Ożywiajcie ducha modlitwy i zapał apostolski

Kard. Tarcisio Bertone

Ożywiajcie ducha modlitwy i zapał apostolski

Homilia podczas Mszy św. w sanktuarium w Castel Sant'Elia

W niedzielę 13 maja Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone SDB udał się do sanktuarium Matki Bożej «ad Rupes» (Matki Bożej Skalnej) w Castel Sant'Elia, gdzie przewodniczył Mszyśw. z okazji dorocznej pielgrzymki włoskiej diecezji Civita Castellana, na której terenie znajduje się sanktuarium. W 1982 r. papież Jan Paweł II opiekę nad nim powierzył braciom i siostrom ze Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła, założonego przez bł. Bronisława Markiewicza (1842-1912). W tym roku pielgrzymka diecezjalna miała szczególnie podniosły charakter, bowiem michalici obchodzą Jubileuszowy Rok z okazji 100. rocznicy śmierci błogosławionego założyciela i 30. rocznicę swojej posługi w sanktuarium Matki Bożej «ad Rupes» w Castel Sant'Elia. Uroczystą Mszęśw. z kard. Bertone koncelebrowali m.in. ordynariusz diecezji Civita Castellana bp Romano Rossi i jej były ordynariusz bp Divo Zadi, księża prałaci z Sekretariatu Stanu Lech Piechota i Tymon Tytus Chmielecki, księża michalici: podsekretarz Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych Bogusław Turek, przełożony generalny zgromadzenia Kazimierz Radzik, przełożony wiceprowincji włosko-szwajcarskiej Bogdan Kalisztan, prokurator generalny Marian Babula, rektor sanktuarium w Castel Sant'Elia i przełożony tamtejszej wspólnoty Piotr Burek. W nabożeństwie wzięli udział przedstawiciele lokalnych władz cywilnych i wojskowych, wśród nich liczni burmistrzowie gmin znajdujących się na terenie diecezji Civita Castellana. Na zakończenie Mszy św. Kardynałowi Sekretarzowi Stanu — którego homilię zamieszczamy obok — został ofiarowany medal upamiętniający Jubileuszowy Rok Michalickich Zgromadzeń z okazji 100.rocznicy śmierci bł. Bronisława Markiewicza.

Drodzy bracia i siostry!

Z radością przyjąłem zaproszenie, by przewodniczyć celebrowaniu Eucharystii w tym sanktuarium Matki Bożej ad Rupes z okazji dorocznej pielgrzymki diecezjalnej. Serdecznie witam Jego Ekscelencję Romana Rossiego, waszego biskupa, i dziękuję mu za uprzejme słowa, jakie do mnie skierował. Witam, z wyrazami wdzięczności, ojca generała Kazimierza Radzika i konsultorki matki generalnej Natanaeli Bednarczyk, przełożonych zgromadzeń Świętego Michała Archanioła, z przełożonym wiceprowincji włosko-szwajcarskiej o. Bogdanem Kalisztanem. Witam panów: prefekta, questore, przedstawiciela przewodniczącego prowincji oraz wszystkich innych obecnych tu przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych.

Do wszystkich, którzy tu przybyliście, zwracam się z braterskim powitaniem. Przede wszystkim miło mi przekazać wam wyrazy serdeczności Ojca Świętego Benedykta XVI, który włącza się duchowo w nasze dziękczynienie; polecił mi on, bym przy tej okazji przekazał wam błogosławieństwo apostolskie, którego udzielę na zakończenie Mszy św.

