Znaleziono 245 wyników
Abp Jędraszewski: dziecko nie może być dla ojca czymś, co wynagradza jego niepowodzenia
„Niezwykle ważne jest pogłębianie i propagowanie teologii ciała. Wydaje się, że młodsze pokolenia – nawet w tak silnie zsekularyzowanym kraju jak Holandia – z utęsknieniem tego wyczekują” – mówił kard. Willem Eijk z Holandii podczas III Międzynarodowego Kongresu dla Małżeństwa i Rodziny, który w dniach 13-15 listopada odbywa się w Krakowie.
„Czasem żartuję, że jestem antyklerykalny, bo źle się czuję bez ludzi świeckich”. Kim jest abp Adrian Galbas?
Nowy metropolita warszawski, arcybiskup Adrian Galbas SAC pochodzi z Bytomia, ma 56 lat, jest pallotynem i doktorem teologii duchowości. Wśród biskupów wyróżnia się bardzo wysokim wzrostem i bezpośrednim stylem wypowiedzi. Bliska jest mu wizja Kościoła, który „wychodzi na peryferie” i jest – jak mówi papież Franciszek – „szpitalem polowym”.
Czy nauka wyklucza wiarę w Boga? Jak osoby wierzące mogą zachować dobrostan
Czy można pogodzić wiarę z nauką? Wielu ludzi zadaje sobie to pytanie. Z pozoru może się wydawać, że te dwa światy są nie do pogodzenia. Nauka bada fakty, a wiara opiera się na zaufaniu do Boga. Ale czy naprawdę te dwa podejścia się wykluczają? Zacznijmy od początku. Nauka zajmuje się wyjaśnianiem świata fizycznego. Odkrywa prawa przyrody, bada wszechświat, szuka dowodów. Wiara natomiast opiera się na przekonaniu, że istnieje siła wyższa, która nad tym wszystkim czuwa. To dwa różne narzędzia poznania. Jedno nie musi jednak wykluczać drugiego.
O czci Jezusa Eucharystycznego raz jeszcze
Najświętszemu Sakramentowi należy się taka cześć, jak samemu Chrystusowi – tak naucza Kościół. Cześć i kult to przede wszystkim postawa serca, postawa uwielbienia, szacunku i adoracji. Za naszym sercem jednak powinno iść ciało i nie jest obojętne to, w jaki sposób wyrażamy na zewnątrz to, co jest w naszym sercu – zauważa o. Jan Strumiłowski.
Paradoksy synodalności. Czy wiemy, o co tak naprawdę chodzi w rozpoczętym synodzie?
Trudno nie odnieść wrażenia, że w Kościele jest coraz mniej miejsca dla ludzi takich jak ja, czyli takich, którzy kochają Kościół, służą mu najlepiej, jak potrafią, ale obawiają się synodalności. Pozostaje nadzieja, że wolno przedstawiać swoje wątpliwości bez posądzenia o złą wolę – pisze ks. Tomasz Jaklewicz.
