Życie jest darem

W dniach od 12 do 14 października 2007 roku odbyła się w Brnie, w Czeskiej Republice Międzynarodowa Konferencja Bioetyczna — „Życie jest darem”. Organizatorami konferencji był: Episkopat Czech, Uniwersytet Masaryka w Brnie, Fakultet Teologiczny Uniwersytetu Palackého w Ołomuńcu oraz Bioetyczne Centrum „Hippokrates” w Brnie, wespół z Narodowym Centrum Rodzinnym, Caritas Brno a także Katolickim Stowarzyszeniem Studentów oddział w Brnie.

Przewodniczącym konferencji z ramienia Episkopatu Czech był Ordynariusz Diecezji Brno biskup Vojtěch Cikrle, koordynatorem konferencji był prof. n.med. Květoslav Šipr, członek Papieskiej Akademii „Pro Vita„. Wśród zaproszonych gości byli obecni m.in.: prof. Petr Fialy, rektor Uniwersytetu im. Masaryka w Brnie, prof. Lubomír Dvořák, rektor Uniwersytetu im. Palackého w Ołomuńcu oraz inż. Stanislav Juránk, marszałek południowo morawskiego województwa. Szczególnym gościem konferencji był arcybiskup Elio Sgreccia, przewodniczący Papieskiej Akademii „Pro Vita”, który wygłosił do uczestników wykład nt. „Nauka Jana Pawła II o godności ludzkiego życia” z okazji 20-tej rocznicy wydania papieskiej instrukcji „Donum Vitae”.

Tematyka konferencji poruszała ideę „życie” człowieka. Wykładowcami byli kierownicy katedr z dziedziny: medycyny, biologii, prawa, filozofii i teologii, różnych uniwersytetów z Czech oraz z zagranicy. To, co połączyło ich wykłady, jakże różne z punktu widzenia reprezentowanych przez siebie dyscyplin, w jedną całość, to ich głębokie naukowe przeświadczenie, że człowieka należy chronić przede wszystkim wtedy, gdy jest „słaby”: na początku i na końcu jego życie. Stąd, zadaniem prof. Květislava Šipra, od ludzi nauki wymaga się, aby jednoznacznie wypowiadali się na formułowane przez naukę pytania — pytania dotyczące ludzkiego życia. Według doc. dr. n.med. Petra Hacha i doc. dr. n.med. Jitkí Kočové wynika to z faktu, że coraz większy priorytet daje się jedynie „zdrowiu” człowieka, zapominając o całościowym wymiarze „życia” człowieka, w którego strukturę jest także wpisana choroba i śmierć. Życie bowiem, jak to podkreślił prof Václav Pospíšil nie ma jedynie empirycznego charakteru, ale także wymiar „nad” empiryczny, dlatego biologia i biomedycyna coraz częściej poszukują swej bazy naukowej w definicjach filozoficznych, czy teologicznych. Ta głęboka współpraca, zdaniem doc. Petra Volka, prowadzi w kierunku oddania rzetelnej informacji o człowieku jako całości psycho-fizycznej, o początku jego życia, które jest jedyne i wyjątkowe. Ową współpracę wymusza również zdaniem dr. Marka Váchy współczesna rzeczywistość, której wyznacznikiem jest szybki postęp techniczny; postęp, który nade wszystko zmusza ludzi nauki, aby częściej niż było to w przeszłości pytać się i konsultować, czy dobru człowieka służy wszystko, co zostało udowodnione. Dlatego, jak to podkreślił prof. Miroslav Zedníček istnieje duże zainteresowanie wśród ludzi różnych naukowych profesji bioetyką, która znajduje się na polu naukowym między filozofią a naukami przyrodniczymi. Stąd nieustannie wzrasta nowy poczet filozofów, teologów, prawników, lekarzy i biologów, którzy uważają tę dyscyplinę za przedmiot swych osobistych zainteresowań w rozwiązywaniu bioetycznych problemów, w ramach reprezentowanych przez siebie kierunków naukowych.

Myśl, że ludzka godność należy się bez wyjątku każdemu człowiekowi i jako taka musi być przez świat nauki bez jakichkolwiek warunków uznana stała się mottem telegramu, jaki został wysłany Ojcu Świętem Benedyktowi XVI i Prymasowi Czech kardynałowi Miroslavoví Vlkoví.

opr. mg/mg