Magnifikat Maryi i Kościoła

Po przyjęciu w Nazarecie Słowa, które w Maryi stało się Ciałem, idzie Ona do Elżbiety. Wystarczyła informacja, że Jej krewna także oczekuje narodzin dziecka. Spotkanie z Bogiem i przyjęcie Jego łaski przynagla do wyjścia z domu. Zawsze też prowadzi na spotkanie z człowiekiem. Maryja jest wzorem zanoszenia Jezusa Chrystusa ludziom tęskniącym za Bogiem i człowiekiem, ludziom potrzebującym pomocy.

Benedykt XVI w encyklice „Deus caritas est” napisał o Maryi w kontekście Jej spotkania z Elżbietą i hymnu uwielbienia: „Magnificat - który można określić portretem Jej duszy - jest w całości utkany z nici Pisma Świętego, z nici Słowa Bożego. W ten sposób objawia się, że w Słowie Bożym czuje się Ona jak u siebie w domu, z naturalnością wychodzi i wchodzi z powrotem. Ona mówi i myśli według Słowa Bożego; Słowo Boże staje się Jej słowem, a Jej słowo rodzi się ze Słowa Bożego” (41). 

Kościół codziennie w modlitwie Nieszporów odmawia hymn Magnifikat. Ta pieśń „utkana z nici Pisma Świętego” zawiera uwielbienie i dziękczynienie za wszystko, co Bóg uczynił dla Maryi i dla Kościoła, czyli również dla nas. Modlitwa ta, uczy nas wdzięczności wyrażanej słowami i życiem na wzór Maryi Niewiasty Eucharystii.