Radość, o której wam mówiłem, rodzi się z faktu, że znajduję się dzisiaj tutaj, pośród was, w domu naszej Matki niebieskiej, którego początki sięgają VI w. i do którego od niepamiętnych czasów przybywają niezliczeni pielgrzymi, by wypraszać łaski duchowe i modlić się o dobra materialne, by przedstawiać Najświętszej Dziewicy swe «potrzeby, modlitwy i prośby», jak mówi starodawna modlitwa. W tym roku wasza pielgrzymka nabiera szczególnego znaczenia z różnych powodów. Przede wszystkim wpisuje się ona w przygotowania do ważnego wydarzenia kościelnego, jakim będzie beatyfikacja w Nepi czcigodnej sługi Bożej Cecylii Eusepi — za miesiąc, 17 czerwca. Ponadto w tym roku przypada 100. rocznica przekazania tego sanktuarium Stolicy Apostolskiej, której dziedzictwem stało się właśnie od 1912 r., z woli ówczesnego biskupa Sutri i Nepi — Bernarda Josefa Doebbinga. Wspominamy także 30. rocznicę obecności w tym miejscu Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła, któremu bł. Jan Paweł II właśnie w 1982 r. powierzył opiekę nad sanktuarium i posługę duszpasterską. Patrząc z wdzięcznością na te 30 lat posługi michalitów, pragnę wyrazić uznanie i wdzięczność za cenną misję, jaką męskie i żeńskie zgromadzenia Świętego Michała Archanioła pełnią tutaj oraz w różnych częściach Włoch i świata. To podziękowanie nabiera szczególnej wymowy, bowiem w tym roku mija sto lat od śmierci — 29 stycznia 1912 r. — bł. Bronisława Markiewicza, założyciela zgromadzeń michalickich.

Te okoliczności, które przydają szczególnie uroczystego charakteru dzisiejszej celebracji Mszy św., pobudzają nas do wysławiania Pana za wielkie rzeczy, jakie uczynił i nadal czyni pośród nas. W tym okresie paschalnym Kościół weseli się radosnym świętowaniem zmartwychwstania Pana, który objawił światu oblicze Boga, miłosiernego Ojca. Jak pisze ewangelista Jan: «W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu» (1 J 4, 9). Rzeczywiście miłość Boga została nam objawiona w męce i zmartwychwstaniu Jezusa, który wybawiając nas z niewoli grzechu, dał nam udział w życiu wiecznym. Jeżeli trwamy w jedności z Jezusem, w każdym z nas urzeczywistnia się największe przykazanie — wzajemnej miłości, która obala wszelkie przeszkody i każdego człowieka czyni bliźnim, którego mamy kochać.

Właśnie w tej miłości, którą żył w stopniu heroicznym, wyróżnił się błogosławiony kapłan Bronisław Markiewicz, który ofiarował swoje życie Bogu i poświęcił się najuboższym, opuszczonym, udręczonym. Spośród «ostatnich» najbardziej miłował opuszczone dzieci, których pragnął zgromadzić możliwie jak najwięcej, aby ofiarować im — poprzez sakramenty — miłość Bożą i w ten sposób «wynagrodzić» im za ową miłość rodziców, której być może nigdy nie zaznały. Jak wiecie, już jako kapłan przybył on do Rzymu w 1885 r., by wstąpić do rodziny salezjańskiej, i dwa lata później złożył śluby zakonne na ręce św. Jana Bosko. Wielkodusznie oddawał się wychowywaniu i kształceniu jakże licznej młodzieży ubogiej i opuszczonej. Gdy powrócił do Polski i został proboszczem, założył instytut mający zajmować się formacją ubogiej i osieroconej młodzieży, aby móc ją karmić, jak zwykł był mawiać, «na ciele i duszy», to znaczy dając nie tylko wsparcie materialne, ale przede wszystkim duchowe i moralne, wychowując nastolatków na dobrych chrześcijan i przykładnych obywateli. Powoli wyłaniała się w ten sposób, z duchowości św. Jana Bosko, nowa rodzina zakonna, zgodnie z tym, co Duch Święty podpowiadał bł.Bronisławowi. Na łożu śmierci, gdy odchodził z tej ziemi, wzywał swoich synów duchowych, by pozostawali wierni całym sercem przykazaniu wzajemnej miłości: «Miłujcie się wzajemnie — powiedział — i miłujcie z całej duszy to święte dzieło». Z wiernością tej miłości wiązał on pomyślność i pomoc, jaką otrzymywał od Boga w prowadzeniu i rozwijaniu tego dzieła.

Drodzy przyjaciele, rocznica narodzin dla nieba waszego założyciela winna być zachętą dla jego duchowych synów do umacniania braterskich więzi i do kontynuowania rozpoczętego przez niego dzieła, aby z zapałem angażować się na nowo w działalność duszpasterską, kierując się przykładem jego życia i śmierci w jedności z Jezusem.

