8
września
niedziela
XXIII Tydzień zwykły
Rok liturgiczny: B/II
Pierwsze czytanie:
Iz 35, 4-7a
Psalm responsoryjny:
Ps 146 (145), 6c-7. 8-9a. 9b-10 (R.: por. 1b)
Drugie czytanie:
Jk 2, 1-5
Werset przed Ewangelią:
Mt 4, 23
Ewangelia:
Mk 7, 31-37

Patroni:

  • Narodziny NMP,
  • św. Hadrian,
  • św. Faust, Dius i Ammonius ,
  • św. Izaak,
  • św. Sergiusz Pp I,
  • św. Korbinian,
  • św. Piotr z Chavanon,
  • bł. Serafina Sforza,
  • św. Tomasz z Villa Nova,
  • bł. Tomasz Palaser, Jan Norton i Jan Talbot ,
  • św. Antoni od św. Bonawentury, Dominik Castellet i 20 towarz.,
  • bł. Fryderyk Ozanam,
  • bł. Józef Cecyl {Bonifacy} Rodríguez González, Teodemir Joachim {Adrianus} Sainz Sainz i Ewencjusz Ryszard {Euzebiusz Alfons} Urjurra ,
  • bł. Marinus Blanes Giner,
  • bł. Izmael Escrihuela Esteve,
  • bł. Paschalis Fortuńo Almela,
  • bł. Józefa od św. Jana Ruano García i Maria Bolesna od św. Eulalii Puig Bonany,
  • bł. Adam Bargielski,
  • bł. Władysław Błądziński

Liturgia na dzień 2024-09-08:

Pierwsze czytanie

Iz 35, 4-7a
Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Powiedzcie małodusznym: «Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, by was zbawić».

Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło wykrzyknie. Bo trysną zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie; spieczona ziemia zmieni się w pojezierze, spragniony kraj w krynice wód.

Psalm responsoryjny

Ps 146 (145), 6c-7. 8-9a. 9b-10 (R.: por. 1b)
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja

Bóg wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.

Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja

Pan przywraca wzrok ociemniałym, *
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.

Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja

Ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.

Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja

Drugie czytanie

Jk 2, 1-5
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła

Bracia moi, niech wiara wasza w Pana naszego, Jezusa Chrystusa uwielbionego, nie ma względu na osoby.

Bo gdyby przyszedł na wasze zgromadzenie człowiek przystrojony w złote pierścienie i bogatą szatę i przybył także człowiek ubogi w zabrudzonej szacie, a wy spojrzycie na bogato przyodzianego i powiecie: «Ty usiądź na zaszczytnym miejscu», do ubogiego zaś powiecie: «Stań sobie tam albo usiądź u podnóżka mojego», to czy nie czynicie różnic między sobą i nie stajecie się sędziami przewrotnymi?

Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czy Bóg nie wybrał ubogich tego świata na bogatych w wierze oraz na dziedziców królestwa przyobiecanego tym, którzy Go miłują?

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Mt 4, 23
Alleluja, alleluja, alleluja

Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mk 7, 31-37
Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.

Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.

Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I przepełnieni zdumieniem mówili: «Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Otwórz się!

ks. Marian Machinek MSF ks. Marian Machinek MSF

Niewątpliwie brak słuchu jest nie tylko poważnym problemem w codziennym życiu, ale – jak o tym mówią osoby niesłyszące – stanowi trudną do pokonania przeszkodę, która odgradza od relacji z innymi. Ktoś powiedział trafnie, że ślepota oddziela od rzeczy, natomiast głuchota oddziela od ludzi. Kto nie słyszy od urodzenia lub wczesnego dzieciństwa, ten jedynie z wielką trudnością potrafi posiąść zdolność mowy. Wielu informacji, które słyszący przyswajają spontanicznie i wręcz nieświadomie przez kontakt z innymi, osoby niesłyszące muszą się dopiero mozolnie nauczyć. Przywrócenie zdolności słyszenia jest dla każdego głuchoniemego jak otwarcie drzwi do ludzkiej społeczności. I zapewne tak też było w przypadku człowieka uzdrowionego przez Jezusa. 

Ta Markowa opowieść ma jednak niewątpliwie także drugie, duchowe znaczenie. Bo niezdolność duchowego słyszenia może nieść jeszcze poważniejsze skutki. Ktoś, kto długi czas, albo wręcz od dzieciństwa, przebywa w środowisku wrogim Bogu lub obojętnym na Niego, może duchowo ogłuchnąć. Nie słyszy po prostu Bożego głosu, nawet jeżeli od czasu do czasu słyszy treść Ewangelii. Jego umysł działa jak filtr, zatrzymujący przesłanie dotyczące zbawienia, a przepuszczający jedynie pozbawioną znaczenia kaskadę biblijnych słów i zdań. Ktoś taki jest nie tylko głuchy na Ewangelię, ale nie ma też na temat Boga nic do powiedzenia. I dlatego nie ma też Bogu nic do powiedzenia. Duchowa głuchota czyni człowieka duchowo niemym.

Tym, co z jednej strony wydaje się nam  dziwne w tej opowieści, są gesty Jezusa wobec chorego. Z drugiej jednak strony właśnie ten szczegół jest niezwykle ujmujący: Jezus dotyka stojącego przed Nim człowieka. Słowo, które przywraca mu zdolność słyszenia i mowy jest poprzedzone wezwaniem „Effatha” – Otwórz się!  To samo wezwanie Jezus wypowiada nad każdym duchowo głuchoniemym: Otwórz się na Boże działanie! Jezus dotyka Cię, by przywrócić Ci duchowy wzrok i zdolność mówienia o Nim w kontaktach z innymi i do Niego w modlitwie, a wraz z tymi duchowymi władzami – przywraca Ci pełnię człowieczeństwa.