze z Męką i Zmartwychwstaniem Chrystusa Pana, poprzez zerwanie z grzechem, z niesprawiedliwością i z innymi przejawami egoizmu.

Pragniemy tedy dzisiaj położyć nacisk na sprawę "zerwania z grzechem", czego wymaga duch Wielkiego Postu: zerwanie ze zbytnim przywiązaniem do dóbr materialnych, czy będą one liczne, jak w wypadku bogatego Zacheusza (p. Łuk. 19,8) czy małe, jak w przypadku biednej wdowy, chwalonej przez Chrystusa (p. Mar. 12 ,43).

Wymowne są słowa św. Bazylego, wypowiedziane kiedyś do bogatych: "Chleb, który macie w nadmiarze, jest chlebem zgłodniałych: szata wisząca w waszej szafie, jest ubraniem dla tych, którzy są nadzy: obuwie, którego wy nie nosicie, jest obuwiem ubogich: pieniądze, które wy trzymacie w ukryciu, są pieniędzmi ubogich: uczynki miłości, których wy nie wykonujecie, są także niesprawiedliwością, którą wy wyrządzacie" (Homilia VI na Ewang. Łk. 18, P. G. XXXI, Kol. 275).

Takie słowa zastanawiają nas, w okresie kiedy nienawiść i konflikty powstają z powodu niesprawiedliwości tych, którzy gromadzą bogactwa, podczas gdy drudzy nic nie posiadają i tych, którzy troszczą się więcej o swoje jutro, niż o dzisiaj swych braci: tych, którzy albo z powodu nieświadomości albo egoizmu, nie chcą wyzbyć się rzeczy zbytecznych, na korzyść tych, którzy nie posiadają rzeczy niezbędnie koniecznych (Enc. Mater et Magistra).

A jakże nie wspomnieć na tym miejscu o odnowie i pojednaniu, których oczekuje i które zapewnia pełnia jedynej Uczty Eucharystycznej? Kiedy bowiem łączymy się z Ciałem Chrystusa, musimy szczerze pragnąć, aby nikt nie był pozbawiony rzeczy koniecznych, nawet kosztem swego osobistego wyrzeczenia, gdyż w przeciwnym razie będziemy zniewagą dla Kościoła, Ciała Mistycznego Chrystusa, którego jesteśmy członkami. Św. Paweł w swoich napominaniach, skierowanych do Koryntian, ostrzega przed niebezpieczeństwem nagannego zachowania się pod tym względem (I Kor. 11, 17 nn).

Zgrzeszylibyśmy przeciwko tej jedności umysłów i serc, jeżeli byśmy dzisiaj odmówili milionom braci koniecznej pomocy do ich ludzkiego rozwoju. W czasie Wielkiego Postu Kościół i jego instytucje charytatywne coraz więcej zachęcają chrześcijan do wspierania tego wielkiego przedsięwzięcia. Ogłaszać Jubileusz oznacza przepowiadać to wewnętrzne, i radosne wyrzeczenie się samego siebie, które nas jednoczy z prawdą o sobie samym i o rodzinie ludzkiej, tak jak pragnie tego Bóg. W taki to sposób obecny Wielki Post może nam dać także w tym życiu, oprócz zapewnienia nagrody niebieskiej, stokrotną nagrodę, przyrzeczoną przez Chrystusa tym, którzy wspaniałomyślnie rozdają swoje dobra.

Umiejętnie wsłuchujmy się w podwójne echo tego Naszego Orędzia: echo głosu Chrystusa, który mówi i zachęca, oraz echo jęków ludzkości, która płacze i błaga o pomoc.

My wszyscy - Biskupi i kapłani, zakonnicy i świeccy, młodzi i starzy, pojedynczo, czy jako członkowie stowarzyszeń, jesteśmy zobowiązani do zabrania się do tego dzieła, dzielenia się w miłości, ponieważ to jest jednym z nakazów Pańskich.

Każdemu z Was udzielamy naszego Apostolskiego Błogosławieństwa: w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Źródło: Wiadomości Diecezjalne, Katowice 42(1974) 66 - 67.

opr. kkk/mg