Kobiety latynoamerykańskie

 „Kościół katolicki, naśladując Jezusa, musi być bardzo wolny od uprzedzeń, stereotypów i dyskryminacji, których przedmiotem była kobieta. Wspólnoty chrześcijańskie muszą dokonać poważnego przeglądu swojego życia, stawiając sobie za cel nawrócenie duszpasterskie, które pozwoli im poprosić o przebaczenie za wszystkie sytuacje, w jakich były one i wciąż są współodpowiedzialne za zamachy na jej godność”. Biorąc tę refleksję za punkt wyjścia, zgromadzenie plenarne Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, któremu przewodniczył kard. Marc Ouellet, opracowało w Watykanie od 6 do 9 marca serię zaleceń duszpasterskich oraz przedstawiło „w poważny sposób kwestię zwołania synodu Kościoła powszechnego poświęconego kobiecie” na wzór synodów poświęconych rodzinie i młodzieży.

Deklarację, składającą się z czternastu punktów, cechuje teologiczne spojrzenie na wielkość godności i powołań kobiet w zgodności z Objawieniem, temat, który pogłębia kard. Ouellet w wywiadzie z socjolożką Marią Lią Zervino. Artykuły zawarte w tym numerze miesięcznika przedstawiają trudności, nadzieje i oczekiwania kobiet latynoamerykańskich w dzisiejszym Kościele, na podstawie doświadczeń świeckich i sióstr zakonnych działających w instytucjach kościelnych. Jak twierdzi bowiem s. Mercedes Leticia Casas Sánchez, Meksykanka pracująca na rzecz migrantów na obszarach graniczących ze Stanami Zjednoczonymi, „zgodnie z wielowiekową tradycją, w naszym regionie wiara jest przekazywana przez kobiety”.

We wszystkich artykułach kryterium jest zasada wzajemności jako klucz do interpretacji stosunków między kobietami i mężczyznami, z uwydatnieniem logiki „działania razem” i „relacji”. Brazylijska teolożka Maria Clara Bingemer utrzymuje, że „obok i oprócz tradycyjnego modelu parafii, gdzie posługi były w nadmierny sposób skoncentrowane w rękach kapłana, Kościół w Brazylii przyjął w wielu swoich diecezjach model kościelnych wspólnot podstawowych, a wybór ten umożliwił wielu kobietom wykorzystanie swoich zdolności w zakresie koordynacji, zarządzania i organizacji”. Według historyczki Marii Luisy Aspe Armelli „kobiety są najlepszym obliczem Kościoła w Meksyku i w całej Ameryce”, ponieważ „nie jesteśmy częścią struktury Kościoła, jesteśmy jego infrastrukturą”. A infrastruktura jest tym, czego nie widać, lecz co podtrzymuje całą budowlę.

Wkrótce kolejne teksty z najnowszego numeru „Kobiety-Kościół-Świat”. Cały numer w jęz. włoskim można pobrać pod adresem: http://www.osservatoreromano.va/vaticanresources/pdf_supplement/Donne_maggio_2018_3.pdf

opr. mg/mg