„Bóg idzie ze swoim ludem”. Orędzie Ojca Świętego Franciszka na 110. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy 2024
W Orędziu na Dzień Migranta i Uchodźcy 29 września 2024 papież zachęca do refleksji nad tym, że wszyscy jesteśmy „w drodze”, nie mając na ziemi swojego trwałego domu, tak jak Izraelici zmierzający do ziemi obiecanej. Z tej świadomości wypływa wzajemna troska o siebie, a zwłaszcza o najsłabszych i najbardziej potrzebujących, do których należą migranci.
Kim jest chory? Dla świata to problem, który trzeba usunąć. Dla Chrystusa: umiłowana córka, umiłowany syn
Dwie książki, dwie perspektywy. Wydana właśnie „Inwazja uzdrawiaczy ciał” to znakomita prezentacja tego, jak świat postrzega chorego: jako coś zbędnego, ewentualnie „sprawę do załatwienia”. Lektura tej cynicznej publikacji może doprowadzić do załamania. Na szczęście jest i druga książka, pisana z perspektywy kapelana szpitalnego. Ta podnosi na duchu i samych chorych, i tych, którzy doświadczają choroby swoich bliskich.
Polska Służba Zdrowia w Bazylice św. Piotra: „bądźcie namacalnymi znakami nadziei dla wielu braci i sióstr”
Do wrażliwości na cierpienie drugiego człowieka, aby nie zgubić go w systemie opieki zdrowotnej zachęcał dziś bp Romuald Kamiński podczas Jubileuszu Służby Zdrowia w Bazylice św. Piotra. „Dzieła miłosierdzia są również dziełami nadziei” – powiedział do zgromadzonych, nawiązując do tematu Roku Jubileuszowego.
Papieskie orędzie na Dzień Młodzieży: życie chrześcijanina jest pielgrzymką, a nie turystyką!
W orędziu na XXXIX Światowy Dzień Młodzieży, który był obchodzony w Niedzielę Chrystusa Króla Wszechświata, Ojciec Święty zaprosił młodych ludzi, by nie wędrowali przez życie jak turyści, chwytający „jedynie krótkie chwile i ulotne doświadczenia, utrwalone za pomocą selfie”, ale by stawali się pielgrzymami, doświadczającymi w drodze Bożej obecności.
Biskup Ignacy Świrski, „ojciec ubogich”. Miał puste kieszenie, bo swoje wynagrodzenie oddawał potrzebującym
Biskup Ignacy Świrski sprawował swoją posługę w trudnych latach powojennych. Komunistyczne władze bardzo niechętnie patrzyły na jego działalność, on jednak nie zrażał się, troszczył się o ubogich – tak jak to czynił wcześniej jako profesor Uniwersytetu Wileńskiego. Wielokrotnie jego własne kieszenie świeciły pustkami, bo swoje wynagrodzenie oddawał na rzecz potrzebujących.
