Znaleziono 213 wyników
Nie cierpiętnictwo, ale akceptacja. Apostolstwo Chorych to udział w zbawczym dziele Chrystusa
Do wspólnoty Apostolstwa Chorych należą osoby dotknięte chorobą, które świadomie i dobrowolnie postanowiły w swoim trudnym i bolesnym doświadczeniu zaakceptować fakt cierpienia z poddaniem się woli Bożej, złączyć się w cierpieniu z umęczonym Jezusem i wraz z Nim ofiarować swój ból za zbawienie świata – pisze ks. Antoni Bartoszek.
„Jesteśmy w zwrotnym punkcie historii”. P. Kowal o pomocy dla Ukrainy i perspektywach jej odbudowy po wojnie
„Intencje Putina są jasne. Kiedy czytamy różne fachowe analizy, widać z nich, że Putin szykuje się do znacznie większej operacji niż tylko podporządkowanie sobie Ukrainy. Ideologicznie jest to operacja przeciwko całemu Zachodowi” – mówi prof. Paweł Kowal, przewodniczący Sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych i Pełnomocnik Rządu RP ds. Odbudowy Ukrainy.
Matka ks. Olszewskiego po raz pierwszy mogła odwiedzić syna w areszcie
„To było trudne, dlatego że Michał się bał i ja się bałam, ale wielka radość z tego, że wreszcie go zobaczę, cały czas mieszała się z uczuciem lęku, szczególnie po ostatnich zdjęciach, które widziałam w telewizji, jak on wygląda, jak się zmienił. Nie wiedziałam, czy potrafię to udźwignąć, ale udało się” – powiedziała Grażyna Olszewska.
Po telefonach od lekarzy ruszyło modlitewne Jerycho „Pro humano”. Intencja: „o przyjęcie każdego dziecka”
Modlitwą różańcową mają zostać objęte oddziały ginekologinczo-położnicze i neonatologiczne w Polsce. Inicjatywa narodziła się w sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Matemblewie, w którego charyzmat wpisana jest obrona życia. „W wielu miejscach powstała atmosfera przyzwolenia na aborcję” – mówi Opoce Izabela Szymańska, prezes Fundacji „Spotkajmy się pod Jerycho”.
„Raban” zamiast „życiowej emerytury”. Papież do młodzieży Timoru Wschodniego
Podczas ostatniego spotkania w Timorze Wschodnim Ojciec Święty przestrzegał młodych ludzi przed fałszywymi „sprzedawcami szczęścia” Prosił ich też, aby nigdy nie tracili entuzjazmu wiary ani uśmiechu, mieli odwagę „robić raban”, nie bali się „marzyć o wielkich rzeczach” i troszczyli się o dwa „największe skarby społeczeństwa”: dzieci i osoby starsze.
