Znaleziono 10000 wyników
Boża przedwiedza i ludzka wolność
Otrzymałem niedawno list, którego autor podzielił się ze mną następującym zwątpieniem w Bożą wszechwiedzę: Jeśli Bóg w swojej wszechwiedzy zna również całą przyszłość, to łatwo zwątpić zarówno w Jego miłość, jak w naszą ludzką wolność. Bo skoro Bóg już przed wiekami wiedział, że stworzony przez Niego człowiek zgrzeszy, to dlaczego go w ogóle stwarzał? – pisze o. Jacek Salij OP.
Kiedy w małżeństwie coś się psuje…
Obrazek telewizyjny: para staruszków idzie piękną aleją, trzymając się za ręce. Rodzony wnuk zadaje im pytanie: jak to możliwe, że wytrzymaliście ze sobą tak długo? Oni na to: urodziliśmy się w czasach, kiedy jeśli coś się zepsuło, to się to naprawiało, a dzisiaj kiedy coś się zepsuje, wyrzuca się to na śmietnik – pisze w felietonie o. Jacek Salij OP.
„Budzenie światłem przez całą noc, co godzinę!” Ujawniono szokujący list z aresztu ks. Olszewskiego
„Zawieziono mnie na »dołek«. Od 6 rano, przez cały dzień (nawet przy czynnościach fizjologicznych) byłem skuty. Ani na chwilę nie zdjęto mi kajdanek. Usłyszałem, że o tej porze nie ma ani kolacji, ani wody. Ubłagałem pół butelki wody z kranu, przyniesionej w butelce, która stała w celi” – pisze ks. Olszewski w ujawnionym przez Tygodnik „SIECI” liście.
Dziś Matki Boskiej z Lourdes. Pamiętajmy o chorych, bądźmy przy nich i módlmy się za nich!
„Ileż razy, przy łóżku chorego uczymy się nadziei! Ileż razy, stojąc blisko tych, którzy cierpią, uczymy się wierzyć! Ileż razy, pochylając się nad potrzebującymi, odkrywamy miłość!" – pisze w liście na XXXIII Światowy Dzień Chorego papież Franciszek. Dzień ten ustanowił Jan Paweł II 13 maja 1992 roku w 75. rocznicę objawień fatimskich i w 11. rocznicę zamachu na swoje życie.
Dlaczego wszechmocny Bóg, który jest Miłością, dopuszcza zło?
W Kościele katolickim zdecydowanie wierzymy, że Bóg jest Miłością. Toteż w różnych sytuacjach, kiedy nas (lub kogokolwiek) spotyka jakieś przekraczające nas zło, jedno wiemy na pewno: że nie wyrwało się ono spod rządów Bożej Opatrzności. Zatem choćby nie wiem jakie zło nas spotkało, starajmy się trwać w postawie „Jezu, ufam Tobie!” – pisze o. Jacek Salij OP.
Czy naprawdę starość się Panu Bogu nie udała?
Nieumiejętność radzenia sobie ze starością to nieunikniona konsekwencje naszego zapomnienia o Bogu i zamknięcia się bez reszty w doczesności. Nikt z nas nie ma gwarancji, że swojej starości nie zmarnuje. Panie Boże, chroń mnie przez wszystkie dni mojego życia, a przede wszystkim ocal mnie w dniu mojego odchodzenia z tego świata! – pisze felietonista Opoki o. Jacek Salij.
Odwaga i wyostrzony zmysł rzeczywistości polskich kabareciarzy. Felieton satyryczny
„Kabareton w Opolu 2024. Czytam, że śmiano się z… Tak! Śmiano się z prezydenta, Jarosława Kaczyńskiego, polityków prawicy i – jakby inaczej – księży. Rzeczywiście! Nasi kabareciarze, wierni jak skała swoim wartościom, tak jak w minionych latach bezpardonowo bili w rząd i Kościół, tak teraz równie bezpardonowo walą w opozycję i Kościół” – pisze felietonista Opoki o. Dariusz Kowalczyk SJ.
Trzej Królowie – ci, którzy pozwolili się prowadzić
Dopóki ufamy tylko sobie, liczymy na swój rozsądek i kierujemy się wyłącznie własnymi planami, możemy zostać królami i mędrcami, ale nigdy uczniami Chrystusa. Tymi stają się tylko ci, którzy idąc na co dzień za światłem Ewangelii, ofiarują Mu złoto, czyli dobre uczynki, kadzidło – modlitwę i uwielbienie, oraz mirrę, czyli swoje cierpienie i łzy – pisze ks. Arkadiusz Nocoń.
Kim jest chory? Dla świata to problem, który trzeba usunąć. Dla Chrystusa: umiłowana córka, umiłowany syn
Dwie książki, dwie perspektywy. Wydana właśnie „Inwazja uzdrawiaczy ciał” to znakomita prezentacja tego, jak świat postrzega chorego: jako coś zbędnego, ewentualnie „sprawę do załatwienia”. Lektura tej cynicznej publikacji może doprowadzić do załamania. Na szczęście jest i druga książka, pisana z perspektywy kapelana szpitalnego. Ta podnosi na duchu i samych chorych, i tych, którzy doświadczają choroby swoich bliskich.
Nieoczekiwana potęga pieśni religijnej
Pamiętam z dzieciństwa, że w czasach Bieruta, ale także później, tydzień w tydzień na koniec niedzielnej mszy świętej lud Boży śpiewał „My chcemy Boga”… Dzisiaj, kiedy to sobie przypominam, wydaje mi się, śpiew ten nawet dla cielesnych uszu brzmiał tak potężnie, że istotnie przyczyniał się do tego, że poczuliśmy się narodem naprawdę katolickim – pisze o. Jacek Salij OP.
