Wspólnie z Janem Pawłem II

Jubileusz biskupów, obchodzony w Rzymie od 6 do 8 października 2000 r., należy do ważnych wydarzeń Roku Jubileuszowego. Brało w nim udział około 1500 biskupów, w tym 48 z Polski. Wielu podkreślało, że było to największe zgromadzenie biskupów od czasów zakończenia Soboru Watykańskiego II.

W ramach Jubileuszu biskupów miały miejsce następujące celebracje i spotkania: w piątek — nabożeństwo pokutne w Bazylice św. Jana na Lateranie, w sobotę — nabożeństwo misyjne w Bazylice św. Pawła za Murami, spotkanie z Ojcem Świętym w auli Pawła VI i Różaniec z Ojcem Świętym na Placu św. Piotra oraz w niedzielę — Msza św. połączona z zawierzeniem Matce Bożej trzeciego tysiąclecia. Ta Eucharystia była punktem kulminacyjnym całego Jubileuszu biskupów

6 października biskupi zgromadzili się na placu przed Bazyliką św. Jana na Lateranie, by uczestniczyć w nabożeństwie pokutnym, któremu przewodniczył nowy prefekt Kongregacji Biskupów, arcybiskup Giovanni Battista Re. Przy śpiewie Litanii do Wszystkich Świętych biskupi przeszli przez Drzwi Święte Bazyliki. W homilii arcybiskup Re podkreślił, że za słowami powinno stać życie, oraz zaproponował rachunek sumienia z duchowego i pasterskiego zaangażowania biskupów. Kilkakrotnie powracało w nim pytanie postawione przez Jezusa Piotrowi: „Czy miłujesz Mnie?”. Po homilii miały miejsce akt pokuty, przekazanie znaku pokoju i dziękczynny śpiew. Była również okazja do spowiedzi. Wychodząc z Bazyliki, biskupi składali ofiary na potrzeby biednych Kościołów. Pokuta i preferencyjna opcja na rzecz ubogich — cechy Roku Jubileuszowego — także zostały zaakcentowane na Jubileuszu biskupów.

Następnego dnia przed Bazyliką św. Pawła za Murami księża biskupi uczestniczyli w nabożeństwie misyjnym, któremu przewodniczył kard. Józef Tomko, prefekt Kongregacji Ewangelizacji Ludów. Mówił on o źródle misji, o mandacie misyjnym przekazanym Apostołom i o trosce biskupów o misję ad gentes. Przy śpiewie Magnificat biskupi opuszczali Bazylikę, udając się na audiencję do Ojca Świętego w auli Pawła VI.

Ojciec Święty w swym przemówieniu przypomniał najpierw Sobór Watykański II, w którym sam brał czynny udział, i wyraził radość ze spotkania z Kolegium Biskupów w tak wielkim gronie. Życzył biskupom, by czas ich pobytu w Stolicy Apostolskiej stał się godziną duchowego wytchnienia. Ojciec Święty powiedział, że Jubileusz to „wezwanie do zmierzenia się z miłością, która pulsuje w sercu Chrystusa” i apelował o osobistą świętość biskupów, bo Wielki Jubileusz ogłoszony został właśnie „dla rozbudzenia w każdym wierzącym prawdziwej tęsknoty za świętością”. Nawiązał do trzech najważniejszych aspektów posługi każdego biskupa, jakimi są nauczanie, uświęcanie i rządzenie. Papież wezwał hierarchów do odważnego przepowiadania Chrystusa. Na koniec Ojciec Święty zaakcentował „opcję preferencyjną na rzecz ubogich”. Po błogosławieństwie apostolskim udzielonym zgromadzonym kardynałowie i przewodniczący Konferencji Episkopatów spotkali się indywidualnie z Ojcem Świętym.

Tego samego dnia, we wspomnienie Matki Bożej Różańcowej, po południu na Placu św. Piotra pojawiła się przywieziona z Fatimy figura Matki Bożej. Rozpoczęło się nabożeństwo różańcowe, któremu przewodniczył Ojciec Święty. Brało w nim udział około 60 kardynałów i około 1400 biskupów oraz wielotysięczna rzesza wiernych. Rozważanie tajemnic chwalebnych Różańca związane było z poszczególnymi kontynentami: Oceanią, Azją, Ameryką, Afryką i Europą. Przed każdą tajemnicą jeden z biskupów czytał fragment Pisma św., a kardynał fragment dokumentu synodu poświęconego danemu kontynentowi. Następnie kardynał odmawiał modlitwę Ojcze nasz, a Pozdrowienie Anielskie odmawiały rodziny reprezentujące dany kontynent. Ostatnią tajemnicę prowadziła siostra Łucja z klasztoru karmelitanek w Koimbrze, z którym połączono się za pośrednictwem telewizji.

