Ogień Ducha

Pragnienia Boga różnią się od pragnień ludzkich. My często zabiegamy o wojnę i rozłam tam, gdzie powinien panować pokój i zgoda, a z kolei szukamy zgody i kompromisu tam, gdzie potrzebny jest wyraźny sprzeciw wobec zła. „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął” – mówi dziś Jezus. Jak przypomnieliśmy sobie kilka tygodni temu, tym ogniem, który ma rozpalić ziemię, jest Duch Święty.

Duch Boży nie przynosi światu błogiego, „świętego spokoju”. Jest dynamiczny jak ogień – płonie i pochłania wszystko, co nieświęte. Stawia jasne granice między dobrem a złem. Nie szuka pokoju za wszelką cenę, ale inspiruje do sprzeciwu wobec niesprawiedliwości i grzechu. Duch Święty nie godzi się na to, co skażone jest złem. Przychodzi, by unicestwić grzech, oczyścić człowieka i przygotować nowy, Boży porządek świata.

Nie łudźmy się: dopóki istnieje grzech, na ziemi nie będzie pełnego pokoju ani szczęścia. Walkę o lepszą przyszłość trzeba rozpocząć od własnego serca – od wyrzeczenia się zła i przywiązania do grzechu. Zaufajmy Bogu i poddajmy się działaniu Ducha Świętego. Niech On nas oczyszcza i uświęca.