Za przykładem papieża LeonaXIII, który pod koniec XIX w. powierzył opiece św. Michała Archanioła cały Kościół, o. Markiewicz wybrał Księcia duchów niebieskich na patrona swoich dzieł i na potężnego opiekuna, aby strzegł i chronił od wszelkiego zła młodych ludzi, których wychowywał. Pisał on: «W chwilach tak trudnych należy mieć do pomocy w walce z przemożnymi potęgami zła więcej aniżeli jedno światło i jedną siłę nadprzyrodzoną. Wypada zatem w czasach obecnych zwrócić się ze szczególnym nabożeństwem i w sposób osobliwy do św. Michała Archanioła» (Powściągliwość i Praca, 1902 r.). Te słowa są wciąż aktualne, podobnie jak aktualna jest dziś nadal ta misja! W obliczu złego ducha, który bez ustanku stara się ujarzmić dusze, w obliczu coraz to nowych niebezpieczeństw, jakie czyhają na życie młodych ludzi i rodzin, powiedzenie «któż jak Bóg» staje się wezwaniem do oddawania czci i chwały Bogu, naszemu Stwórcy, który jako jedyny jest tego godzien, jest Jedynym, dla którego warto ofiarować własne życie, Tym, który jako jedyny jest w stanie spełnić nasze pragnienia dobra.

Drodzy przyjaciele, nawiązując do życzeń, jakie skierował do was Papież z okazji tego roku jubileuszowego, wyrażam ufność, że będzie on dla waszych zgromadzeń «jeszcze jedną okazją do odnowienia życia według charyzmatu życia waszego założyciela, ideału życia zakonnego, i docenienia dzieł przez niego dokonanych, w perspektywie nowej ewangelizacji». Dlatego zachęcam was, wraz z Ojcem Świętym, «abyście ożywiali ducha modlitwy i zapał apostolski, wywiązywali się odważnie ze swoich zadań, na wzór bł. Bronisława, jak również, abyście go naśladowali w całkowitym zawierzeniu Bogu» (List Ojca Świętego Benedykta XVI, 19stycznia 2012 r). Podejmijcie to wyzwanie z wielką determinacją, przeżywając w pełni waszą konsekrację ewangeliczną, która urzeczywistnia się w zaangażowaniu się z nową pasją w nauczanie, wychowywanie,formowanie, zwłaszcza zwalczanie ignorancji co do prawd Bożych. Przypomniał nam o tym także Ojciec Święty w homilii podczas Mszy św. Krzyżma w tym roku w Wielki Czwartek, mówiąc o «religijnym analfabetyzmie, szerzącym się w naszym, tak bardzo inteligentnym społeczeństwie. Podstawowe elementy wiary, które w przeszłości znało każde dziecko, są coraz mniej znane. Jednakże, aby żyć i kochać naszą wiarę, aby móc kochać Boga, a także stać się zdolni do słuchania Go we właściwy sposób, musimy wiedzieć, co Bóg nam powiedział; Jego słowo musi poruszyć nasz rozum i serce» («L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 5/2012, ss. 16-17).

W liturgii dzisiejszej niedzieli z mocą rozbrzmiewają słowa Jezusa, skierowane do każdego chrześcijanina: «To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem» (J 15, 12). Jeżeli nauczymy się widzieć rzeczywistość oczami wiary i pozostaniemy wierni temu przykazaniu, miłość Boża będzie mogła dotrzeć do każdego człowieka. Stanie się dla nas i dla wszystkich, do których jesteśmy posłani, źródłem, sensem i celem życia.

W tym sanktuarium w Castel Sant'Elia, poświęconym Najświętszej Maryi, w dniu, w którym obchodzimy rocznicę pierwszego objawienia się Matki Bożej w Fatimie, pragnę raz jeszcze wezwać was wszystkich, abyście trwali w miłości Chrystusa, biorąc przykład z Maryi Dziewicy, Matki Zbawiciela, której życie upływało pod znakiem rozpoznawania i wypełniania woli Bożej, od Jej fiat w Nazarecie aż po Kalwarię.

Przyjmując za swoje hasło bł.Bronisława Markiewicza: «Bóg ponad wszystko», prośmy o łaskę wierności zamysłowi miłości Ojca niebieskiego, z pragnieniem, by wypełniać we wszystkim Jego wolę. Niech Królowa Apostołów będzie dla każdego z nas zawsze niezawodną przewodniczką, w szczególności dla was wszystkich, członków zgromadzeń michalickich.

opr. mg/mg