W przemówieniu pod koniec nabożeństwa Ojciec Święty wyraził radość z tego, że gości figurę Matki Boskiej Fatimskiej wraz z licznymi współbraćmi w biskupstwie, kapłanami, zakonnikami, zakonnicami i wiernymi, którzy przybyli tego wieczoru na ten plac. Papież zaznaczył: „Maryja nie przestaje kierować naszego wzroku ku chwale Chrystusa zmartwychwstałego, w którym objawia się zwycięstwo Boga i Jego planu miłości nad złem i śmiercią. Jako biskupi, mający udział w cierpieniach i chwale Chrystusa (por. 1 P 5,1), jesteśmy pierwszymi świadkami tego zwycięstwa, będącego fundamentem pewnej nadziei dla każdej osoby i całego rodzaju ludzkiego”. Przypomniał, że w niedzielę po liturgii eucharystycznej dokona wraz z biskupami zawierzenia Maryi trzeciego tysiąclecia i dodał: „W kontekście Wielkiego Jubileuszu chcieliśmy wyrazić wdzięczność Kościoła za matczyną opiekę, którą Maryja zawsze okazywała swoim dzieciom, pielgrzymującym w czasie. Nie ma stulecia, nie ma narodu, w którym nie czułoby się Jej obecności i w którym nie niosłaby Ona wiernym, szczególnie maluczkim i biednym, światła, nadziei i pociechy”.

Na zakończenie nabożeństwa troje dzieci portugalskich, przebranych za fatimskich pastuszków, złożyło kwiaty przed figurą Matki Boskiej.

W niedzielę, 8 października, procesja biskupów i kardynałów do ołtarza ustawionego na Placu św. Piotra trwała ponad pół godziny. Msza św. o godz. 10.00 była punktem kulminacyjnym Jubileuszu biskupów. W procesji przyniesiono przed ołtarz figurę Matki Boskiej Fatimskiej. Biskupi pod przewodnictwem Jana Pawła II wraz z wielotysięczną rzeszą wiernych trwali jednomyślnie na modlitwie z Matką Jezusa.

W homilii Ojciec Święty zwrócił uwagę na to, że Plac św. Piotra przypomina wielki wieczernik i mówił o mądrości serca, która jest darem Bożym i w której można ująć owoc tego jubileuszowego zgromadzenia. Papież przypomniał: „Biskup, następca Apostołów, jest kimś, dla kogo Chrystus jest wszystkim. Razem ze świętym Pawłem może on codziennie powtarzać: »Dla mnie żyć — to Chrystus...«”. Słowa Ojca Świętego o biskupach — świadkach wiary wyniesionych do chwały ołtarzy — przerywane były oklaskami. Wspominając akt zawierzenia Matce Bożej, Ojciec Święty powiedział: „Akt ten przeżyjemy w duchu kolegialnym, czując bliskość z nami licznych biskupów, którzy we własnych stolicach przyłączają się wraz ze swymi wiernymi do tego aktu. Czczona figura Matki Boskiej Fatimskiej, którą z radością gościmy wśród nas, pomaga nam przeżywać na nowo doświadczenie pierwszego Kolegium Apostolskiego, zgromadzonego na modlitwie w Wieczerniku wraz z Maryją, Matką Jezusa”.

Klęcząc przed figurą Matki Boskiej Fatimskiej, Następca św. Piotra odmówił akt zawierzenia Jej Kościoła. Razem z nim odmawiali go zebrani biskupi.

W rozmowach po uroczystości biskupi wyrażali radość z tego kolegialnego aktu. Matce Bożej, obdarzonej w czasie Soboru Watykańskiego II tytułem Matki Kościoła, powierzone zostały na nowo losy Mistycznego Ciała Chrystusa. Ojciec Święty wielokrotnie sam zawierzał Kościół i siebie Matce Bożej. Teraz uczynił to razem z biskupami całego świata.

opr. mg/mg