Aspekty systematyczne

Ulrich Niemann Marion Wagner EGZORCYZMY CZY TERAPIA? ISBN: 978-83-7318-885-3 wyd.: Wydawnictwo WAM 2008

Wybrane fragmenty Wprowadzenie do wydania polskiego Jednostronna interpretacja przypadku Klingenberg? Wstęp Wiara religijna i jej zastosowanie w terapii Rzeczywistość diabła i demonów Aspekty systematyczne Analogia do aniołów Dzisiejsze znaczenie

Aspekty systematyczne

W przypadku aniołów, podobnie jak w przypadku demonów, chodzi o stosunek jednego do wielu (jeden Bóg i wielu aniołów; jeden Belzebub i wiele demonów).

Jeśli chodzi o diabła i demony, to głównym wątkiem jest tu motyw walki o panowanie nad stworzeniem. Władza uzewnętrznia się jako obrona lub zniszczenie. Jeśli mamy do czynienia z jakąś władzą-mocą, sprawowaną i wykorzystywaną do realizacji własnych celów, to może ją pokonać jedynie wszechmoc. Sama dobra wola czy cnota tu nie wystarczą.

W każdym razie nie jest tu wskazana jakaś w pierwszym rzędzie moralna interpretacja. Najważniejszą cechą demonów nie jest to, że są niemoralne, złe. Przede wszystkim nie są święte, bo zagrażają życiu i je niszczą. Z tego też powodu można powiedzieć, że atakują sam szczyt piramidy moralności.

Gdy Jezus pertraktuje z demonami lub rozmawia z diabłem, nie chodzi bynajmniej o osoby w naszym dzisiejszym tego słowa znaczeniu. Te istoty nie mają ani psychicznego świata wewnętrznego, ani ciała. Wszystko, czego możemy się o nich dowiedzieć, zawiera się w ich imionach. Ich funkcja sprowadza się do bycia „duchami służebnymi” lub bycia „ustanowionymi ponad” obszarami stworzenia. Wysłuchują próśb i rozkazów.

Ich istotę stanowi symulacja. Istnieją dwa rodzaje naśladownictwa, dobre naśladownictwo (imitacja, naśladowanie) i złe naśladownictwo, symulacja właśnie. Demony udają:

1) anioły (anioły Szatana naśladują anioły światła, 2 Kor 11, 14)

2) osobowość człowieka (demon we mnie mówi jak ja). Odznaczają się pseudo-podmiotową fizjologią, stąd określenie demona jako „duchowego raka”.

3) jako bałwany demony udają Boga (1 Kor 10, 20-22).

4) demony przedstawiają kłamstwo jako prawdę objawioną głoszoną przez Kościół tak, iż nie sposób już odróżnić fałszu od prawdy.

5) całe Objawienie Jana jest zbudowane według schematu pozorowania prawdy przez diabła.

Symulacja nie oznacza bynajmniej „pełnowartościowego” ekwiwalentu, lecz przedstawia gorsze naśladownictwo. I tak „osobowość” diabła i demonów jest mniej wyraźna niż w przypadku Boga i jego aniołów. Tę prawdę ukazuje także Biblia, w której „osobowość” diabła jest ukazywana w sposób mniej dobitny niż „osobowość” Boga⁴. Dalej >>

⁴ Por. Klaus Berger, Ist Gott eine Person?, Gütersloh 2004, s. 101-102.

opr. aw/aw