Znaleziono 556 wyników
Bp Ozga: Kościół w Kamerunie jest silny i tradycyjny. To my pierwsi sprzeciwiliśmy się błogosławieniu związków homoseksualnych
Kościół nasz żyje dzisiaj tak, jak kiedyś i to nadaje mu siłę, która przyciąga do niego ludzi i uczy, jak żyć lepiej na co dzień – mówi polski biskup misyjny Jan Ozga, ordynariusz diecezji Doumé-Abong’ Mbang w Kamerunie. Kultura kameruńska jest specyficzna: biskup nazwany został kiedyś „starą małpą”, co w tamtejszym rozumieniu miało być wielkim komplementem.
Papua-Nowa Gwinea przed papieską podróżą: kraj 800 kultur, chrześcijaństwo jest tu spoiwem
Papua-Nowa Gwinea, podobnie jak Timor, nie jest bynajmniej „peryferiami Kościoła”. W kraju tym chrześcijaństwo jest tak dynamiczne, że dyskutuje się obecnie nad umieszczeniem w Konstytucji określenia, że Papua jest państwem chrześcijańskim. Z chrześcijaństwem identyfikuje się ponad 95% obywateli tego kraju.
Tylko chrześcijaństwo się tu rozwija. Singapur – „Miasto Lwa” przyjmie papieża
Singapur jest drugim pod względem gęstości zaludnienia państwem świata. Przedstawiany jest jako przykład wzrostu gospodarczego, nowoczesności i bogactwa. Mieszkańcy tego wyspiarskiego miasta‑państwa w Azji Południowo‑Wschodniej udowadniają, że mimo różnic etnicznych, kulturowych i religijnych pokojowe współistnienie jest możliwe. Wizyta w dniach 11-13 września na wyspie będzie stanowiła zwieńczenie azjatyckiej podróży papieża Franciszka.
Papież przyleciał do Indonezji – największego islamskiego państwa świata. Pojęcie „ateista” tu nie funkcjonuje
Indonezja to czwarty co do wielkości kraj na świecie. Żyje około 10,5 mln katolików, na ponad 275 mln mieszkańców, z których ponad 80 proc. to muzułmanie. Pojęcie „ateista” nie funkcjonuje w tym kraju. Dokument tożsamości zawiera rubrykę „religia”, a prawo wymaga, aby każdy obywatel miał ją wypełnioną. Indonezja jest pierwszym etapem 45. zagranicznej wizyty apostolskiej papieża Franciszka.
Weigel o Synodzie: karty na stół! Głosy „żywego Kościoła” nie zostały wysłuchane, choć mają same asy!
Podczas Synodu wiele mówiło się o wysłuchaniu wszystkich. Jak zwraca uwagę George Weigel, ta deklaratywna „dialogiczność” nie szła w parze z wysłuchaniem tych, którzy mieli inne zdanie niż organizatorzy. Ostatecznie „karty” zostały wyłożone na stół i okazało się, że znacznie mocniejsze mają ci, którzy są wierni Ewangelii i Tradycji Kościoła, a zwolennicy światowości zostali z blotkami.
